چون پیش از آن در مراسم تشییع در مقابل تالار وحدت شرکت کرده بودم پی گیر مراسم ترحیم نبودم و قصد جایی دیگر داشتم. وارد خیابان که شدم مأمور ارشد پلیس راهور در حال هدایت خودروها بود. از توقف بازمی داشت و توصیه می کرد به آن سوی خیابان بروند و در پارکینگ یک پاساژ توقف کنند.

ناگهان اما همان پلیس، ایستاد و پا کوبید و دست خود را به احترام نظامی بالا برد. چندان محکم و سریع و جدی که تصور کردم مقام ارشد او نیز قصد شرکت در مراسم در مسجد را دارد. اما آن که از عرض خیابان می گذشت نه فردی نظامی که سالار عقیلی خواننده موسیقی دستگاهی ایران بود با آوازهایی چون « ایران! فدای اشک و خندۀ تو....» و آقای پلیس در واقع به این خواننده ادای احترام می کرد.

افسوس که نتوانستم نام او را دریابم یا بپرسم اما نشان داد که هنر، جای دیگر نشیند...

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.