"آناندی گوپال جوشی" به عنوان اولین پزشک زن هند شناخته می‌شود. وی با نام "یامونا" در ۳۱ مارس ۱۸۶۵ در یک خانواده "برهمین" که در ایالت ماهاراشترا متولد شد.

"برَهمین"(Brahmin) گونه‌ای طبقه در آیین هندو است که به عنوان آموزگار، روحانی و محافظان سنت‌های مقدس پیشین شناخته می‌شوند. برَهمین‌ها به‌طور سنتی، مسئول مراسم‌های مذهبی در معابد بودند و نیز به‌عنوان واسطه میان خدایان معبد و مردمان عمل می‌کردند.

یامونا در سن ۹ سالگی با یک مرد بیوه که تقریبا ۲۰ سال بزرگتر از وی بود، ازدواج کرد. او پس از ازدواجش آناندی نام گرفت.

آناندی هنگامی که تنها ۱۴ سال داشت، اولین فرزندش که یک پسر بود را به دنیا آورد، اما این نوزاد به دلیل عدم دسترسی به مراقبت‌های پزشکی که برای زنده ماندن وی مورد نیاز بود، بیش از ۱۰ روز دوام نیاورد.

این حادثه زندگی آناندی را برای همیشه تغییر داد و موجب شد تا به سراغ تحصیل پزشکی برود.

شوهرش "گوپالرائو جوشی"، به وی خواندن و نوشتن آموخت و وی را تشویق به تحصیلات عالیه کرد. در آن روزها، برهمین‌ها در زبان سانسکریت مهارت داشتند. اما شوهر آناندی به عنوان یک متفکر مترقی که از آموزش برای زنان حمایت می‌کرد، یادگیری زبان انگلیسی را به عنوان یک انتخاب عملی‌تر توصیف کرد و به وی آموخت.

وی آناندی را تشویق کرد که علاقه خود را به پزشکی دنبال کند. در نهایت آناندی پس از اقامت کوتاهی در کلکته، با اینکه از ضعف جسمانی رنج می‌برد، توسط دو آشنای انگلیسی خود را به آمریکا رساند.

این کار به مذاق هندوها خوش نیامد و وی را به شدت مورد سرزنش قرار دادند. مسیحیان از او حمایت کردند و خواستند وی دین خود را به مسیحیت تغییر دهد.

وی در یک سخنرانی در تالار کالج سرامپور (Serampore)، درباره آزار و اذیتی که وی و شوهرش متحمل شده بودند، صحبت کرد. وی بر نیاز به پزشکان زن هندو در هند تاکید کرد و همچنین متعهد شد دین خود را تغییر نخواهد داد.

سخنرانی وی مورد استقبال عموم مردم هند قرار گرفت و کمک‌های مالی از سراسر هند شروع شد.

آناندی هنگامی که در آمریکا بود، به کالج پزشکی زنان پنسیلوانیا که اکنون به عنوان دانشکده پزشکی دانشگاه درکسل(Drexel) شناخته می‌شود، نامه‌ای نوشت و درخواست کرد که برنامه پزشکی وی که دومین برنامه پزشکی زنان در جهان است را حمایت کنند. "ریچل بادلی"، رئیس دانشکده، او را ثبت نام کرد.

آناندی در سن ۱۹ سالگی تحصیلات پزشکی خود را آغاز کرد و در ۱۱ مارس ۱۸۸۶ فارغ التحصیل شد. موضوع پایان نامه او «مامایی در میان هندوهای آریایی» بود.

ملکه ویکتوریا، فارغ التحصیلی وی را تبریک گفت.

آناندی در اواخر سال ۱۸۸۶ در میان استقبال باشکوه مردم به هند بازگشت.

وی توسط دولت سلطنتی کولهاپور به عنوان پزشک بخش عمومی بیمارستان محلی "آلبرت ادوارد" منصوب شد.

وی به دلیل آب و هوای سرد و رژیم ناآگاهانه در آمریکا به بیماری سل مبتلا شده بود و در تاریخ ۲۶ فوریه ۱۸۸۷ قبل از رسیدن به سن ۲۲ سالگی درگذشت.

درگذشت وی، سراسر هند را غرق در ماتم کرد و در سراسر این کشور برای وی عزاداری کردند.

میراث او و مسیری که برای نسل‌های آینده زنان بنا کرد، همچنان ادامه دارد.

یک دهانه در سیاره زهره(ونوس) به یاد وی نام‌گذاری شده است.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.