میل وافر دولت جدید آمریکا برای وضع تحریم‌های یکجانبه نه تنها روابط درازمدت واشنگتن با متحدان خود را به خطر انداخته است بلکه اثرگذاری سیاست تحریمی را نیز از بین برده است.

مجله آمریکایی «آتلانتیک» در مقاله‌ای با عنوان «آمریکا معتاد به تحریم است. زمان مداخله فرا رسیده» تأکید کرد: «هنگامی که استفاده از اقدامات تنبیهی اقتصادی یک گزینه متداول در هر شرایط سخت باشد، اینگونه اقدامات معنا و مفهوم خود را از دست می‌دهند».

این مقاله در ادامه با اشاره به مصوبه‌های مختلف درباره وضع تحریم‌ها علیه کشورهای مختلف از جمله ایران، روسیه، کره شمالی و بسیاری کشورهای دیگر، می‌افزاید: «این روزها، سیاست‌گذاران آمریکا نه تنها با تکرار بسیار بیشتری در شرایط مختلف از گزینه تحریم استفاده می‌کنند، بلکه اقدامات شدیدتر را نیز در دستور کار خود قرار داده‌اند و توجه بسیار بسیار اندکی به عواقب این اقدامات دارند».

آتلانتیک اینطور ادامه می‌دهد که «تحریم‌ها در موثرترین حالت خود، محصول تلاش‌هایی چندجانبه برای رفع نگرانی‌های مشترک در حوزه امنیت جهانی هستند که حالا در دولت جدید آمریکا به وسیله‌ای برای ابراز گوشخراش نارضایتی آمریکایی منزوی تبدیل شده‌اند که اغلب برای تحقق اولویت‌های دوحزبی داخلی مورد سوء استفاده قرار می‌گیرند».

این مجله آمریکایی، رویکرد توسل به تحریم آمریکا را «رویکردی بدون دقت از جانب واشنگتن» می‌خواند که «اثرپذیری این ابزار قدرتمند (تحریم) را نیز خنثی می‌کند».

این مقاله با اشاره به فاصله گرفتن آمریکا از متحدان خود به ویژه اتحادیه اروپا پس از خروج از برجام می‌افزاید: «میل وافر و جدید آمریکا برای وضع تحریم‌های یکجانبه، روابط درازمدت واشنگتن با متحدان خود را به خطر انداخته است. زمانیکه دولت «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا از توافق هسته ای ایران خارج شد، اتحادیه اروپا با به روزرسانی قانونی که شرکت‌های اروپایی از پیروی از تحریم‌های خاص آمریکا منع می‌کرد، به این اقدام پاسخ داد».

نشریه آتلانتیک ادامه داد: «در نتیجه این اتفاق، آمریکا بیش از تنها یک شریک همراه را از دست داد. این اقدام باعث شد تا برنامه خود آمریکا نیز با نوعی عقب‌گرد مواجه شد. علاوه براین، رویکرد اخیر واشنگتن در استفاده این چنینی از تحریم‌ها یک مشکل عمده دیگر نیز دارد: دولت فعلی آمریکا به تحریم به عنوان یک پایان نگاه می‌کند در حالی که تحریم باید وسیله‌ای باشد برای دستیابی به یک هدف دیگر. تحریم‌ها اغلب به عنوان وسیله‌ای برای تحریک دشمنان برای آمدن پای میز مذاکرات مورد استفاده قرار می‌گیرد و زمانی که این هدف محقق شد، باید به پایان برسد. اما مواجهه با هر مشکلی از طریق وضع تحریم، باعث می شود تا لغو آن نیز دشوارتر و دشوارتر شود.»

ترامپ در تاریخ ۱۸ اردیبهشت طی سخنرانی در کاخ سفید با متهم کردن ایران به تلاش برای دستیابی به سلاح اتمی، مخفی کردن ابعاد نظامی برنامه هسته‌ای و دخالت در امور کشورهای منطقه، خروج آمریکا را از برجام اعلام کرد و فرمانی را برای بازگشت مجدد تحریم‌ها علیه ایران در دوره‌های ۹۰ و ۱۸۰ روزه امضا کرد.

 «فدریکا موگرینی» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در بیانیه مشترکی با وزیران خارجه سه کشور آلمان، فرانسه و انگلستان، ضمن ابراز تأسف از بازگشت تحریم‌های آمریکا در پی خروج این کشور از توافق هسته‌ای با ایران، برجام را «عنصری کلیدی برای معماری منع اشاعه هسته‌ای در جهان» توصیف کرده و گفته است که انتظار می‌رود ایران به «اجرای کامل تعهدات هسته‌ای خود ذیل توافق هسته‌ای ادامه دهد.»

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.