در ادامه این مطلب آمده است: با اینکه جامعه و فرهنگ سوریه و ونزوئلا تفاوت زیادی با یکدیگر داشته و در بحران ونزوئلا شاهد بعد طایفه ای یا دینی نیستیم، اما تحولات سریع و اظهار نظرهای بین المللی، ما را به سمت مقایسه بین دو بحران سوریه و ونزوئلا در موارد ذیل سوق می دهد:

-دولتهای بزرگ در تعامل با این دو مساله به دو جبهه تقسیم می شوند؛ اول ایالات متحده و اتحادیه اروپا که پیش از این، از معارضان سوری حمایت کرده و رئیس جمهور این کشور را فاقد مشروعیت می دانستند و امروز، به همان شیوه، رئیس جمهور فعلی ونزوئلا را قبول ندارند و به جای آن، از گوایدو حمایت می کنند. جبهه دوم، روسیه و چین را در خود دارد که در هر دو مساله، از قانون بین المللی و حق حاکمیت دولتها و روسای جمهور منتخب مردم، حمایت می کنند.

با وجود تلاش گوایدو برای نزدیکی به چین، این کشور همچنان از مادورو حمایت می کند؛ به این دلیل که نگران طرحهای غربی است که می تواند حق حاکمیت دولتها را به بهانه دموکراسی از بین ببرد.

-نکته قابل توجه در هر دو مساله، موضع قدرت حاکم و معارضان آن با موضوع فلسطین است؛ برخی معارضان سوری اعلام کردند که پرچم اسرائیل را در دمشق بر می افرازند و عده ای دیگر به اسرائیل رفته و آن را به دخالت در بحران سوریه دعوت کردند، در حالی که معارضان ونزوئلا نیز پرچم اسرائیل را در کاراکاس برافراشتند؛ در صورتی که مادورو مانند اسد، همواره از مساله فلسطین حمایت کرده است.

اما تفاوت بحران ونزوئلا با بحران سوریه آن است که درگیریهای طبقاتی و نژادی، علت اصلی بروز بحران در ونزوئلا هستند، نه مشکلات اقتصادی و اجتماعی.

شاید بتوان گفت، آنچه موجب بحرانی شدن اوضاع در سوریه شد، بسیار فراتر از درگیری های طبقاتی بین سرمایه داران و فقرا بود. علاوه بر اینکه گروههای تکفیری نیز به بدتر شدن شرایط دامن زدند.

اما در بررسی عوامل بحران ونزوئلا، درگیریهای طبقاتی بعنوان یک عامل اصلی مطرح می شود و تحلیلگران مسائل ونزوئلا، نژاد پرستی را یکی دیگر از دلایل مهم اوضاع فعلی این کشور می دانند.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.