گفت: «بیا دخترم من بلد نیستم با این موبایل اس ام اس بدم.» موبایل دکمه ای قدیمی را ازش گرفتم و با زحمت جملاتی را که تند و پشت سر هم می گفت، تایپ می کردم: «علی جان، دلم واست تنگ شده، بیا بهم سر بزن. مگه من کسی رو جز تو دارم؟ هر روز چشم هام به درِ که تو از راه برسی. واست پول کنار گذاشتم بیا ببر، چشم انتظارتم.» دلم برای زن سوخت. می خورد ۵۰ و چند ساله باشد. با خودم گفتم که حتما یک پسر دارد و از وقتی ازدواج کرده، این قدر درگیر کار و زندگی شده که وقت زیادی ندارد به مادرش سر بزند.

روز بعد هم زن را دیدم. با این که جای دیگری از اتوبوس نشستم، صدایم کرد تا اس ام اسش را تایپ کنم. همان حرف های قبلی و همان احساسات مادرانه رقیق. آخر تایپم گفتم: «علی پسرتونه؟» گفت: «نه، نامزدمه قراره با علی ازدواج کنیم اما خانواده اش و خواهرهاش نمی ذارن.» چشم هام گرد شد و به افق خیره شدم. خانواده ام نمی ذارن؛ حرف همیشگی مردها حتی تا 50 یا 60 سالگی!

 

تحلیل مشاور: از قدرت زیاد باورهای اجتماعی تا اهمیت استقلال روانی مردها

 اولین نکته ای که از این داستان می شود نتیجه گرفت، قدرت زیاد باورهای اجتماعی است. باورهایی که قضاوت های ما را شکل می دهند، فارغ از این که آیا درست هستند یا خیر؟ راوی داستان احتمالا مانند بیشتر شما خواندگان محترم روزنامه، نتیجه گرفته که علی بزرگ تر از خانم فرستنده پیام هاست چون وی علی را نامزد خود قلمداد کرده است. در جامعه ما معمولا مردان از همسران خود مسن تر هستند، پس بدون در اختیار داشتن هیچ اطلاعاتی درباره علی قصه، فرض کرده ایم که از نامزد خود بزرگ تر است در حالی که الزاما این گونه نیست و احتمالا علی مورد بحث بسیار جوان تر از خانم ارسال کننده پیام ها باشد؛ جمله برایت پول کنار گذاشته ام و ...، خود نشانگر جوان تر بودن مرد از خانم است زیرا گفتن این حرف به یک مرد 50-60 ساله در فرهنگ ایرانی حتی می تواند توهین هم تلقی شود و قطعا انگیزه ای برای ملاقات با خانم ایجاد نخواهد کرد.

 

 شاید وجود نامزد این خانم، توهم باشد

موضوع بعدی که باید مورد توجه قرار گیرد،  میزان صحت و سقم روایت خانم میان سال از علی است. آیا اصلا شخصی به نام علی، وجود خارجی دارد و آیا واقعا هم اکنون مخاطب پیام های ایشان است؟ این احتمال که این خانم در جوانی نامزدی به نام علی داشته و اندوه این عشق ناکام برای تمام عمر با ایشان باقی مانده است که باعث ایجاد نوعی توهم در ایشان شده هم وجود دارد. اما با فرض صحت قضیه و وجود فردی به نام علی که به علت مخالفت خانواده، قصد برهم زدن نامزدی خود با معشوق را دارد؛ می توان به چند نکته اشاره کرد.

 

 اشتباه بودن ایفای نقش مادری برای همسر

نکته بعدی لحن مادرانه پیام های ارسالی توسط این زن است. گویی جامعه نقش زنان را صرفا مادری کردن می داند و آن ها حتی برای همسران خود نیز نقش مادر را ایفا می کنند. توجه داشته باشید که شباهت رفتارها مد نظر نیست، ماهیت رفتار مادرانه با رفتار همسری متفاوت است. برای مثال وظیفه هر فردی است که هنگام بیماری از همسر خود مراقبت کند اما ماهیت مراقبت مادرانه با مراقبت یک زن از شوهر خود متفاوت است اما بعضی از زنان جامعه ما حتی برای شوهران خود نیز مادری می کنند. هیچ مردی از ازدواج با زنی که مثل  مادر رفتار می کند، لذت نمی برد! هرچند جایگاه مادر بسیار والاست اما مردان در ازدواج به دنبال همسر هستند. مادری کردن برای همسر باعث سوق دادن او به سمت زنانی می شود که فقط زن هستند و نه مادر.

 

 مردی که استقلال روانی ندارد

استقلال مورد نیاز برای تشکیل خانواده و ازدواج صرفا مالی نیست. استقلال عاطفی، روانی و اخلاقی هم باید برای ازدواج حاصل شده باشد. استقلال روانی ناظر بر توان گرفتن تصمیم با وجود مخالفت های نزدیکان است. استقلال عاطفی هم توان زندگی مستقل و حتی دور از والدین و مدیریت دلتنگی و عواطف ناشی از ایجاد خانواده جدید است. این نکته ای مهم درباره مردهاست که باید برای ازدواج مورد توجه قرار بدهند.

 

 انسان در هر سنی نیاز به همراه دارد

به عنوان نکته آخر باید اشاره کرد که اجتماع از افراد میان سال به بالا انتظار دارد که صرفا برای فرزندان خود فداکاری کنند چون زمان عشق و ارتباط زوجی برای آن ها تمام شده است به خصوص افرادی که به هر دلیلی بدون همسر هستند. در این بین باید توجه داشت که انسان در هر سنی نیاز به همراه و شریک زندگی دارد. افزایش سن دلیل صرف نظر کردن از نیازهای عاطفی نیست. پس کاش این نیاز را نه فقط برای جوانان بلکه برای همه افراد به رسمیت بشناسیم.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.