ادامه واکنش‌ها به مداحی نماز عید فطر
«آقای میثم مطیعی شما خودت مداح منتخب صف‌اولی‌ها هستی، اونا تو رو انتخاب کردن. از گیت صف‌اولی‌ها رد می‌شی و نمازت رو هم همون‌جا می‌خونی، تو نماینده منتخب و صدای مردم نیستی. از کی داری انتقاد می‌کنی؟» این توییت یکی از فعالان رسانه‌ای حامی احمدی‌نژاد در واکنش به شعرخوانی مداح جویای نام در روز عید فطر بود. در شرایطی که مداح متعلق به جریان اصولگرا این امکان را پیدا می‌کند که دو سال پیاپی انتقاداتی کلی و شعاری در قالب طنز و متلک آن هم بیشتر خطاب به دولت مطرح کند اما متولیان اصلی رساندن صدای اعتراضات و مطالبات به گوش مسئولان یعنی رسانه‌ها، اصناف و اتحادیه‌های صنفی و سندیکاها پای در گل‌اند و در مسیر انتقال صدای مردم با خطوط قرمز و محدودیت‌های نوشته و نانوشته‌ای روبه‌رو هستند. در این شرایط است که محتوای کنایه‌وار شعر میثم مطیعی با بیانی کلی و کلیشه‌ای وقتی از تریبون عمومی پخش می‌شود کارکردی سیاسی - جناحی پیدا می‌کند و تبدیل می‌شود به بدلی فِیک که قرار است جایگزین روند تفکیک‌شده، کارشناسی و مستمر مطالبات و اعتراضات اقشار و طبقات مختلف باشد. در این میان اصولگرایان البته معتقدند که مطیعی نه نماینده یک جریان، بلکه یک مداح مستقل است که اعتراضش را مطرح کرده اما اصلاح‌طلبان، برعکس معتقدند اتفاقا این نوع مواجهه با مطالبات و اعتراضات مردم، سیاسی و جناحی کردن آن است که امکان پیگیری واقعی آن را می‌گیرد.
کامیون‌داران چرا به نظام فحش می‌دهند؟
حمیدرضا ترقی، اصولگرا عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه معتقد است که طرح اعتراضاتی این‌چنین از تریبون نماز جمعه ادبیاتی کنترل‌شده دارد که هم بانیان و هم مخاطبانش مشخص‌اند و امکان سوءاستفاده از آن وجود ندارد. او مخالف این است که رسانه‌ها و اصناف در پیگیری مطالبات و رساندن صدای خود به گوش مسئولان با مانع روبه‌رو هستند: «مطبوعات اگر در چارچوب قانون حرفی بزنند مشکلی ندارند. اتحادیه‌ها و اصناف هم اگر با مجوز قانونی تجمع کنند مشکلی ندارد. اگر هم به آنها مجوز داده نمی‌شود، به خاطر این است که تصور می‌شود بانیان تجمع یا مجوزدهندگان نمی‌توانند تجمع را کنترل کنند یا جلوی نفوذ ضد انقلاب را بگیرند.»
او در پاسخ به این سؤال که آیا همه در رساندن صدای اعتراض خود به مسئولان آزادند و از مصونیت کامل برخوردارند، می‌گوید: «قوه قضائیه وقتی تخلف صورت می‌گیرد، برخورد می‌کند اما صدور مجوز که دست قوه قضائیه نیست. دولت که این همه مجوز اتحادیه و صنف در این مدت صادر کرده است، خب امکان تجمعشان را هم فراهم کند.»
او در پاسخ به این سؤال که احضارها یا برخوردها با تجمعات لزوما از طرف نهادهای دیگر مانند قوه قضائیه صورت می‌گیرد، گفت: «قوه قضائیه البته اگر در تجمعات رفتار غیر قانونی ببیند، برخورد می‌کند مانند اهانت به یک مقام. مثلا کامیون‌داران که مشکلاتی صنفی دارند، چرا به نظام باید فحش بدهند؟ خب معلوم است که در صورت توهین به نظام با آنها برخورد می‌شود.»
عباس سلیمی‌نمین، تحلیلگر اصولگرا هم معتقد است که رسانه‌ها در طرح مطالبات مردم و اعتراضات محدودیتی ندارند. او همچنین می‌گوید من در این مدت روزنامه‌های زیادی دیدم که تیتر نخستشان مسئله کامیون‌دارها بود. او معتقد است که میثم مطیعی نماینده جریان اصولگرایی نبوده و مأموریتی هم نداشته است. مداحی بوده که آمده و حرفش را زده است. او می‌گوید این که شما انتقادات یک مداح به دولت را بازی سیاسی یک جریان می‌دانید، از قضا جناحی‌کردن انتقادات از سوی شماست.
او در پاسخ به این سؤال که اگر این‌طور است پس چرا هیچ‌وقت نهادها یا جریان‌های سیاسی دیگر از تریبون‌هایی مثل نماز جمعه مورد انتقادات سنگین قرار نمی‌گیرند، می‌گوید: «من قبول دارم که بیشترین نقطه ثقل و تمرکز انتقادات همواره دولت بوده اما این طبیعی است؛ چون دربرگیری و نقش نهاد دولت بیش از نهادهای دیگر است.»
اگرچه در ادامه هم می‌گوید: «قبول دارم که انتقاد از دولت هزینه کمتری از مثلا انتقاد از قوه قضائیه دارد.»
بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.
ارسال نظر