حسین فردرو درباره ساختار مسابقات تلویزیونی گفت: ساختار مسابقه برنده باش کلاسیک است که از مسابقات تلویزیونی آمریکا و اروپا که چندین سال است پخش می‌شود بهره گرفته است؛ البته قوانین آن به‌روز شده ولی نسخه ایرانی آن از اسلوب قدیمی تبعیت می‌کند؛ برای مثال در گذشته فردی که در مسابقه شرکت می‌کرد یک دقیقه فرصت داشت تا درباره جواب با فرد دیگری مشورت کند. این مساله مربوط به ۳۰ سال پیش است که با وجود اینترنت در خانه‌ها امر مشورت فاقد معنی می‌شود.

او با اشاره به الگویی که این مسابقه تلویزیونی از روی آن ساخته شده‌ است، اظهار کرد: این مسابقه که با اجرای محمدرضا گلزار روی آنتن می‌رود توسط شرکت میلیونر در دنیا تجربه شده است. در مدل این نوع مسابقات، دکور، مجریان و حتی نور سبک خاصی دارند. همچنین استفاده از مجریان معروف در این گونه مسابقات، به یک رسم معمول در دنیا تبدیل شده است. برای مثال در کشور هند هم مجریان معروف این مسابقه را اجرا می‌کنند.

فردرو یادآور شد، من چند سال پیش برای شبکه دو مسابقه ستاره‌ها را تهیه کردم که آقای ایرج نوذری اجرای این برنامه را بر عهده داشت. ما این مسابقه را ایرانیزه کردیم و حتی کسی متوجه نشد که این مسابقه همان سبک میلیونر است. به دلیل اینکه سوال‌های اصلی ما درباره فرش و اسپانسر مسابقه نیز یک شرکت تولیدکننده فرش بود. اما بعد از مدتی به دلیل مشکلاتی که برای آقای نوذری پیش آمد به من گفتند که مجری دیگری را جایگزین کنم که من حاضر به این کار نشدم و مسابقه نیز به پایان رسید.

این برنامه‌ساز بیان کرد: بر اساس قوانین بین‌المللی شرکت طراح این مسابقات می‌توانست از ما شکایت کند که چرا کپی‌رایت آن را نگرفته‌ایم. اگرچه کشور ما پیمان یا معاهده‌نامه مربوطه را امضاء نکرده اما چون ما اخلاقا حقوق فرهنگی را محترم می‌شماریم جا دارد که تغییراتی را در مسابقات انجام دهیم تا بلکه ذوق و ابتکار فردی‌مان هم به کمکمان آمده و خودنمایی و روحیه ملی‌مان تقویت شود.

او درباره استفاده از چهره‌ها برای اجرای برنامه‌های تلویزیونی، خاطرنشان کرد: آقای گلزار در یک مصاحبه گفته بود که اجازه دهید ما فضای اجرا را تجربه کنیم. من با این حرف موافق هستم. اگر کار را به کسانی می‌دهید که در زمینه مورد نظر تجربه ندارند باید اجازه آزمایش و خطا به آن ها بدهید.

این برنامه‌ساز بیان کرد: «برنده باش» تیتراژی را برای مسابقه خود تهیه نکرده است تا بدانیم پول این مسابقه از کجا تامین می‌شود؛ این در حالی است که تیتراژ برنامه مانند شناسنامه آن برنامه است و باعث شفاف‌ شدن برخی مسائل می‌شود؛ البته بعید است که جایزه این مسابقه را صداوسیما پرداخت کند. حدس من این است که تا به حال پولی به برنده‌ها پرداخت نشده و این صحبت‌ها در رسانه‌ها باعث دیده شدن این مسابقه می‌شود. همچنین این را باید در نظر گرفت که اداره مالیات می‌تواند از مسابقاتی که جایزه بینندگان خود را از صداوسیما دریافت نمی‌کنند، مالیات بگیرد که تا چند سال پیش نیز این اتفاق می‌افتاد. به نظرم این مبلغی که بینندگان برای خرید سوالات می‌دهند، نمی‌تواند پول جایزه این مسابقه را تامین کند.

فردرو درباره عملکرد صداوسیما بیان کرد: به دلیل یکسری تنگ نظری‌هایی که در تلویزیون داریم نمی‌توانیم برنامه‌های جذاب و شادی را به مردم ارائه دهیم؛ برای مثال مسابقه‌ای در شبکه من و تو پخش می‌شود که یک آهنگ را پخش می‌کنند و فرد شرکت‌کننده باید همراه آن بخواند و بعد میزان درستگویی او را تخمین می‌زنند. این سبک جذابیتی دارد که اگر ما بخواهیم در تلویزیون خود آن را اجرا کنیم، به دلیل محوریت موسیقی در مسابقه، به ما اجازه نمی‌دهند. به همین دلیل جذابیت برنامه‌های ما کم است و باعث می‌شود که مسابقات ما برای دیده شدن به مجری معروف و جایزه هنگفت روی بیاورند. به نظرم وقتی مبلغ جایزه در مسابقات بالا می‌رود، مشکلات فرهنگی را در جامعه ایجاد می‌کند.

این برنامه‌ساز تلویزیونی در پایان اظهار کرد: تلویزیون باید کوتاه بیاید و مدیران آن دلسوزتر، مسئولیت‌پذیرتر و مردمی‌تر باشند و اجازه دهند برنامه‌هایی تولید شود که مردم دوست دارند اما سبک اغلب برنامه‌هایی که از تلویزیون پخش و مسابقاتی که اجرا می‌شوند متعلق به ۴۰ سال پیش است و بهتر است که به‌روز شویم. اما به دلیل اینکه عوامل برنامه‌ها می‌ترسند که مسابقات را ایرانی کنند و به دنبال مدل‌های خنثی هستند نمی‌توانند تماشاگری را جذب کنند. صداوسیما باید تشویقی و حمایتی برخورد کند تا بتواند جایگاه خود را میان مردم پیدا کند.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.