حسین ملکی در خصوص اختلال pedophilic disorder-پدوفیلیا یا میل جنسی به کودکان عنوان کرد: میل شدید جنسی یا تحریک جنسی نسبت به کودکان ۱۳ سال به پایین است، افراد مبتلا به این اختلال حداقل ۱۶ سال سن دارند و دست کم ۵ سال از قربانیان بزرگترند، با استمرار این اختلال در طول یک دوره حداقل ۶ ماهه می‌توان فرد را مبتلا به پدوفیلیا دانست.

این پژوهشگر آسیب‌های اجتماعی در پاسخ به این‌که آیا تمام متجاوزان کودکان دارای اختلال پدوفیلیا هستند، بیان کرد: این‌طور نیست که تمام متجاوزان کودکان دارای اختلال پدوفیلیا باشند؛ تمایل جنسی نسبت به کودکان، گذرا و موقتی نیست، افرادی مبتلا به این بیماری هستند که در طی یک دوره‌ی زمانی حداقل شش ماهه، برانگیختگی جنسی مکرر و شدید با کودکان نابالغ را دارند.

وی افزود: این برانگیختگی در پی خیال‌پردازی‌ها، امیال قوی جنسی و یا رفتارهایی شامل فعالیت جنسی با یک کودک یا کودکان معمولا زیر ۱۳ سال است.

این روانشناس ادامه داد: این افراد مطابق امیال جنسی عمل می‌کنند، و این خیال‌پردازی‌ها یا تمایلات قوی جنسی باعث ناراحتی یا مشکل بین فردی‌شان می‌شود و این کشش جنسی آن‌ها نسبت به کودکان موجب مشکلات روانی-اجتماعی برای این دسته از افراد می‌شود.

ملکی با بیان این‌که ازدواج راه درمان این اختلال نیست، گفت: این افراد ممکن است به کودک خود تمایل داشته باشند، و با آنها به رفتارهای جنسی بپردازند؛ به نظر می‌رسد بیماری پدوفیلیا مادام‌العمر باشد و سیر اختلال با افزایش سن نوسان پیدا کند، یعنی در طول زمان افزایش یا کاهش داشته باشد.

وی اضافه کرد: احتمال دارد همانند سایر رفتارهای جنسی طبیعی با افزایش سن از تواتر رفتار جنسی با کودکان کاسته شود اما ازدواج میل جنسی این دسته از بیماران به کودکان را از بین نمی‌برد.

این فعال حوزه آسیب‌های اجتماعی اظهار کرد: اغلب افراد دچار اختلال پدوفیلیک، غیر هم‌جنس‌گرا هستند و اکثر قربانیان دختران هستند.

این روانشناس در خصوص شیوع این اختلال عنوان کرد: از آن‌جا که افراد مبتلا به اختلال pedophilic disorder یا تمایل جنسی به کودکان، به دلیل غیر مجاز بودن رفتارشان و سخیف دانستن این عمل از سوی جوامع انسانی به ندرت برای درمان مراجعه می‌کنند، لذا شیوع جمعیتی این اختلال نامعلوم است.

وی در خصوص دلایل ابتلا به اختلال تمایل جنسی به کودکان گفت: اغلب مردان بزرگسال مبتلا به این اختلال در دوران کودکی مورد سوء‌رفتار جنسی قرار گرفته‌اند، احتمال رشد عصبی در دوران جنینی احتمال بروز گرایش جنسی به کودکان را بالا می‌برد، هر فردی با هر جایگاه اجتماعی و تحصیلاتی، هرچند با تحصیلات دانشگاهی یا جایگاه اجتماعی بالا، می‌تواند اختلال pedophilic disorder را داشته باشد.

این پژوهشگر آسیب‌های اجتماعی در ارتباط با درمان پدوفیلیا عنوان کرد: پدوفیلیا یک بیماری است؛ این بیماران نشانه‌های روانی خاصی ندارند و به راحتی قابل شناسایی نیستند و حتی ممکن است در میان خانواده‌ها و نزدیکان کودک چنین بیمارانی حضور داشته باشند.

وی گفت: از آنجا که نمی‌توان تمام این افراد را کنترل کرد، بهترین راه برای پیشگیری از هر نوع آسیب به کودکان، آموزش‌ به آنان است. راه دیگر حمایت و کنترل خارجی و به عهده نهادهای حکومتی جامعه است، یعنی از نوع برخورد قضایی با جرایم مشخص، مانند زندانی کردن، هم‌چنین مداخله‌های اجتماعی مسئولانه نهادهای مرتبط مانند اروژانس اجتماعی ۱۲۳ سازمان بهزیستی از دیگر راه کارهای حمایتی و کنترلی خارجی است.

ملکی در پایان گفت: به نظر می‌رسد موثرترین درمان، برای این دسته از بیماران ترکیب دارودرمانی و روان درمانی توسط متخصصان روان پزشک و روان‌شناس است که طی آن افراد مبتلا به این اختلال بتوانند امیال خود را نسبت به کودکان کنترل کنند.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.