اما زائران حسینی با روحی صیقل یافته به کشور باز می‌گردند؛ معمولاً در ساده‌ترین مکان‌ها مثل چادرها و خانه‌ها و سکونت‌گاه‌های مردمی اقامت دارند و به دنبال غذاهای ‌اشرافی و برند و... نیستند؛ بسیاری از آنها خریدهای ساده دارند که مهر و تسبیح و جانماز در صدر این خریدها قرار دارد؛ بنابراین خروج ارز به مراتب کمتر صورت می‌گیرد. بسیاری از آنها برای رسیدن به مرز از اتوبوس‌ها و وسایل نقلیه داخل کشور استفاده می‌کنند و موجب ‌اشتغال‌زایی در صنعت حمل‌ونقل می‌شوند؛ علاوه‌بر آن به دلیل هجوم مسافران، برای برخی از مردم غرب و جنوب غربی نیز درآمدهای مناسبی به دست می‌آید.

زائرین کشورهای دیگر نیز برای رسیدن به عراق، از مسیر ایران عبور می‌کنند؛ برخی مانند مسلمانان پاکستان، از جنوب شرقی و برخی مانند کشورهای اطراف شمال ایران، از مرزهای شمال عبور می‌کنند؛ بنابراین با بالا رفتن آمار ورود خارجی‌ها به ایران، ارز وارد کشور خواهد شد و برخی از کسب و کارها - هر چند به صورت محدود - رونق خواهد گرفت.

در طول تاریخ و در زمان ما، این مردم بوده‌اند که با حمایت‌های خود حوزه‌های علمیه، مساجد و حسینیه‌ها را به پا داشته اند؛ حماسه بزرگ اربعین حسینی نیز با هزینه دولت‌ها شکل نگرفته که با هزینه نکردن آنها از بین برود و این مردم ایران و عراق و سایر کشورهای اسلامی بوده‌اند که با همکاری یکدیگر، این حماسه را که در زمان صدام جلوی برگزاری آن گرفته شده، یک بار دیگر زنده کردند.

 موکب‌های اربعین با حضور و علاقه مردم است که امروز به زائران خدمت می‌رساند نه با دستور و زورگویی دولت ایران و عراق. اگر امروز برخی از خدمات دولتی را در این حماسه بزرگ می‌بینیم دلایل دیگری دارد و بودن یا نبودن آنها، خللی در اصل این حماسه بزرگ ایجاد نمی‌کند.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.