واکنش علیرضا فغانی به انتشار یک تصویر جنجالی از او: قضاوت در فضای مجازی راحت شده است
جام جهانی برای ایران، شب حذف مقابل پرتغال تمام نشد. برای ایرانی‌ها، جام تا رده‌بندی طول کشید. هر چند تیم ملی در پایان مرحله گروهی حذف شد ولی علیرضا فغانی و تیم داوری‌اش، تا روز آخر در روسیه ماندند. همه با حرارت درباره عملکرد آن‌ها حرف می‌زدند. درباره اینکه چگونه جنگ فرانسه-آرژانتین را کنترل کرده است. او حتی یک بار هم دست به دامن VAR (ویدئوچک) نشد و همه صحنه‌ها را با قدرت تصمیم‌گیری خود، قضاوت کرد. خیلی‌ها اعتقاد دارند استحقاق فغانی بود که فینال را سوت بزند. خود او می‌گوید نمی‌داند، کار خدا بوده است. پیتانا هر چند داور خوبی است ولی در فینال نشان داد به اندازه فغانی نمی‌تواند صحنه‌ها را مدیریت کند. با این حال داور ایرانی، نمی‌خواهد گلایه کند و می‌گوید خیریتی در آن بوده است.
آقای فغانی حالا که جام جهانی تمام شده همه مردم می‌گویند شما افتخار ایران هستید. دوست داریم حس واقعی خود را بگویید، به عنوان کسی که می‌دانیم سختی‌های زیادی کشیدی تا به اینجا برسی.
چه بگویم... خوشحالم. درست است سختی زیادی کشیدیم ولی کارمان در این چند ساله، لذت هم داشته است. داوری همواره جزئی از زندگی من بوده است. مدام در تمرینات یا کلاس‌های مختلف شرکت کردیم. در کارمان بالا و پایین داشتیم ولی چیزی که در نهایت اتفاق افتاده خوب بوده و من از این بابت خدا را شکر می‌کنم. خوشحالیم که تیم داوری ما در جام جهانی عملکرد خوبی داشت و نتیجه خوبی از کارش گرفت.
درددل یا صحبتی دارید که تا الان نگفته باشید؟ چیزی که دوست داشته باشید مردم بدانند.
نه، درد دلی ندارم ولی خیلی خیلی خوشحالم که یک عده از عملکرد ما خوشحال هستند. به هر حال اتفاقاتی که برای تیم داوری ما افتاد به اسم ایران بود. همین جا قصد دارم از خیلی‌ها تشکر کنم. در این مدت پیغام‌های زیادی به دستم رسید. آدم‌های هنری، سیاسی، ورزشی، مسئول، غیرمسئول و خیلی از مردم ایران برایم پیغام فرستادند. ایرانی‌ها از نقاط مختلف دنیا به روسیه آمده بودند. هر جا ما را دیدند کلی تشکر کردند. در فضای مجازی هم واقعاً به ما روحیه دادند و از تک‌تک‌شان تشکر می‌کنم.
چه اتفاقی می‌افتد که خارجی‌ها فغانی را روی چشم‌شان می‌گذارند ولی در ایران.
اینجا هم کسی ما را الکی روی چشمش نمی‌گذارد. شما میزان احترام به خودتان از سوی خارجی‌ها را با توجه به کار و کیفیت کاری که ارائه می‌دهید تعیین می‌کنید. مثلاً داوری هست مثل پیتانا که هم افتتاحیه بازی‌ها را سوت می‌زند هم دیدار فینال را. چرا به او این‌قدر احترام می‌گذارند؟ قاعدتاً به خاطر کارش. اینجا می‌گویند تو با توجه به کارت برای خودت احترام می‌آوری. خب در ایران ناملایمتی‌هایی هست. اگر بخواهیم ریشه‌یابی کنیم، باید زمان زیادی بگذاریم و درباره‌اش حرف بزنیم. در این مقال نمی‌گنجد.
شما هم جزو کسانی بودید که مثل بعضی از بازیکنان تیم ملی در فضای مجازی اذیت شدید. مخصوصاً بعد از عکسی که کنار ساندرا و همسرش گفته بودید...
بالاخره با پیشرفت تکنولوژی، باید فرهنگ‌سازی و نحوه درست استفاده از آن هم شکل بگیرد. در ایران یک عده هستند که در مواقع خاص علیه خیلی‌ها جبهه می‌گیرند و کلی به آدم‌های دیگر فحش می‌دهند. آن‌ها خیلی راحت انتقاد می‌کنند. قضاوت کردن توسط آن‌ها در فضای مجازی راحت شده است. متأسفانه این چیزی است که در کشور ما خیلی زیاد شده. من سعی می‌کنم اصلاً به این حواشی و جنجال‌سازی‌ها توجه نکنم و همیشه تمرکزم روی کارم بوده، نه این‌طور چیزها.
قضاوت تیم داوری شما این‌قدر خوب بود که باعث شد همه دنیا تعریف و تمجید کنند. حالا که به خانه برگشته‌اید تصور می‌کنید حق شما بود که فینال را سوت بزنید؟
اینکه فینال حق ما باشد، نه... ولی خب هدف ما این بود که بتوانیم فینال جام جهانی را سوت بزنیم. اصلاً برای فینال به روسیه رفته بودیم. خدا را شکر جزو تیم‌هایی بودیم که تا روز‌های آخر ماندیم. در مجموع چهار قضاوت داشتیم که بازی رده‌بندی هم جزو آن‌ها بود. خدا را شکر بدون مشکل پرونده کاری ما بسته شد. همین کفایت می‌کند تا ان‌شا‌ءالله ببینیم در آینده چه پیش می‌آید.
البته قضاوت رده‌بندی هم افتخار خیلی بزرگی بود. درباره بازی، جوی که داشت و همین‌طور عملکردی که خودتان داشتید صحبت کنید.
خب بازی فینال با رده‌بندی فرقش این است که حتی اگر ببازی هم روی سکو می‌روی. برنده شوی قهرمانی و ببازی نایب‌قهرمان می‌شوی ولی رده‌بندی داستانش فرق دارد. این جنگ برای سومی و چهارمی است. اگر بازنده باشی دیگر نمی‌توانی روی سکو بروی. از طرفی اختلاف جایزه‌ای هم که تیم‌ها می‌گیرند زیاد است و حدود ۲میلیون دلار فرق می‌کند. به همین خاطر مسابقه رده‌بندی هم همیشه حساسیت خودش را دارد. ما سعی کردیم روی کارمان تمرکز داشته باشیم و با یک عملکرد خوب بتوانیم زمین را ترک کنیم. نمی‌خواستیم اشتباه تأثیرگذار داشته باشیم و خوشبختانه همین‌طور هم بود.
ممکن است در زندگی‌تان حسرت فینال جام جهانی را بخورید؟ یا شاید یک روز فینال را سوت می‌زنید؟
در این دوره هم هدف ما رسیدن به فینال بود. نباید گذشته را هم فراموش کرد. در این سال‌ها اتفاقات خوبی برای ما افتاده است. تا قبل از اینکه رده‌بندی جام جهانی را سوت بزنیم، در جام باشگاه‌های جهان، جام ملت‌ها، جام کنفدراسیون‌ها و المپیک هم قضاوت خیلی خوبی داشتیم. ما توانستیم فینال المپیک را سوت بزنیم. در جام جهانی هم ۳۰ تیم داوری حضور داشتند که فقط دو تیم شانس داشتند بازی فینال و رده‌بندی را سوت بزنند که یکی از تیم‌ها ما بودیم. بازی فینال به پیتانا رسید و ما هم به خاطر قضاوت‌مان این شانس را به دست آوردیم تا رده‌بندی را سوت بزنیم.
حالا قرار است دوباره به لیگ برتر برگردید. فکر کنم روز‌های سخت در راه باشد! دوباره فشار و موضع گیری و حمله و این‌طور چیزها...
نه، فشاری که در ایران نیست. مشکلی وجود ندارد. ما به وضعیت بدتر از این عادت داریم ولی می‌دانیم توقعات بالا رفته است. البته ما همیشه انتظار داریم توقعات بالا باشد. خب امکان دارد تو لیگ برتر دوباره اشتباه اثرگذار باشد. شاید مثل گذشته خیلی هجمه‌ها باشد ولی ما تمرکزمان روی کارمان زیاد است. به حواشی زیاد توجه نداریم. زیاد به حرف‌هایی که گفته می‌شود دقت نمی‌کنیم. اشتباه همیشه هست.
فکر می‌کنید باید چه اتفاقی می‌افتاد تا فینال را سوت می‌زدید؟ چه چیزی کم بود؟
بالاخره ۵۰ درصد قضیه دست ماست و بقیه‌اش نه. ما تمام تلاش خودمان را کردیم و خوشحالیم در ۵۰ درصدی که مربوط به ما می‌شد کم‌کاری نکردیم. بقیه‌اش با ما نبود و مربوط به تصمیم دیگری می‌شد که من می‌گویم خدا. این خواست خدا بود که ما فینال را سوت نزنیم. حتماً خیریتی در آن بود که قضاوت فینال با ما نباشد. کار ما بدون مشکل تمام شد. شما دیدید که در فینال حتی صحنه‌ای بود که داور مجبور شد از VAR کمک بگیرد ولی خدا را شکر برای ما اتفاقات خیلی خوب رقم خورد و خیلی خوب هم برایمان تمام شد.
سخت‌ترین مسابقه‌ای که سوت زدید کدام بود؟
تمام بازی‌هایی که قضاوت کردیم از نظر خودمان سخت بود. بازی برزیل و صربستان سخت بود، چون هر کدام می‌بردند به مرحله بعد می‌رفتند. آلمان و مکزیک هم اولین بازی‌مان بود و سختی‌های خودش را داشت. دیدار آرژانتین و فرانسه هم که حذفی بود سختی خاص خودش را داشت. بازی سنگینی بود که ما آن را سوت زدیم. دیدار رده‌بندی هم نیاز به توضیح ندارد. رقابت برای سومی دنیا بود و حساسیت‌های زیادی داشت.
هیجان‌انگیز‌ترین مسابقه کدام بود؟
فکر می‌کنم بازی آرژانتین و فرانسه. واقعاً هیجان‌انگیز بود. ۷ گل هم داشت. بازی با درگیری هم همراه شد. خوشبختانه قضاوت ما بدون مشکل بود و اشتباه اثرگذاری در بازی نداشتیم.
حالا که جام تمام شده... بهترین خاطره‌تان؟
خاطره خاصی نیست که بخواهم آن را تعریف کنم ولی همین که تا روز آخر تورنمنت اسم ایران بود، یک خاطره خوب برای من به حساب می‌آید. ما به روسیه رفتیم تا به خاطر اعتلای نام ایران تلاش کنیم.
می‌شود گفت شما در فوتبال ایران جاودانه شدید؟
نه، من این را قبول ندارم. همه کسانی که قبل از ما بودند تلاش کردند. آقای فنایی در فینال جام جهانی قضاوت کرد و جاودانه است. آقای نامدار دو دوره در جام جهانی بود. آقای بهارمست هم در جام جهانی بودند. این‌ها اسم‌های نیک و ماندگار هستند. ما هم کنار این عزیزان برای آنکه پرچم ایران را بالا نگه داریم تلاش کردیم.
فکر می‌کنید این دوره اشتباه اثرگذاری بود؟ مثلاً ایران هم به داوری اعتراض زیادی داشت.
در کل داوری‌ها خوب بود. در بحث کمک‌داور‌ها هم گلی زده نشد که آفساید باشد و یا بالعکس گل سالم را آفساید بگیرند. کمک‌داور ویدئویی هم که نوپاست و تازه آمده است. اشتباهاتی بود که قطعاً در آینده بهتر می‌شود. خدا را شکر همه راضی بودند و تیمی نبود که به خاطر حذفش شاکی باشد.
در فینال جام هم روی گل اول و دوم فرانسه بحث زیاد بود. مثلاً روی گل اول که مانژوکیچ گل به خودی زد، انگار پوگبا که روی او اثرگذار بود در آفساید حضور داشت. پنالتی هم که نفهمیدیم دست به توپ خورد یا توپ به دست.
حتماً هر دو صحنه درست بوده که داور گل‌ها را تأیید کرده است.
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
ارسال نظر