۶ نکته درباره نگرانی ناتو از موشک های ایران
۶ نکته درباره نگرانی ناتو از موشک های ایران: از آپارتاید تسلیحاتی تا نعل وارونه آقای دبیرکل!
در این باره چند نکته قابل توجه است:
۱ - جالب ترین نکته این است که اظهار نگرانی از توان موشکی ایران، از سوی دبیرکل فراگیرترین نهاد نظامی جهان یعنی ناتو صورت می گیرد، نه از طرف یک مقام دیپلماتیک غیرنظامی.
سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو)، متشکل از ۲۸ کشور آمریکایی و اروپایی، دارنده بزرگ ترین ارتش های جهان، بزرگ ترین زرادخانه های موشکی دنیا، بزرگ ترین انبارهای تسلیحات هسته ای کره زمین و ... است و دبیرکل آن به گونه ای سخن می گوید و از توان موشکی ایران ابزار نگرانی می کند که گویی دبیر یک انجمن خیریه حامی صلح و محیط زیست است!
اگر داشتن توان موشکی، امری قبیح است، حتماً ناتو در صدر این قباحت قرار دارد و اگر اعضای ناتو چنین حقی دارند، بقیه کشورهای دنیا نیز از این حق برخوردارند؛ آپارتاید تسلیحاتی مورد پذیرش جهان امروز نیست.
۲ - اگر داشتن موشک تهدید است، چگونه این تهدید می تواند از طرف ناتو و هم پیمانانش صورت بگیرد ولی از طرف کشوری خارج از این مجموعه نه؟!
از منظر ناتویی ها، آنها می توانند بقیه را تهدید کنند ولی دیگران حتی برای دفاع از خود نباید تجهیزات داشته باشند! این نگاه یکسویه و متکبرانه، ریشه بسیاری از مصائب جهان امروز است.
۳ - آقای دبیرکل چنان می گوید که ناتو در برابر برنامه موشکی ایران، برنامه موشکی خود را توسعه می دهد که انگار این ایران بود که برای اولین بار موشک ساخت و اینک ناتو دارد ایجاد توازن می کند. حال آن که وقتی در ایران حتی یک موشک هم وجود نداشت، اعضای ناتو موشک های قاره پیما می ساختند تا کل کره زمین را در تیررس خود قرار دهند. حالا دبیرکل شان آمده و می گوید: ما در برابر توان موشکی ایران، به توسعه توان موشکی خودمان می پردازیم!قلب واقعیت و نعل وارونه تا کجا؟!
۶ نکته درباره نگرانی ناتو از موشک های ایران: از آپارتاید تسلیحاتی تا نعل وارونه آقای دبیرکل!
۴ - در ۸ سال جنگ ایران و عراق، زمانی که شهرهای ایران زیر موشک باران رژیم صدام قرار داشتند و ایران، موشکی برای مقابله به مثل نداشت، آیا اعضای ناتو از ایران حمایت کردند؟ به ایران موشک دادند یا عراق را از موشک باران ایران بازداشتند؟ وقتی کودکان ایرانی زیر آوارهای ناشی از اصابت موشک به خانه هایشان مدفون می شدند، آیا ناتویی ها مثل امروز ابراز نگرانی می کردند؟!
جهان امروز، جهان امنی نیست؛ خاورمیانه همچنان در تب و تنش است، همسایه شرقی ایران(پاکستان) بمب اتم دارد، افغانستان هنوز شاهد جنگ و درگیری است، عراق به تازگی از وجود داعش پاک شده، عربستان و برخی کشورهای عربی منطقه رسماً خواستار حمله به ایران هستند و کمی آن سوتر اسرائیل.
در چنین بلبشویی آیا باید دست روی دست گذاشت و به کلاشینکف و آرپی جی ۷ دل بست و خدا خدا کرد که کسی به ما حمله نکند و موشک نپراند؟!
۶ نکته درباره نگرانی ناتو از موشک های ایران: از آپارتاید تسلیحاتی تا نعل وارونه آقای دبیرکل!
۵ - چگونه است که اعضای ناتو، به دشمنان منطقه ای ایران، انواع موشک ها، بمب ها، سلاح ها، هواپیماها، هلی کوپترها و ...می دهند و از فروش حتی یک فشنگ به ایران خودداری می کنند و در همان حال انتظار دارند ایران برای این که خاطر "ینس استولتنبرگ" و "محمد بن سلمان" و "بنیامین نتانیاهو" مکدر نشود، به توانمندی های دفاعی خودش اتکا نکند؟ توانمندی هایی که برای به دست آوردن شان، هزینه های مادی و معنوی زیادی داده است.
۶ - جهان عاری از بمب و موشک، رویای بزرگ انسانیت است؛ ولی جهانی که عده ای مسلح و گروهی بی دفاع باشند، خواه ناخواه به عرصه سلطه و ستم تبدیل خواهد شد. اگر اعضای ناتو، با رویای جهان غیرنظامی همسو هستند، از انحلال بزرگ ترین تشکل نظامی جهان آغاز کنند و در غیر این صورت، دم از نگرانی بابت موشک های این و آن نزنند که رطب خورده کی منع رطب کند؟!
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
ارسال نظر