اکنون هفته هاست که رسانه های شرکتی  چنین عنوان می کنند که در نهایت نشست ترامپ - کیم تنها دو نتیجه احتمالی می تواند در پی داشته باشد: یا ترامپ با خشم از مذاکرات خارج می شود یا به خاطر دستیابی به چیزی که هیچ یک دیگر از رؤسای جمهور دیگر آمریکا نتوانسته به آن برسند، خود را مذاکره کننده ای بزرگ اعلام می کند.

تا اینجا که این رسانه ها گزاره دوم را محتمل تر دانسته اند. درباره زبان بدن برتر ترامپ و البته طرز رفتار صریح و بی پرده و توانایی های او در انجام معامله چیزهای زیادی نوشته شده است. یا راه او یا هیچ راه دیگر. این طرز رفتار را چند  روز پیشتر در نحوه برخورد او با سران گروه هفت در کانادا مشاهده کرده ایم.

اما حقیقت چیزی نیست که رسانه های جریان اصلی به ما گفته اند.

همانطور که گرت پورتر از کانسورتیوم نیوز می گوید: «این ایده که رسیدن به توافق با کره شمالی برای دست برداشتن از سلاح های هسته ای یا موشک های بالستیک قاره پیمایش ممکن نیست، در میان روزنامه نگارانی که این موضوع را برای رسانه های بزرگ پوشش می دهند، به یک باور قدرتمند تبدیل شده است. اما رسانه ها کلا قضیه را اشتباه فهمیده اند. آنها فرض را بر این گرفته اند که کره شمالی نمی تواند بدون سلاح های اتمی اش زنده بماند؛ بی آنکه کمترین تلاشی برای درک  راهبرد کره شمالی در ارتباط با سلاح های اتمی کنند. آنها بدون استثنا از «کارشناسانی» نقل قول می کنند که طرز تفکر کره شمالی را از نزدیک دنبال نکرده اند، بلکه خصومتی گویی لازم را نسبت به این نشست  و مذاکره بر سر یک توافق با رژیم کیم ابراز می دارند.»

پورتر به جوئل اس. ویت اشاره می کند که از سال 1993 تا 1995 مشاورارشد سفیر رابرت ال.گالوچی، مذاکره کننده با کره شمالی بود و از سال 1995 تا 1999 هماهنگ کننده «چهارچوب توافق شده» سال 1994 با کره شمالی. مهم تر آنکه ویت در یک رشته نشست های غیررسمی با مقامات کره شمالی در سال 2013  درباره طرز تفکر این کشور درباره سلاح های اتمی خود نیز شرکت داشته است.

ویت در مقاله ای یک ماه قبل فاش کرد که کره شمالی در جلسات سال 2013 به طرف آمریکایی اطلاع داده بود که کیم قبلا در مذاکرات با آمریکا مشارکت کرده، مذاکراتی که در آن کره شمالی توافق کرده بود در ازای گام هایی از سوی ایالات متحده که به رفع موضع تهدیدکننده آمریکا نسبت به کره شمالی منجر شود، حاضر است از سلاح های اتمی اش دست بکشد.

از مدارک چنین برمی آید که کیم سال ها قبل آمادگی خود را برای  مذاکره با آمریکا درمورد خلع سلاح اتمی نشان داده بود. پورتر بار دیگر در مقاله خود ابراز می دارد که «این همان رویکرد برای یک توافق خلع سلاح با کره شمالی بود که در سال 1994 و دوباره در سال 2005 و 2007 به آن دست یافته شد، اما در همان اول کار به دلیل اکراه دولت های کلینتون و بوش از برقراری رابطه سیاسی و اقتصادی عادی با کره شمالی شکست خورد.

پورتر از تاکتیک ها و راهبردی که کره شمالی ها وقتی پای آزمایش سلاح های اتمی به میان می آمد استفاده می کردند، بیشتر می نویسد؛ به طور خلاصه این یک راهبرد بسیار پر خطر بود که کره شمالی می خواست در آن برنده شود و برای مدتی - مدتی قبل از نامزدی ترامپ برای ریاست جمهوری – تلاش هایی نیز در این جهت انجام داد.

مایک پومپئو که تازه به سمت وزیر امور خارجه آمریکا منصوب شده بود نیز درباره این واقعیت ها دروغ گفت یا آنها را نادیده گرفت وقتی که گفت: «آنها در حال اتخاذ مسیری هستند که از طریق آن می توانند چرخشی راهبردی انجام دهند، چرخشی که قبلا کشورشان آمادگی دست زدن به آن را نداشته است.»

دونالد ترامپ با توجه به نزدیک بودن انتخابات میان دوره ای، نگرشی ستیزه جویانه را نسبت به رهبران باقی مانده گروه  7 درکانادا اتخاذ.

ترامپ که سخت مشتاق انجام معامله با کره شمالی است، از همان نگرش ستیزه جویانه برای  انجام یک معامله استفاده کرد، اما رهبر کره شمالی کیم جونگ اون دادن هیچ امتیازی را تضمین نکرد و در عوض ترامپ حتی به عنوان یک بازیگر جهانی تریبونی در اختیار او قرار داد.

بعلاوه کیم  موفق شد تمرینات نظامی آمریکا را در پشت مرزهای کشورش متوقف کند، کارت دعوتی برای سفر به کاخ سفید دریافت کند و در مقابل، امضایی پای مدرکی با عبارات مبهم را بیندازد که فقط تایید می کند که کره شمالی تمایل داشته سال ها زودتر این کار را انجام دهد.

کیم همچنین با کره جنوبی دوستی کرده است. این اتفاق اکنون به این معناست که اگر معامله با آمریکا ناکام بماند، چنین به نظر خواهد آمد که تقصیر ترامپ است.

کیم به خوبی با کارت های خودش بازی کرده و برنده این دست از بازی شده است.

دومینیک واگورن سردبیر دیپلماتیک اسکار نیوز حتی  گفته است که «با وجود تلاش های دیپلماتیک مایک پومپئو وزیر امور خارجه آمریکا، کره شمالی ها هیچ قولی را که بشود ازمدرک مشترکا امضا شده با کیم جونگ اون استنباط کرد نداده است. در واقع این آمریکایی ها هستند که به نظر می رسد امتیازی بزرگ داده اند، در برابر لفاظی های کره شمالی ها در ارتباط با خلع سلاح اتمی نه تنها کره شمالی بلکه کل شبه جزیره کره.»

واگورن می گوید: «هر اتفاقی که در آینده بیفتد، کیم در اینجا به عنوان یک بازیگر جهانی ظاهر شد، نه یک مطرود بین المللی.»

طرفداران ترامپ در داخل آمریکا ادعای پیروزی خواهند کرد. آنها این اتفاق را لحظه ای تاریخی خواهند نامید، اما اکنون زمان به نفع کیم جونگ اون می گذرد. ترامپ از این رخداد برای جلب حمایت برای انتخابات های میان دوره ای استفاده کرده است. کره شمالی اکنون می تواند نفس راحتی بکشد. ترامپ نمی تواند حالا یا هرزمان دیگری تا انتخابات ملی بعدی در نوامبر 2020 از کره شمالی چشم پوشی کند. درحالی که کره شمالی برای میان مدت امن و امان است و می تواند به توسعه توانایی های اتمی اش ادامه دهد. این کشور در اصل این کار را برای وارد آوردن فشار به دولت ترامپ برای آمدن بر سر میز مذاکره انجام داده و در صورت لزوم باز هم این کار را خواهد کرد.

به تدریج در طول زمان ماهیت این معامله آشکار خواهد شد. کره شمالی یا خود را خلع سلاح اتمی می کند یا نمی کند، به هر روی در صورت به شکست انجامیدن این معامله، کره شمالی اکنون می تواند آمریکا را مقصر بداند. این کیم بود که حرکت های بزرگ را انجام داد نه ترامپ.

کره شمالی بازی خوبی را در پوکر ژئوپلتیک انجام داده. کره شمالی این کار را با زمانبندی دقیق و مهارت به پیش برده، در زمانی که دولت ترامپ در آسیب پذیرترین زمان خود قرار داشته است. 

نویسنده: سایت ترو پابلیکا 

منبع: yon.ir/Nx0NW

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.