اردوغان دلایل زیادی برای اتخاذ چنین تصمیمی دارد: بهره‌مندی از مواهب پیروزی در جنگ عفرین (وقتی هنوز تنور آن داغ است)، ربودن فرصت سازماندهی از رقبا، ترس از تداوم کاهش محبوبیت به ویژه به دلایل اقتصادی، شتاب برای کسب اختیارات ویژه ریاست‌ جمهوری (که با همه‌پرسی قانون اساسی تصویب و پس از انتخابات اجرایی خواهد شد)

مردم ترکیه در رفراندم آوریل سال ۲۰۱۷ اصلاحاتی درقانون اساسی را پذیرفتند که به رئیس جمهور قدرت بیشتری تفویض کرده است از جمله:

رئیس جمهور قدرت تعیین و عزل مقامات بلندپایه دولت از جمله وزرا و معاون ریاست جمهوری را دارد.

رئیس جمهور دارای قدرت دخالت در نظام قضایی کشوراست.

رئیس جمهور دارای اختیار برقراری وضعیت فوق العاده در کشور است.

علاوه براین اختیارات تازه براساس اصلاح قانون اساسی پست نخست‌وزیری هم حذف شده است.

این اختیارات گسترده در انتخابات 24 ژوئن صدای بسیاری از منتقدان فعلی ترکیه درآورده است و معتقدند که اصلاح قانون اساسی و افزایش اختیارات ریاست‌ جمهوری، جامه‌ای است که اردوغان برای خود دوخته؛ و هشدار دادند که پس از تصویب این تغییرات، اردوغان می‌تواند در مقام یک «سلطان » دست‌کم تا سال ۲۰۲۹ در قدرت بماند. اکنون با اعلام برگزاری زودهنگام انتخابات، اردوغان مشتاق است زودتر از مواهب این اختیارات و امتیازات ویژه بهره‌مند شود.

نتیجه انتخابات هرچه باشد برای آینده ترکیه حائز اهمیت بسیاری است.اگراردوغان موفق به کسب آرای ریاست جمهوری شود و حزب او اکثریت خود درپارلمان ترکیه را حفظ کند، باید منتظر بود چنین قدرتی در اختیار کسی که نشان داده است هیچ پستی در این کشور او را ارضاع نمیکند و همیشه قدرت بیشتری از مردم کشورش طلب میکند چه عواقبی بدنبال خواهد داشت.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.