این در حالی است که باید کسانی که حداقل در حوزه روابط بین الملل و حقوق بین الملل تحصیل کرده اند و شناخت از معاهدات، پیمان ها و قراردادهای بین المللی دارند در تریبون‌های آزاد، گفت و گو و مناظره داشته باشند و در رد یا تایید صحبت های طرف مقابل استدلال بیاورند زیرا اینکه به صرف سیاسی شدن یا سیاسی کردن این موضوعات در مورد آنها نظر بدهیم، اقدام درستی نیست.

باید توجه داشته باشیم که نظر دادن در مورد مسایلی مانند لوایح مرتبط با CFT و پالرمو در صورتی که مباحث تخصصی نباشد، هزینه سازی برای کشور است.

بنابراین پیشنهادم به تمام جریان های سیاسی این است که حتی به ابعاد موضوعات سیاسی و بین المللی با نگاه تخصصی بنگرند تا برای کشور هزینه سازی نکنند، اگر دقت کنید پیامک هایی که برای نمایندگان مجلس ارسال شد و پیامک هایی که در حال حاضر برای برخی اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام فرستاده می شود، به نوعی موضع گیری های سیاسی است.

در واقع اگر این موضع گیری ها غیر سیاسی باشد، چه بسا در جریان اصلاح طلبی یا اصولگرایی هم موافق و مخالف داشته باشد اما حالا می بینیم که یک جناح صددرصد موافق این لوایح شده و یک جناح صددرصد مخالف شده است.

فکر می کنم دلیل این موضوع آن است که ما سعی نکرده ایم واقعیت موضوع را ببینیم و آن را برای جامعه تبیین کنیم و در نهایت کسانی که به عنوان مخالف این لوایح و به خصوص لایحه CFT مقابل مجلس و مجمع قرار می گیرند، با رویکرد و نگاه سیاسی مخالفت می‌کنند و این مخالفت، رویکرد تخصصی ندارد.

حالا می توان این سئوال را مطرح کرد که مگر تمام اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام توسط مقام معظم رهبری معرفی نمی شوند و این افراد مورد وثوق و اعتماد رهبری نیستند؟ پس چطور عده ای برای اعضای مجمع پیامک تهدیدآمیز می فرستند و آیا این‌هایی که پیامک می زنند، خود را عاقل تر از دیگران می دانند؟

در واقع این سیاست زدگی که در جامعه ما به وجود آمده است، کشور را به سمت قطبی شدن می برد و نفعی برای کشور ندارد.

سیاست زدگی از تصمیم گیری های عقلانی جلوگیری می کند به این ترتیب در یک فضای سنگرکشی و تقابل و تضاد با هم قرار می گیریم و تنها چیزی که عاید ما می شود این است که منافع ملی و اعتماد ملی را از دست می دهیم.

البته به نظر من نمی توان افرادی که پیامک می دهند و یا جلوی مجلس تجمع می کنند و حتی کسانی که علیه لوایح FATF شعار می دهند، مقصر دانست. در واقع مقصر اصلی، ما سیاسیون هستیم که سعی نمی کنیم این موضوعات را در کانال خود کانالیزه کنیم تا در فضاهای تخصصی گفت و گوها شکل بگیرد.

در واقع اگر این کار را انجام دهیم، هم به قوی شدن و تنومند شدن جامعه مدنی و هم به راحت شدن تصمیم گیری‌ها کمک می کنیم.

این در حالی است که با این اعمال و کارهایی که سیاسیون انجام می دهند هم جامعه سردرگم تر می شود و هم جامعه مدنی به تصمیم درستی نمی رسد به این ترتیب جامعه تصمیم ساز و تصمیم گیر یعنی مجلس و مجمع تشخیص مصلحت نظام، دچار یک فرآیند و فضای پوپولیستی می شوند و نمی توانند تصمیم درستی بگیرند.

برای دوری از این فضا توصیه ام این است که جریان ها و شخصیت های سیاسی شهامت این را داشته باشند که موضوعات را اصطلاحا دستکاری و سیاسی نکنند تا فرآیندها به نفع کشور پیش برود.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.