رامین رضاییان یکی از بچه های باجنبه تیم ملی است که البته کمی با زبان تندش، باعث رنجش هم‌تیمی هایش هم شاید بشود اما همه در تیم ملی می دانند که چیزی ته دلش نیست. اتفاقا همه می گویند او اینقدر ساده دل است که مدام باید برای همه هم‌تیمی هایش سر چیزهای ساده آب میوه بخرد چون شرط های عجیب و غریب‌شان را می بازد و می افتد پای خرج!

این رامین ساده اما برای خود پیش‌فرض‌هایی در زندگی دارد. نمونه هایش را شاید در برنامه بیست هجده عادل فردوسی پور دیدید. دوست دارد به قول خودش خاص باشد. خاص بودنش می شود مواردی که توی ذوق می زند. مثلا نوع لباس پوشیدنش در میدان سرخ یا خالی کردن موهایش که خود هم تیمی هایش سر به سرش می گذاشتند. یا این همه تاکیدش در این برنامه بر پیچیده کردن کلامش برای اینکه نشان دهد خاص است.

رفتارهایی که در استقلال علیرضا منصوریان را از آن مربی ساده داش مشتی که محبوب سکوها بود، بدل کرد به سوژه خنده، شاید در بلندمدت برای رامین هم دردسر ساز شوند. 

او می تواند خیلی ساده تر، خودش باشد. مهم نیست که چه می پوشد، چطور زندگی می کند و چه عقایدی دارد. مهم این است همانی باشد که خودش است. مثل میلاد محمدی یا خیلی دیگر از هم تیمی هایش. این دوگانگی در خود واقعی و آنچه می خواهد نمایش دهد شاید در بلند مدت برایش دردسرساز شود.

رامین اعتماد به نفس بالایی دارد و تلاشش ستودنی است در گرفتن حقش اما می تواند با بازگشت به خود واقعی اش، کمی این دافعه ای که حرف هایش می تواند ایجاد کند را از بین ببرد و بدل شود به یک ستاره محبوب. او این پتانسیل ذاتی را دارد.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.