نانوتراشه ها و غبار هوشمند از جمله ابزارهای تکنولوژیک جدید در راستای پیشبرد دستور کار میکروتراشه ای کردن انسان ها هستند. با توجه به اندازه به غایت ریز این ابزارها، آنها از ظرفیت لازم برای نفوذ و جاگیری در بدن انسان و تشکیل شبکه ای مصنوعی در درون انسان که قابلیت کنترل از بیرون را دارند، برخوردارند. لازم به ذکر نیست که این فناوری ها از جنبه های مختلف، با آزادی، حریم خصوصی و بهداشت و سلامت انسان در تضاد هستند، چرا که به کارگیری این فناوری ها به این معناست که «نظم جدید جهانی» از کنترل جهان بیرون (محیط زیست/ اجتماع) به کنترل جهان درون(بدن انسان) حرکت می کند.

تاریخ بشر مملو از نمونه های جوامعی است که در آنها مردم به دو گروه تقسیم بندی شده اند: حاکمان و بردگان. در گذشته های دور،  بردگان معمولاً در مکان هایی به اسارت گرفته می شدند که حاکمان، منابع آنها مثل پول، مواد غذایی، آب، تسلیحات یا دیگر مایحتاج زندگی (کنترل محیط زیست)  را در اختیار خود می گرفتند. در تاریخ اخیرتر بشر، این کنترل نه تنها از طریق به انحصار درآوردن منابع، بلکه از طریق تبلیغات (کنترل مغزها) نیز اعمال شده است. این مسئله به اشکال مختلف خود را نشان داده است، مثل سیستم طبقاتی در هند (فرد باید تا آخر عمر در جایگاهی که در نردبان سلسله مراتب برایش مقدر شده بود، باقی می ماند)، رگ و ریشه های خونی در رم، خاورمیانه و اروپا (که فرد مدعی یک «حق حاکمیت» ذاتی و الهی می شد)، متمرکز شدن قدرت در آلمان نازی و اتحاد جماهیر شوروی در دهه ۱۹۳۰( که در آن یک خودکامه یا کمیته کوچک برای سرنوشت میلیون ها نفر تصمیم گیری می کرد) و سرانجام در غرب (به ویژه آمریکا) با تکنیک های فراگیر روابط عمومی و کنترل ذهن که سازمان سیا بر آنها اشراف داشت.

پروژه هایی مثل «ام کیو اولترا» این قدرت را به کنترل کنندگان نظم نوین جهانی می داد که به طور ناشناس  و از راه دور بر مردم نفوذ پیدا کنند، بی آنکه خود آنها متوجه شوند؛ نظیر توانایی خلق بردگان جنسی و آدم­کشان کنترل شده.

پروژه ام کی اولترا ۶۰ سال قبل در اوج خود قرار داشت، اما از آن زمان تاکنون چیزهای زیادی تغییر کرده اند. ما اکنون در حال ورود به عصری هستیم که در آن پیشرفت های تکنولوژیک به دسیسه گران نظم نوین جهانی امکان نفوذ بر قلمرو جدیدی را می دهند: کنترل عواطف یا دقیق ترش را بخواهید، کنترل  کل شبکه ذهنی-عاطفی در بدن انسان. منظور من میکرو تراشه ها هستند؛ وسایل الکترونیکی بسیار ریزی که می توان آنها را زیر پوست کار گذاشت و قابلیت دریافت و ارسال اطلاعات را دارند. هر چند از عمر میکروتراشه ها مدتی می گذرد، اما هم اکنون آنها وارد دوران جدیدی شده اند. چیزی که ما با آن مواجهیم چیزی بسیار ریزتر از یک میکروتراشه است و از این رو تهدید بزرگ تری به شما می رود: نانوتراشه ها و غبار هوشمند.

اما نانوتراشه چیست؟ از کلمه نانو برای اشاره به بزرگی اجسامی کوچک تر از یک میکرو استفاده می شود. نانو به معنای یک میلیاردم است، در حالی که میکرو به معنای یک میلیونیوم است. میکروتراشه ها حدوداً به اندازه یک دانه برنج هستند و با واحد میلیمتر اندازه گیری می شوند، اما نانوتراشه ها به کلی از چشم انسان مخفی می مانند. بعضی از نانوتراشه هایی که تاکنون ساخته شده اند، کوچک تر از قطر موی انسان هستند. در سال ۲۰۱۵  «آی بی ام» اعلام کرد که این شرکت توانسته است نانوتراشه های کارکردی را به اندازه تنها ۷ نانومتر بسازند. در مقایسه، یک تار از دی ان ای انسان حدود دو و نیم نانومتر و قطر یک سلول خونی قرمز حدود ۷۵۰۰ نانومتر است!

این نانوتراشه ها نیرویشان را از محیطشان به دست می آورند (یعنی به باتری نیاز ندارند) و طول عمری ۱۰۰ ساله دارند. قرار است این نانوتراشه ها ابتدا در محصولات به کار گرفته شوند ( تا شرکت سالاران بتوانند به طور زنده از رفتار مشتریان اطلاع کامل پیدا کنند) و سپس در بدن انسان ها کار گذاشته شوند. آیا می دانستید که توانسته اند سلول های عصبی  را نیز درون این تراشه ها رشد دهند؟

مجری ویدئویی که به بیرون درز کرده، ادعا می کند نظم نوین جهانی قصد دارد ۱۰۰ تریلیون نانوتراشه را به جهان عرضه کند. بنابراین به معنای واقعی کلمه، تک تک چیزهای موجود در جهان از جمله من و شما دارای برچسب الکترومغناطیسی می شویم. در این فیلم، بیماران و پزشکان زیادی به عنوان مدرک تایید کننده این دستور کار ظاهر می شوند. او شرکت «اچ پی» را به عنوان مجری طرحی برای ساخت یک سیستم عصبی مرکزی برای کره زمین معرفی می کند که کلیه منابع و انسان ها را به طور زنده به یکدیگر متصل خواهد کرد.

شاید شما نیز از قبل با دستور کار «هوشمند» یا بهتر بگویم «توصیف هوشمند» آشنا باشید. برای کسانی که این موضوع برایشان تازگی دارد، هدف، دستور کار هوشمند، خلق یک شبکه الکترومغناطیسی غول آساست که کل زمین را در برمی گیرد. به این ترتیب که در هر چیزی که حرکت می کند، نوعی حسگر تزریق یا کارگذاشته می شود که بتواند به این شبکه متصل شود؛ از جمله محصولات خانگی، لوازم منزل، مواد غذایی و نوشیدنی، گیاهان و همچنین انسان ها. غبار هوشمند اسم دیگر این حسگرهاست که به عنوان ریزرایانه  و برای ارسال و دریافت اطلاعات عمل خواهند کرد. آنها حسگرهای میکرالکترومغناطیسی بی سیم کوچکی هستند. در سال ۲۰۱۳ حسگری به اندازه تقریباً یک دانه برنج ساخته شد، اما با پیشرفت فناوری در طول زمان، این غبارهای هوشمند همچنان ریز و ریزتر می شوند و می توان آنها را به همراه غذا بلعید.

دستور کار هوشمند در اصل مترادف است با «دستور کار ۲۱ سازمان ملل» یا دستور کار ۲۰۳۰ و شبکه هوشمند مترادف «آی او تی» (اینترنت اشیا) است که قرار است در شبکه نسل ۵ تلفن های همراه نیز به کار گرفته شوند و رسیدن به سطح اشباع مورد نظر این شبکه را امکان پذیر کنند.

اگر چه این نوع فناوری را  مثل بسیاری چیزهای دیگری که امروز شاهد هستیم می توان به نفع بشریت نیز به کار گرفت، اما این فناوری ها تسلیحاتی شده اند. وجود اشکال غبار هوشمند، تهدیدی فراگیر را متوجه حق حیات تک تک انسان ها می کند. از این رو آنچه که ما با آن مخالفیم چیزی نیست جز تلاش برای به تصرف درآوردن بشریت از طریق فناوری.

به طور طبیعی همزمان با به کار گرفته شدن این فناوری ها، دامنه کامل و هدف اصلی این دستور کار برای جوامع فاش نخواهد شد. در عوض همچنان به ما گفته خواهد شد که این فناوری ها چقدر شگفت انگیز، خوب، مد روز و کارآمد هستند. به خصوص باید اشاره کرد که چگونه این چیزها تحت عنوان افزایش سرعت و رفاه و راحتی تبلیغ می شوند (در حالی که مردم بی آنکه بدانند از حقوق خود، سلامت و بهداشتشان و حریم خصوصی شان حتی در دستشویی ها محروم می شوند). چرا که به این ترتیب همه جا در محاصره میدان پرتوهای الکترومغناطیسی ساخته دست انسان قرار دارید که برای بهداشت و سلامتی تان نیز فاجعه بار خواهد بود.

همچنین با استفاده از فشار دیگران برای استفاده از نانوتراشه ها، انسان ها تشویق خواهند شد تا در بازی همانندی اجتماعی نیز وارد شوند. همچون بسیاری از برنامه های دولتی، به کار گیری این تراشه ها در ابتدا ممکن است داوطلبانه باشند، اما بعد به یک اجبار تبدیل خواهند شد. هم اکنون بخشی از جامعه وجود دارد که به میل خود و با استفاده از جوهر خالکوبی، خود را تراشه گذاری کرده است. اخیراً شرکتی در ویسکانسین (به نام تری اسکوآر مارکت یا ۳۲ ام) با معرفی این سیستم اینترنتی، کارکنانش را تشویق به تراشه گذاری کرده است. هر چند این کار الزامی نیست، اما گفته می شود که نیمی از این کارکنان (۴۱ نفر از ۸۵ نفر) این شرکت برای تراشه گذاری پیشقدم شده اند!

دستورکار میکروتراشه ای کردن انسان در اصل همان چیزی است که دستورکار فرا انسانگراهاست؛ تبدیل بشریت به ماشین هایی که در نهایت نه به معنای ابرانسان ها بلکه مادون انسان ها خواهند بود.

ما باید در این باره بسیار مراقب باشیم و با ذهنیتی انتقادی نسبت به جهانی آکنده از فناوری های جذاب و پر زرق و برق نزدیک شویم. این فناوری ها چون چاقوی جراحی می توانند شفا ببخشند یا بکشند. با توجه به اطلاعاتی که اکنون از آنها آگاهیم، ساده لوحانه خواهد بود باور کنیم نانوتراشه ها تنها در جهت اهداف خوب به کار گرفته خواهند شد. اگر هشیار نباشیم، تشنگان قدرت با وعده رسیدن به اوتوپیا، از این فناوری برای به بردگی کشاندن ما از طریق ردگیری ما استفاده خواهند کرد. نانوروبات ها هم اکنون در پزشکی غرب برای درمان انواع بیماری ها به کار گرفته می شوند. زمانی که شبکه هوشمند مورد نظر برقرار شود، چگونه می خواهید از مورد نظارت قرار گرفتن، ردگیری شدن و زیر نفوذ قرار داشتن۲۴ ساعته و هر روزه وهر ساله اجتناب کنید؟

مهم نیست این فناوری چقدر می تواند خوب و مفید باشد، آنچه اهمیت دارد این است که این فناوری هرگز نمی تواند جایگزینی برای وجدان آگاه درون شما باشد که قدرت واقعی شما به شمار می رود.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.