اعلام همراهی با تحریم های آمریکا علیه کشورمان توسط العبادی نخست وزیر عراق از ابعاد گوناگون قابل نقد و تامل است اما درد زخم این نیشتر به جان مردم قهرمان، نجیب و ایثارگر ایران قطعا از دشمنی ها، گزافه گویی ها و فشارهای آمریکا و ترامپ بیشتر است چرا که تکلیف این یکی که با عملکرد خود، دشمنی با مردم و کشور ایران را بارها و بارها اثبات کرده است، کاملا روشن است؛ از کودتا علیه دولت دکتر محمد مصدق گرفته تا کمک به صدام در جریان جنگ هشت ساله، سرنگونی و قتل عام ۲۹۰ مسافر هواپیمای مسافربری برفراز آب های نیلگون خلیج فارس، وضع تحریم های به قول خودشان فلج کننده، کمک به ایجاد اغتشاش، پشت پا زدن و خروج یک جانبه از «برجام» به عنوان یک سند بین المللی مورد تایید سازمان ملل و شورای امنیت و ... از جمله دشمنی های ثبت شده در سیاهه و کارنامه آمریکا علیه کشورمان است اما موضع و اقدام العبادی به عنوان نخست وزیر کشور دوست، برادر و همسایه ایران در قالب هیچ اصل برادری، مسلمانی، حسن همجواری، جوانمردی و انسانی نمی گنجد و درست به همین دلیل است که قلب مردم ایران از دشنه ناجوانمردی العبادی جریحه دار است و در خوش بینانه ترین حالت انسان را به یاد «گِل» پرتاب شده توسط «شبلی»، به سوی منصور حلاج می اندازد و «آوخ» آن مرد خدا که از سنگ های پرتاب شده دیگران به سویش آه و ناله و فغان نکرد اما «آه» از جان برآمده او را مردم وقتی شنیدند که «شبلی دوست» «گِلی نرم» به سویش پرتاب کرد، شبلی که هم دوست هم آشنا با مرام و هم آگاه از سر «اناالحق» گفتن منصور بود! آری ایران این سرای دلیران و جوانمردان، انسانیت، مسلمانی، برادری و جوانمردی را درباره ملت دوست، برادر و مسلمان عراق به غایت رساند چه آن گاه که پس از پایان جنگ تحمیلی و سقوط صدام جنایتکار به خاطر رعایت حال مردم عراق و دولت مردمی و نوخاسته، بحث مهم غرامت هزار میلیارد دلاری جنگ را عملا مسکوت گذاشت چه آن گاه که از هیچ کمک مادی و معنوی به مردم و دولت عراق طی این سال ها فروگذار نکرد و چه آن گاه که عراق که حریم شش امام معصوم و حجت حق است مورد تهاجم وحشیانه تروریست های جنایتکار دست پرورده وهابیت سعودی و حمایت شده آمریکا قرار گرفت و به سرعت تقریبا دو سوم خاک این کشور اشغال شد و داعش تا ۴۰ کیلومتری بغداد و سقوط عراق و حاکمیت آن پیش تاخت.

اگر ایران شجاع، مقتدر و مومن در آن شرایط بسیار سخت و سرنوشت ساز که چند روزی بیش به سقوط بغداد باقی نمانده بود، به داد عراق و مردم این کشور نمی رسید بی گمان امروز نه تنها اثری از حاکمیت و دولت عراق و امثال العبادی نبود بلکه داعش به عنوان جنایتکارترین و خونریزترین گروه تروریستی به عراق و حتی سوریه حاکم شده بود.

حالا با یادآوری این واقعیت ها و حقایق آشکار و غیرقابل کتمان که زمان چندانی هم از آن نمی گذرد آیا مردم ایران حق ندارند از آقای العبادی سوال کنند که خودشیرینی و خوش رقصی برای ترامپ دشمن اسلام و مسلمین با چه «نیت» و به چه «قیمت»؟!

جالب است که حتی امضاکنندگان «برجام» و اتحادیه اروپا لااقل در گفتار به صراحت و وقاحت العبادی از همراهی با آمریکا برای تحریم کشورمان سخن نمی گویند، کشورهایی که نه ما به آن ها برق دادیم نه به آبادانی و امنیت شهرهای شان کمک کردیم و نه این که تمامیت ارضی، یکپارچگی و موجودیت کشورهای شان به نوعی مدیون تدابیر، کمک ها، شجاعت و خون های پاک جوانان ماست.

آقای نخست وزیر در حالی حمایت از ملت عراق را بهانه پایبندی به تحریم های آمریکا علیه کشورمان اعلام می کند که گروه های مردمی و احزاب قابل توجهی از مردم و سیاسیون عراق از جمله رئیس جمهور کشور با نظر العبادی مخالفت می کنند. به هر صورت نخست وزیر عراق که پست او اکنون تا تشکیل دولت جدید «موقتی» است با این کار خود نه تنها حق همسایگی، برادری، مسلمانی و نمک شناسی را رعایت نکرد و به جای کمک به وحدت امت اسلام و تعمیق روابط کشورهای اسلامی در زمین آمریکا و ترامپ بازی و خوش رقصی کرد و باعث خوشحالی بدخواهان و دشمنان ملت ایران شد بلکه یک قدرناشناسی، نمک نشناسی و ناسپاسی تاریخی علیه کشورمان را در کارنامه خود ثبت کرد.

هر چند العبادی دیروز در سخنانی با بیان این که پایبندی عراق به تحریم ها منحصر به تعامل دلاری است و ما بقیه تحریم ها را اجرا نخواهیم کرد، سعی کرد به نوعی سخنانش را تعدیل و اصلاح کند اما انفعال دستگاه دیپلماسی و سیاست خارجی کشورمان در قبال اظهارات و اقدام نخست وزیر عراق نیز بسیار تامل برانگیز است.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.