نشست رسانه ای زنانی با گوشواره های باروتی با حضور رضا فرهمند (کارگردان) مرتضی شعبانی (تهیه کننده)، مصطفی سیفی (پژوهشگر و تصویربردار)، حسن مهدوی (صدا گذار)، کیومرث محمد چناری (صدابردار)، مصیب حنایی و فاطمه بنیادی (تدوینگر) و سیف علی(مترجم) نور الحلی برگزار شد.

سیفی با بیان اینکه این فیلم ۷۵ دقیقه زمان داشته و گروه از ۹۵ درصد راش ها استفاده کرده است، گفت: ما در این مسیر خیلی به بیراهه نرفتیم و با ریتمی که انتظار داشتیم فیلم گرفتیم.

فرهمند نیز با اشاره به اینکه فیلم قبلی اش کودکان فراموش شده است، گفت: من آنجا حرف های بسیار سختی از کودکان مهاجرانی که به خاطر جنگ از سرزمین شان خارج می شدند شنیدم. در این مستند هم وقتی وارد موضوع شدیم فرصتی برای برگشت نبود و تمام تلاش مان را کردیم به تعهدمان عمل کنیم.

وی با تاکید بر اینکه نزدیک شدن به زنان داعشی کار بسیار سختی بود گفت: غیر از نزدیک شدن و صحبت کردن با خانواده داعشی ها پیدا کردن مترجم بسیار سخت بود چرا که تعدد ملیت در داعشیان بسیار زیاد است. غیر از آن کار کردن مستند ساز ایرانی در خارج از کشور بسیار سخت است. مطمئن باشید اگر یک مستند ساز آمریکایی میخواست این مستند را بسازد به راحتی هر چه تمامتر این کار را می کرد و همه امکانات را در اختیارش قرار میدادند. اما برای ما حتی وارد شدن به چادر خانواده داعشیان در کمپ با مشکلات بسیار همراه بود و بعد از ما نیز دیگر کسی وارد این کمپ نشد.

این کارگردان با بیان اینکه تنها شب ها فرصت گپ و گفت با گروه را برای هدایت شان داشته است، گفت: وقتی می بینیم همه چیز واقعی است به خاطر این بود که خانم نورالحلی بسیار حرفه ای بودند و من در گفتگوهایش هیچ دخالتی نداشتم. مخصوصاً از جایی به بعد من احساس کردم ایشان به عنوان یک زن در موضوع ورود کرده اند و مسئله را از جنبه انسانی می بینند.

وی ایده این فیلم را حاصل دیدن مستندهای زیاد در این حوزه و فعالیت های هنری اش در زمینه کودکان و زنان دانست و گفت: در مورد این مستند خیلی سریع تصمیم گرفتم که با همچین موضوعی کار کنم.

فرهمند در مورد سکانس ایزدی ها گفت: هر فیلمسازی بعد از دیدن فیلمش پیش خودش می گوید کاش یک سری کارها را انجام می دادم ولی در مورد این فیلم و این سکانس خیلی خوشحالم که همانطوری که هست انجام شده است.

این کارگردان با تاکید بر اینکه هر کسی دوست داشته باشد در عراق و سوریه کار کند می تواند این کار را انجام دهد، گفت: کار کردن در آن مناطق سخت است ولی انحصاری نیست.

نور الحلی خبرنگار حاضر در این مستند در مورد این کار گفت: آقای فرهمند فقط یک بار با من صحبت کرد و آن هم این بود که می خواهم یک مستند بسازم. وقتی فیلمبرداری شروع می شد دیگر هیچ کس در کار من دخالت نمی کرد و من کار خودم را می کردم. وقتی برای مصاحبه با خانواده داعشیان می رفتیم تصویر پدر و برادرم که توسط داعشیان شهید شده اند در ذهنم می آمدند و ابتدا دوست داشتم از آنها انتقام بگیرم ولی بعد که در میان آنها رفتم دیدم خانواده آنان تقصیری ندارند و از جنبه انسانی به موضوع نگاه کردم. صحنه ای که با ارتشی درگیر شدم کارم اشتباه بود آنجا من خبرنگار نبودم به عنوان یک انسان وارد شده بودم.

شعبانی نیز اولویت اکران این فیلم را در عراق و لبنان عنوان کرد و گفت اولین اکران ها در این کشورها اتفاق خواهد افتاد اما تلاش میکنیم در ایران هم این فیلم به نمایش عمومی دربیاید. راجع به خطرات تولید این فیلم هم باید بگویم در چند سال اخیر هیچ کدام از مناطق عراق امن نیست و تولید اینگونه آثار همواره با ریسک بالا همراه است.

مهدوی درمورد صداهای فیلم گفت: صدا بردار ما در این مستند شنوایی یکی از گوش هایش را به خاطر انفجار از دست داد و تمام صداهای این فیلم سر صحنه گرفته شده است و من از آمبیانسهای واقعی فضا استفاده کردم.

چناری با تاکید بر اینکه صدا برداری جنگ موضوع عجیبی است گفت: تمام نگرانی من این بود که باطری دستگاهم تمام نشود. در آن فضا بینهایت تیر سرگردان زیاد بود و من سعی کردم تا می توانم این صداها را ضبط کنم.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.