صدا و سیما لااقل به خودش رحم کند
قدیم تر ها قانون های خوبی وجود داشت مثلا این که یک سازمانی مثل صدا و سیما اگر برنامه ساز و تهیه کننده را صدا می کرد و از ان ها می خواست راه و رسم جدیدی را راه بیندازند ازشان قول می گرفت که مثلا سوژه دزدی نکنند یا اگر چهره ای در برنامه ای حضور دارد ، تا یکی دو ماه بعد در برنامه ای حضور نداشته باشد. از آنجا که این روز ها انگار خیلی هم نظارتی در کار نیست جز این که موی خانمی بیرون نباشد و یا اگر آقایی دعوت می شود مویش خیلی بلند نباشد مضمون ها و محتواها خیلی مهم نیستند.
برنامه ای به اسم "وقتشه" از شبکه نسیم در حال پخش است که تهیه کننده محترم شان با عنایت به برنامه ای به اسم "هزارداستان" که سه دوره ی موفق را پشت سر گذاشته ، کار خودشان را راحت کرده اند و چندین بار از سوژه های برنامه ی هزارداستان حتی در فاصله ای کمتر از یک ماه برای حضور در برنامه شان دعوت کرده اند.
حال سوال این است: فرق برنامه ای که حرف و هدف دارد و می گردد و می یابد با برنامه ای که از حاصل زحمت دیگری بهره می برد ، چیست؟
ضرورت حضور سوژه های تکراری آن هم در یک شبکه با فاصله زمانی کم به چه معناست؟
آیا واقعا نظارتی روی اینگونه برنامه سازی ها می شود ؟ تذکری داده می شود؟
جلوی پخش برنامه ای به خاطر حضور سوژه ای تکراری گرفته می شود؟
آیا معیاری برای ارزش گذاری اتفاق های ناب و اتفاق های کپی برداری شده صورت می گیرد؟
اگرنه ، پس چه انگیزه ای برای آن ها که جوینده اند و حرفی برای گفتن دارند باقی می ماند؟
ضمن این که تکرار نابسامان داستانی که یکبار درست روایت شده ، چه ارزش افزوده ای خواهد داشت؟
اگر به صرف پرکردن وقت برنامه ای است که ابتدا دکور و مجری اش تعریف می شود و بعد می مانند که چه کسانی را دعوت کنند که بهتر است اصلا چنین برنامه ای از ابتدا تعریف نشود.تا بودجه و هزینه های میلیاردی به این راحتی هدر نرود فقط ای کاش ای کاش ای کاش نظارتی در کار بود!
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
ارسال نظر