نصیری‌نیا: مثل رزمنده‌ای شدم که روی "مین" پرید

خبر آنلاین : شاهین نصیری‌نیا قهرمان اسبق وزنه‌برداری جهان مهمان کافه‌خبر بود.

شاهین نصیری نیا و حرف هایی که شاید در ظاهر تند باشد و یکطرفه،اما در عمق آنها که وارد شوید می بینید که یک به یک آنها دردهایی است که وزنه برداری دارد و یک چسب زخم روی آنها را پوشانده،اما آنها که باید می دانند که این اتفاق نیاز به عمل جراحی دارد و کار دیگر از پانسمان کردن و بخیه های ریز و درشت گذشته است.نصیری نیا مهمان ما در کافه خبر بود.وقت زیادی گذاشت تا واقعا از چیزهایی حرف بزند که شاید گره کار را باز کند.او در آمریکا فعالیت می کند و به بچه ها در ینگه دنیا آموزش می دهد،اما وقتی به شاهین گفتیم که حاضر است آنجا را ترک کند و برای ایران وقت بگذارد گفت:«با سر می آیم.»

*خیلی وقت است که از شاهین نصیری نیا خبری نیست.از وقتی که به آمریکا رفته اید کمتر صحبت می کنید و کمتر در رسانه ها هستید. بیشتر تمرکز شما روی کارتان و کمتر راجع به وزنه ایران صحبت می کنید. در این ارتباط کمی صحبت کنید و بگویید اصلا تیم ملی ایران را رصد می کنید؟

صددرصد من تیم ملی ایران را رصد می کنم.بنده دوستان خوبی دارم و بچه های ایران را دوست دارم. به هرحال تیم ملی کشورم است و اگر رصد نکنم که نمی شود. من هم به هرحال گرفتاری های خودم را در آمریکا دارم .آنجا دارم یکسری نوجوان را برای سال های آینده رشد می دهم و کمی سرم شلوغ است. یکی،دونفر هم از مکزیک شاگردم هستند و کلا می گذرد.

*از این مکزیکی ها وزنه برداری هم بیرون می آید؟

بله آن ها خوب هستند. یک وزنه بردار 62 کیلو ما امسال مدال نقره گرفت.

*فکر می کنم سمت کشور های آمریکا و مکزیک و...خیلی دارند روی سبک وزن ها تمرکز می کنند تا سنگین وزن. درست است؟

بله. به هر حال شرایط فیزیکی آن ها اینطور ایجاب می کند. قد کوتاه زیاد دارند و... .

*خورخه کامپوس دروازه بان مکزیکی ها را یادتان است؟

بله او هم قدش کوتاه بود.ماشالله شما اگر نگاه کنید نسل بعد از ما در دهه 80 دیگر ما قد زیر 180 نداریم. به هر حال هر وزن شرایط خاص خود را دارد. در کل بله من تیم ملی ایران را رصد می کنم و با بعضی از بچه ها در ارتباط هستم و اگر کمکی یا همفکری بخواهند با آن ها همکاری می کنم.

*بدون تعارف می خواهم بروم سر اصل مطلب. از اینجا شروع کنیم که شاهین نصیری نیا مثل خیلی از ملی پوش های دیگر بار ها اعلام کرده است که من هستم و دستت را هم سمت اهالی وزنه برداری دراز کرده ای اما هیچ چراغ سبزی از طرف مسولان ندیدی.شما یکبار حتی به ما گفتید که حتی می آیید و مدتی به صورت مجانی برای ایران کار می کنید ولی باز هم از سوی فدراسیون دعوت به همکاری نشدید.

بحث،بحث سلیقه ای است دیگر. شاهین نصیری نیا حرف می زند حرف هایش را نمی پسندند. این ها کسی را می خواهند که خیلی بزرگ نباشد، البته نمی گویم که من خیلی بزرگ هستم ولی ما برای ورزش این مملکت خیلی زحمت کشیدیم. اینها کسانی را می خواهند که بله قربان گو باشند.به جز محمد حسین برخواه من در این چند سال اخیر را می گویم،واقعا نمی دانم او چگونه کار می کند اما به شخصیت او احترام می گذارم و بسیار انسان بزرگی است و می دانم که دارد خدمت می کند.با جان و دل هم کار می کند. در غیر اینصورت شما ببین هر کسی آمده و حرفی زده است به 6 ماه نکشیده که سریع حذفش کردند مثل ،سجاد انوشیروانی،حسین توکلی و هر شخص دیگری.

*کلا در این سه سال همه چیز از بیخ و بن تغییر کرد و یک خانه تکانی اساسی رخ داد،از نایب رییس گرفته تا روابط عمومی و ...

در این مباحث، شما یک موقع حرفی را می زنید و طرف انتقاد را به هیچ وجه نمی تواند بپذیرد و پیش خودش می گوید شاید یک سروصدایی کند اما دارد حق را می گوید.من باید برم خودم را درست کنم ولی این آقا خیلی بی منطق به طرف حمله می کند و می خواهد او را نیست و نابودش کند. شما اگر طرفش باشید کمتر از حاج آقا نمی شنوید که آن هم الکی است ولی اگر طرفش نباشید به یکباره می شوید دشمن خونین.

*تظاهر؟

دقیقا،تظاهر.

*احساس می کنم این نه فقط در وزنه برداری که در ورزش ما دارد به یک عادت تبدیل می شود که به عنوان مثال شاهین نصیری نیا،حسین توکلی،سجاد انوشیروانی و کوروش باقری یا در تکواندو نفری مثل مهماندوست به عنوان پتانسیل وجود دارند اما استفاده ای از آنها نمی شود. شما و مهماندوست دارید در خارج از کشور کار می کنید و نتیجه خوبی هم گرفتید. به نظر شما چه اتفاقی رخ می دهد که کسانی مثل شما و مهماندوست در ایران جایی ندارند؟

اتفاقا در سال 2015 یک اتفاقی افتاد که وزنه بردار من در 69 کیلوگرم مسابقه داشت. جوی راه انداخته بودند که این از تیم ملی آمریکا است و ما با این.... من هرجا که باشم اول دارم یک کار حرفه ای می کنم. دوم، من یک ایرانی هستم و حتی از خیلی از آقایان بیشتر.به هر حال ما ایرانی هستیم و همه بچه مسلمان. دلیل نمی شود که من وقتی آمریکا زندگی می کنم یعنی برای آن جا هستم. من یک قرارداد حرفه ای بستم و دارم کارم را می کنم یا همین مهماندوست و خیرآبادی و... . اینکه چرا امثال من می روند، ببینید شما تا در ایران هستید دیده نمی شوید و به محض اینکه می روید کاملا به چشم می آیید. تازه دوستان ما با اینکه اشتباه کرده اند،اشتباهاشان را قبول ندارند و نمی گویند که ما اشتباه کردیم و حتی هزارجور حرف برای آدم در می آورند. همین آقای مهاماندوست مگر کم دارد کار می کند. مگر در ایران کار نمی کرد. حقوقش را کامل می گرفت؟ بنده خدا با همه این اوصاف رفت آذربایجان و می داند که بدون دردسر کارش را می کند.این آدم چرا نباید از ایران برود؟ او در آذربایجان ماهیانه چند هزار دلار می گیرد و زندگی آرامی دارد. تازه بعد از مسابقات جوایزش به جا است و...ساریخانی جودو را یادتان است؟ رفت عربستان معلوم نیست چه شد.هیچ کس هم پیگیری اش نکرد. کسی نگفت قهرمان ملی کجاست؟او یک قهرمان بود. من یادم است که یکی از فنون جودو به نام او شد. یا علی فلاحتی، اگر این فرد برایش مشکلی پیش آمد چه کسی مسئول بود؟

*بنده خدا چقدر هم فریاد زد اما صدایش به جایی نرسید؟

هرچه گفت صدایش به جایی نرسید. ما نمی گوییم اشکال از خودش نبوده است ولی ببینید از کجا به کجا رسید.او یک قهرمان بود.

*در آخر عمر هم که مغازه باز کرده بود.خیلی ها می گویند دق کرد و مرد.

دقیقا. ما یک ایراد بزرگ داریم.ورزش ما دولتی است و ورزش دولتی باید پایگاه قهرمانی را تقویت کند.یعنی پول بیت المال می رود و در این راه خرج می شود.قهرمانی و همگانی.همه این ها با هم است. از همگانی به قهرمانی می آیند. در همین همگانی چه رشته هایی وجود دارد؟ همین ها که در پارک ها می بینید. قهرمانی را چه کسانی می بینید؟ آن هایی که در المپیک هستند. وزنه برداری به عنوان مثال n میلیارد بودجه اش باشد، درآمد که ندارد.کشتی را ما جدا می گذاریم.تکواندو n میلیارد و... . هرکدام از این ها یک بودجه ای دارند. آخر سال هم که می بینید هیچی به هیچی.حتی توانایی آوردن اسپانسر را هم ندارند. حداقل از اسم وزنه برداری هم استفاده نمی کنند که اسپانسر بیاورند. بعد آخرش هم پول بیت المال جایی که باید خرج نمی شود. شما می دانید چند هزار میلیارد در لیگ 1 و 2 فوتبال هزینه می شود؟

*فکر می کنم پرسپولیس و استقلال حداقل روی هم سالی ۱۰۰ میلیارد خرج داشته باشند.پول قراردادها،هواپیما،هتل و ...

من می گویم این حداقل است.خب. این پول باید کجا خرج شود؟ من ورزش قهرمانی را که می گویم همین است. ما باید در همه رشته ها مثل شنا و... هزینه کنیم. وزنه برداری اگر هم پول بیاید داخلش باید حساب و کتاب داشته باشد. آقای رییس شما که این همه هزینه می کنید، شما که یک تیم می آورید و یک پولی هم در جیبش می گذارید و هیچ بازخوردی هم برای تیم ملی ندارد آیا این اتفاق کمکی به وزنه برداری می کند؟اهمیت که نمی دهند.کسی مثل سهراب مرادی که یلی است در دنیای وزنه برداری باید مدام گلایه داشته باشد؟ من جایی می روم و می گویم ایرانی هستم، همه می گویند سهراب مرادی، سعید علی حسینی و... . مو به تن آدم سیخ می شود. آن وقت در کشور خودمان بنده خداها... .

* نسل شما را می شود گفت مثل نسل ۹۸ فوتبال، یک نسل طلایی بود که با دوپینگ و آن ماجرایی که اتفاق افتاد نابودش کردند. الان یک اتفاقاتی در وزنه برداری در حال رخ دادن است که به نظر می رسد خود ورزشکاران هم با هم اتحاد ندارند.می خواهم بگویم که زمان شما این شکلی نبود و شماها همه با هم همه جا بودید اما الان به شکلی شده است که انگار بعضی ها تافته جدابافته شده اند و....

این هم به مدیریت بازمی گردد. وقتی هر کسی ساز خودش را می زند یعنی مدیریت نیست. ما روح تیمی نداریم، تیم ما یک تیم متلاشی است. کیانوش رستمی را من دوست دارم و قهرمان خوبی است اما در هیچ جای دنیا چنین اتفاقاتی را ندیده ام.من در آمریکا و مکزیک وآلمان بوده ام. در خیلی از کشور های دنیا دوست و رفیق دارم. همه هم دوره های من الان مربی شده اند. همین گرجستان، رقیب من مربی اش است. من این نظمی که در تمامی تیم ها می بینم که البته زمان ما هم این نظم در ایران بود، ما همه یکدل بودیم ولی الان متاسفانه در تیم فعلی دیده نمی شود. یک گروه شده آقای x یک گروه شده است آقای y و گروه های مختلف.هرکسی هم ساز خودش را می زند.

* مصاحبه اخیر کیانوش را دیدید؟ از او پرسیده اند که چرا در آمریکا نتیجه نگرفتید؟ او گفته از قصد نتیجه نگرفتم تا ببینم واکنش مسولان به این اتفاق چیست؟

من در اینجا باز هم نقد را به رییس فدراسیون دارم. جالب اینجاست که رییس فدراسیون اینقدر جرات نداشت که بیاید یک کلمه حرف در این مورد بزند.

*شما اگر رییس فدراسیون بودید اجازه می دادید کیانوش تنها تمرین کند؟

من از اول این کار را نمی کردم. درست است که وزنه برداری انفرادی است ولی به خاطر تیم و نظم تیم باید همه کنار تیم باشند. من اگر بودم می گفتم که همه باید یکجا باشند و این حرکت کیانوش غیر قابل تحمل است.نه به کیانوش بلکه به هیچکس دیگری این اجازه را نمی دادم.تمام این نتایج و عواقبی که ما در مسابقات جهانی آمریکا دیدیم همه به خاطر همین مسئله بود. از اول نباید این طور می شد. من مصاحبه خیلی از دوستان را دیدم که می گفتند نباید از اول به این شکل می شد ولی حالا که شده. درست می گویند ولی جلوی ضرر را از هر جایی بگیرید منفعت است. منفعت منظور فقط تیمداری نیست بلکه منفعت یعنی اینکه ما یک تیم داریم که کیانوش رستمی هم می آید و در آن مدال می گیرد. بزرگترین ضرر را خود کیانوش رستمی دید،بعد از آن هم تیم ملی ایران که می توانست حداقل یک نقره دیگر بگیرد و دست آخر هم شخصیت تیمی ما زیر سال رفت.

*شما خودتان آن زمانی که ملی پوش بودید، خواسته غیر معقول داشتید؟ مثل اینکه برادر خودتان را همراه خودتان به سفر ببرید و....

من پدرم در آن زمان مربی تیم ملی بود ولی خیر من چنین خواسته هایی نداشتم. ببیند همین صحبتی که کیانوش رستمی می کند که می گوید من بدن خودم را می شناسم، ما هم در زمان خودمان اینگونه بودیم.مربیانی که آمدند زیاد دانش نداشتند و ما برای حفط نظم تیم همه چیز را رعایت می کردیم.بعد از ایوانوف و بعد از پدر من در سال 2001 دو مربی به تیم ملی آمدند که اصلا مربی نبودند و به دلیل مسائل دیگری آمده بودند. مربی های بلغاری را عرض می کنم. در آن زمان خودمان داشتیم تمرین می کردیم ولی باز همه در قالب یک تیم بودیم و تیم یک شخصیت داشت. همه این حرف هایی که می زنم فقط تقصیر کار کیانوش یا ورزشکار دیگری نیست، مقصر مدیریت فدارسیون است که نمی تواند چنین مسائلی را مدیریت کند.باید کسی را بگذارند که حرفش خریدار داشته باشد. حسین برخواه الان آمده و می گوید نه. برخواه از کدام نسل است؟ ازنسل ما است. با چه کسی کار کرده است؟ با مربی های بزرگ ونتیجه اش را هم گرفته است.قهرمان دو دوره جهان است، الان می آید این حرف را می زند و پای حرفش هم می ایستد. مطمئن باشید اگر کیانوش رستمی و خیلی از بچه های دیگر روی این سیستم جلو بیایند خیلی بهتر نتیجه می گیرند. نه اینکه ما برویم به مسابقات جهانی آمریکا یک مدال نقره صددرصد مان از دست برود و بعد بیاییم و بگوییم که نشد!

 

*شما از ایوانوف صحبت کردید. به رنسانس او اعتقاد دارید؟

صددرصد. ایوانوف خیلی شایعات اطرافش وجود داشت ولی اما انسانی بودکه آمد و شخصیت وزنه برداری ایران را از آسیا به سطح جهانی رساند. روز اولی که ایوانوف آمد،بندی در قراردادش بود که اگر ورزشکار من قهرمان جهان شود، (در کشوری که قهرمان آسیا می شدی یا کسی که 200 کیلو دوضرب می زد دیگر آخر وزنه بردارها بود) مثلا n تومان می گیرم و روزی هم که قهرمان المپیک بدهم همینطور. روزی که او این حرف را زده بود همه به او خندیده بودند، گفتند باشد امضا کنید. وقتی ایوانوف این نتیجه را گرفت تازه همه فهمیدند که او چه چیزی گفته است.از جنس ایوانوف در ایران می توانم بگویم ولاسکو بود برای والیبال که او هم چنین شخصیتی داشت. شما ببینید او والیبال ما را از کجا به کجا رساند.

*روی کی روش هم همین نظر را دارید؟

کی روش را هم با توجه به تجریباتی که دارم و تحقیقاتی که روی بهترین مربیان دنیا کرده ام می گویم. کی روش هم یکی از همان آدم ها است. ما اگر خودمان را باور کنیم واقعا می توانیم به آن چیزی که هدف گذاری اش کردیم برسیم. شخصیت وزنه برداری ایران را ایوانوف بالا برد. من یک زمانی می گفتم می شود قهرمان آسیا شوم، زمانی که ایوانوف آمد می گفتم من باید رکورد جهان را بزنم. تیم ملی ما به جایی رسیده بود که وقتی ما به المپیک سیدنی رفته بودیم، همه دوربین ها روی ما بود چون می دانستند یک تیم قدرتمند به این مسابقات آمده است.

*المپیکی که از آ خاطره خوبی هم ندارید؟

نه

*تبانی کردند؟

تبانی که.... والا پشت پرده های آن مشخص نشد که چه اتفاقی افتاد ولی خب عذاب 20 ساله او برای ما مانده است.

*خیلی ها نمی گویند یا جرات گفتنش را ندارند یا هر چیز دیگری،حقیقت دارد که در وزنه برداری مدال ها را می فروشند و یا اینکه از قبل تعیین می کنند. اتفاقی که برای خود شما افتاد، شما بودید و نماینده یونان و آلمان که آلمان رفت و نقره گرفت و یعنی مدال را از شما گرفتند....

در آن زمان یکی از قدرت های وزنه برداری جهان همین یونان بود و پیروس دیماس کسی بود که بالاتر از همه ایستاد.به هرحال فدراسیون جهانی هم نسبت به رشته ای دیگر برای خودش یک معیاری دارد.آن چیزی که من فهمیدم به هر حال قدرت است و لابی که ما نداریم.آن زمان هم قدرتی در فدراسیون جهانی نداشتیم، که بخواهد از من دفاع بکند. به هر حال قبل از مسابقات به دلیل اینکه من وضعیتم خیلی خوب بود، دقیقا 4 روز قبل از مسابقه 180 کیلو یک ضرب و 210 کیلو دو ضرب را خیلی راحت می زدم. در آن جا بحث هایی پیش آمد که اگر شاهین وزنه بزند ما تیم ایران را محروم می کنیم.دیگر پای تیم را وسط کشیده بودند.

*دوپینگ؟

بله. اصلا احتیاجی نیست که شما دوپینگ ات بیرون بیاید می توانند انگ بزنند. در همان سال این مسائل در دوومیدانی هم بود. ما دستمان به جایی نرسید به من گفتند مثل رزمنده هایی که می رفتند روی مین توهم باید همین کار را بکنی. من به خاطر مملکتم این کار را کردم.

*یعنی یک رزمنده شدید دقیقا.

من فقط به خاطر پرچم ایران و وطنم این کار را کردم. بعد از همان مسابقات خیلی جالب بود.چیز هایی می دیدم که انگار مثلا شاهینی وجود نداشته است و انگار کاری برای مملکتش نکرده است.

*همه شما را فراموش کردند.

فراموش کردند.پس از این مسابقات یادشان رفته بود که من چه کاری انجام دادم.من بعد از این مباحث خیلی ضربه خوردم.هرجا می رفتم برخوردها متفاوت بود.حتی بعضی ها من را می دیدند می گفتند تو وطن فروش هستی! به هر حال مردم عادی که نمی دانستند چه شده است.اما اگر صدبار دیگر هم این اتفاقات رخ می داد من باز هم همان کار خودم را می کردم چون می دیدم که دوستانم چگونه زحمت کشیده اند. هر کس دیگری هم به جای من بود من انتظار داشتم که به خاطر من کنار بکشد. من گناه را به گردن هیچ مسئول بین المللی نمی اندازم. تقصیر کار فدراسیون خودمان بود نه فدراسیون جهانی. آنها می توانستند خیلی کار ها انجام بدهند اما این کار را نکردند. می توانستند از من دفاع کند اما نکردند. ما به خاطر اینکه نماینده ای در فدراسیون جهانی نداشتیم همه چیز را از دست دادیم.

* شاهین نصیری نیا معمولا اسمش در بین منتقدان شماره یک علی مرادی مطرح می شود.می خواهیم بدانیم این انتقاد ها پیشینه ای دارد؟

زمان آقای افشارزاده،رضا زاده یک مصاحبه از من گیر بیاورید که من انتقاد کرده باشم.دلیل دارد.زمانی که من از افشارزاده انتقاد داشتم می رفتم دفترش و انتقادم را می کردم و می آمدم بیرون.زمان حسین رضازاده هم همین بود.در دفترش به روی من باز بود.با کوروش باقری می رفتیم یا آنها من را قانع می کردند با من آنها را.رضازاده حرفش را رک می زد و به من می گفت الان نمی توانم با تو کار کنم.تعارف با هم نداشتیم.او به حرف های من گوش می کرد و استفاده می کرد.یک جاهایی هم واقعا من قانع می شدم.برایم دلیل می آورد.

این اتفاق در زمان ریاست علی مرادی افتاده؟

روز اولی که ایشان رییس شد با وجود اینکه می دانستم ایشان برای کارهای دیگر به فدراسیون آمده اند؛مرادی برای گرفتن پست دبیر کلی آسیا و پست های بالاتر به فدراسیون آمد.از بچگی با علی مرادی بزرگ شده ام.وقتی انتقاد می کردم خیلی ها می گفتند چرا انتقاد می کنی؟به آنها می گفتم که من او را می شناسم.

*یعنی مدیریت او هیچ نقطه مثبتی ندارد؟

تنها نقطه مثتبش این است که وزنه برداری را می شناسد اما به خاطر منافعی که وجود دارد همان ها هم نادیده گرفته می شود.فرق علی مرادی با رییس فدراسیونی که این کاره نیست این است که او روابط داخل فدراسیون و خود وزنه برداری را می شناسد.با اینکه روابط را می شناسد به آن عمل نمی کند.

شما گفتید که برای تصدی یک سری از پست ها آمده بود اما نتوانست به آنها برسد.به نظر می رسد که با کدخدا نبسته بود.اما رضازاده این کار را کرد.

رضازاده زیر بازی نمی کرد.نمی رفت با آیان سلام و علیک کند و پشت سرش چیزی بگوید.می گفت آقا ما با شما هستیم و می خواهیم در جامعه جهانی باشیم.

هنوز هم داریم از آیان ضرب می خوریم؟

قبلا بله،اما هنوز نه.بچه های ما خیلی خوب هستند و ماشاالله دارند خوب کار می کنند.خیلی از کشورهای دنیا درگیر دوپینگ هستند اما بچه های ما این مشکل را حل کرده اند.آنها خودشن حواس شان هست.

فکر می کنید چه اتفاقی می افتد که یک نفر مثل جلود عراقی که زیر دست مرادی بود می آید و این همه پیشرفت می کند اما در ایران هنوز اندر خم یک کوچه هستیم.

کسانی او را انتخاب می کنند.وقتی من می روم در فدراسیون جهانی یا آسیا و اعتمادی به وجود نمی آورم و فقط تخم کینه می کارم یک نفر دیگری می آید پست می گیرد.در کنفدراسیون آسیا امسال مرادی چرا انصراف داد؟چون می دانست به او رای نمی دهند.من می گویم آقای مرادی شما که می دانستی پست و مقام نمی گیری چرا یک نفر دیگر را معرفی نکردی؟چرا رضازاده را معرفی نکردی؟اسم نمی خواهم ببرم.خیلی از بچه های قدیمی بوده اند که می توانند پست بگیرند.

البته این در رشته های دیگر هم سابقه داشته.مثل آقای سعیدلو.

بله.ایشان کجای ورزش فوتبال بوده اند؟اینها به خاطر خودخواهی ها است.من می گویم رضازاده هم زود آمد رییس شد و در حق او ظلم شد.من اعتقادم این است که هر کسی باید یک سلسله مراتبی را طی کند.بدون تعارف وقتی مربی شدم فکر می کردم چقدر کار راحتی است.اما بعد از چند مسابقه فهمیدم چه کار سختی است! الان که من مربی یک جایی هستم می دانم چطور باید آن را انجام بدهم.وقتی شما را یکدفعه رییس فدراسیون کنند خب نمی دانی باید چه کار کنی.می سوزی و می روی.من فوتبال را پیگیری می کنم.فیروز کریمی مربی خوبی است اما آمد در استقلال و نتوانست نتیجه بگیرد.آن چیزی که کاریزمای یک نفر را می سازد بر اساس گذشت زمان حاصل می شود نه بر اساس عنوان.شما به من بگو برو شهردار تهران شو.وقتی نمی توانم چرا باید قبول کنم.نه این پست به درد من می خورد و نه من به درد این پست.ولی در مربیگری توانایی دارم.در وزنه برداری می توانم.تمام زندگی من در این رشته بوده است.حسین رضازاده هم به همین دلایل آمد و رفت.

دیکتاتور نبود؟

همین علی مرادی می گفت رضازاده دیکتاتور است و حرف،حرف خودش است اما حالا خود ایشان دارد همین کار را انجام می دهد.

آن اعتمادی که شما حرفش را به میان آوردید ظاهرا در بین خود ایرانی ها هم نسبت به مرادی وجود ندارد.نمونه اش انتخابات کمیته ملی المپیک.

دقیقا.2 رای آورد که یکی را قطعا خودش به خودش داده بود.آدم ها عقل دارند و هوش دارند.آقای مرادی در این چند سال اخیر در چند انتخابات شرکت کرده است؟3 یا 4 بار در انتخابات کمیته شرکت کرده است.

می گویند مشاوران خوبی ندارند.

مشاوران ایشان چه کسانی هستند؟ خیلی هایی که پست هایی گرفته اند در وزنه برداری را من نمی شناسم.شاید هم دلسوز باشند اما...سجاد انوشیروانی،نواب،ربیعی و ...پتانسیل هایی هستند که می توانند ایران را در آینده بسازند.ما چرا این نفرات را کلاس های بین المللی نمی فرستیم؟چرا اینها در جهان نباید نماینده ما باشند.داور که خودشان هستند.رییس خودشان هستند،سرپرست خودشان و هر کسی بگوید چشم قربان از 20 تا سفر یکی به آنها می رسد!شما همین شورای عالی را نگاه کنید.قابل احترام هستند اما خیلی ها فقط سر تکان می دهند.آقای رییس بگوید بله همه می گویند بله.یعنی چیزی این وسط وجود ندارد.

البته تغییر هم نمی کنند.

وقتی کسانی که رای می دهند 4 نفر هستند و کم می آورند و از آشپز فدراسیون درخواست می کنند که رای بدهد چه انتطاری دارید؟! درد ما یکی دو تا نیست.آن کسانی هم که هستند دلسوز نیستند و اگر باشند آقای رییس اجازه نمی دهد.

شما چه آینده ای را برای وزنه برداری متصور هستید؟تقریبا یک سال دیگر از ریاست علی مرادی باقیمانده است.به نظر شما ما گزینه ای داریم که جای او را بگیرد؟

گزینه که زیاد داریم و اجازه بدهید اسم نیاورم.هر کسی در این پست می آید قرار بگیرد باید رویه ای را پیش بگیرد و آینده وزنه را بسازد.ما باید رییس فدراسیونی داشته باشیم تا بتواند از اسم وزنه برداری استفاده کند و برود از دل شیر سرمایه را بکند و بیاورد بیرون.

یک پرانتز باز کنم.فدراسیون سالن وزنه برداری را تبدیل به سالن موسیقی کرده است.نظر شما در این مورد چیست؟

اشکالی ندارد.اگر برای فدراسیون درآمدزا است مشکلی نیست.شما جارو بساز بده دست مردم اما پول در بیار.البته باید دید که تکلیف این پول ها چه می شود.نباید بدون حساب و کتاب باشد.سه سال از مدیریت مرادی می گذرد،چند دستگاه میله و هالتر وارد ایران شده است؟در تهران قدم بزنید؛چند تا باشگاه وزنه برداری پیدا می کنید؟آن یکی دو تایی هم که هستند آنقدر نمناک و کثیف هستند که بچه های مردم سل می گیرند و می آیند بیرون.من نمی خواهم وزنه برداری آمریکا را مثال بزنم اما امکانات شان بی نظیر است و در آینده موفق می شوند چون کارشان دارد درست پیش می رود.ما کلاس هایی را برای مربیان آنها برگزار می کنیم.آنها دارند یاد می گیرند.در وزنه برداری ایران متاسفانه مربیان بهترین استعدادها را دارند اما از لحاظ دانش روز عقب هستند و اینها مشکل است.ما باید رییسی داشته باشیم که رییس فدراسیون ایران باشد نه رییس تیم ملی.ما 6 تا بچه داریم که هر کسی رییس باشد می آیند مدال بگیرند.

اما این بچه ها هم تمام می شوند.

استعداد داریم اما خروجی نداریم.ما می توانیم سه تا تیم ملی داشته باشیم.چرا باید فقط 5 نفر داشته باشیم و در انتخاب وزنه آن 5 نفر هم اشتباه کنیم و مدال نگیریم؟شما وقتی یک کادر فنی ثابت نداشته باشید چه کار می خواهید بکنید. ایراد از خود شماست آقای مرادی.من دروغ می گویم و مشکلی نیست همه هم دروغ می گویند؟کسانی که برای شما سرشان را می دادند چرا حالا منتقد هستند؟

کمی جلو برویم.به مسابقات جهانی آمریکا.عملکرد ایران را چطور دیدید؟

من خیلی نزدیک نشدم.ما یک تیمی داریم که هر کسی بالای سرشان بود همین نتایج را می گرفت.ما در 105 کیلو می توانستیم یک مدال دیگر بگیریم.در 69 کیلوگرم هم همین طور.براری هم همین طور.این 2 نفر هم خوب وزنه زدند.سلیمانی تجربه نداشت اما خوب کار کرد و با یک انتخاب بهتر می توانست مدال بگیرد.من نمی خواهم به کادر فنی نمره بدهم اما عملکرد را نمی شود سنجید.

قبول دارید که انتخاب کادر فنی کمی عجیب است.

بله عجیب است.واقعا چه باید بگویم؟به هر حال این هم نظر خودشان است.کادر فنی ما هم تلاش خودشان را کردند اما خب نشد.مربیگری هم تمرین می خواهد.

در حال حاضر برخواه سرمربی تیم ملی است.به نظر شما او می تواند حاشیه های وزنه برداری را جمع کند؟

اگر به حسین برخواه باشد و فدراسیون پشتش باشد حتما می تواند.برخواه کاراکتری دارد که می تواند این کار را بکند اما اگر...برخواه را خیلی قبول دارم،چه فنی و چه اخلاقی.من بعد ازحسین توکلی گفتم برخواه بهترین گزینه است اما ابزار می خواهد.الان ایوانف هم بیاید و ابزار نداشته باشد نمی تواند.در وزنه برداری یک مربی اگر آن پرستیژ و شخصیت را داشته باشد و با آگاهی بگوید این راه درست است می تواند به همه جا برسد اما اگر حامی نداشته باشد اتفاقی نمی افتد.برخواه یک شخصیتی دارد که من روی اسمش قسم می خورم.

خود شاهین نصیری نیا با این فدراسیون که کار نمی کند.چه زمانی می رسد که او هم مجاب شود برای همکاری با فدراسیون ایران.

با این فدراسیون که به هیچ عنوان کار نمی کنم،تحت هیچ شرایطی.اما اگر یک نفر بیاید که به فکر وزنه برداری باشد من کمک می کنم. من وزنه بردار بوده ام،پدرم بوده،برادرم بوده.دغدغه ای غیر از وزنه برداری نداریم.من و خانواده ام همین هستیم.عشق ما وزنه است.در خانه ما حرف فقط حرف وزنه است.اگر شرایط جور باشد و هر کسی بیاید برای وطنم با سر می آیم.خیلی ها می گویند آمریکا را ولی می کنی و واقعا می آیی،می گویم چرا که نه.من سال های قبل از آلمان پیشنهاد داشتم برایشان وزنه بزنم اما قبول نکردم.قبول کنی و قهرمان المپیک هم شوی انگار که نشده ای.مثل این است که در بانک کار می کنی و داری پول را می شماری،اما برای خودت نیست.

درباره همه حرف زدیم غیر از سهراب مرادی.او زحمات زیادی کشیده است.خیلی ها می گویند نوع شخصیت و نوع وزنه زدن او شبیه نصیری نیا است.

سهراب دوست داشتنی است و سر به زیر.یک پهلوان واقعی.ممارست در کارش هدف اصلی است.

با شما مشورت می گیرد؟

بچه ها مشاوره می گیرند معمولا.سهراب به نظر من الگوی مناسبی است برای جوانان وزنه برداری.او تنها ایرادی که دارد این است که کم حرف است.او مثل آدم هایی نیست که بخواهد حرفهایش را بزند و حق خودش را بگیرد.او خجالت می کشد.حق سهراب این چیزها نیست.

خیلی ها می گویند حسین رضازاده می توانست در جهان پست های مختلفی بگیرد.این را قبول دارید؟

بدون اغراق،او ویترین وزنه برداری ما است.من که یک بار قهرمان جهان شده ام را ببینید در جهان چه عزت و احترامی می گذارند.آن وقت می خواهید به رضازاده پست ندهند یا احترام نگذارند؟هر کجا می روید او افتخار است.الان در دنیا قهرمان های خودشان در مسابقات مهم هستند اما در ایران سایه هم را با تیر می زنند. ما نسل قبل هستیم و باید با هم پیش برویم.شاهین نمی تواند ایران بیاید اوکی،در پست های آسیایی و جهانی معرفی اش کن.برخواه را مدیر کن.علی فلاحتی نژاد چطور،بیاور جای دیگری از او استفاده کن.خدا رحمت کند رفتگان را.الان نواب نصیر شلال را همه می شناسند اگر بگذرد و دیگر این اتفاق نیفتد چه می شود.

فکر کنم منظور شما این است که شما از خانه خودتان که فدراسیون است بیرون کرده اند.

دقیقا.آدم زورش می گیرد وقتی آدمی در فدراسیون است که هنوز نمی داند طول میله وزنه برداری چند متر است!

نزدیکترین مسابقه ای که نزدیک باشد بازی های آسیایی است.نظر شما در این باره چیست؟

شنیده ام که می خواهند فقط 2 وزنه بردار را در این رقابت ها شرکت بدهند.اگر این اتفاق بیفتد که برای ایران بد است و سطح مسابقات پایین است.اگر این طور است باید 2 نفر را ببریم که مدال بگیرند.ضمن اینکه فکر کنم امسال ایلین ایلیا هم می آید و این شاید نقطه مثبت باشد.اما امیدوارم تصمیمی که گرفته اند اعمال نشود.

در سنگین وزن تالاخادزه رکوردها را از آن خودش کرده است.خیلی ها می گویند که تا سال های سال کسی نمی تواند این کورد را بشکند.

از نظر من این طور نیست.سعید علی حسینی اگر 5 دقیقه زودتر خودش را پیدا می کرد داستان متفاوتی رقم می خورد.او 264 را می زد.با توجه به اینکه او پایش هم خراب بود و چیزی هم به زبان نیاورد.رقابت با تالاخادزه که سن اش کمتر است کار آسانی نیست.اما سعید می تواند رکوردها را از او پس بگیرد.خدا را شکر او امسال مدال نقره اش را گرفت.به نظرم همه بچه های وزنه برداری باید از او الگو بگیرند.او هم قهرمان است و هم پهلوان.ضمن اینکه بهداد هم خوب است اما باید روی حرکت هایش کار بکند.داورها خیلی سخت گیر شده اند.درالمپیک هم من بالای 16 وزنه بردار را دیدم که خطا کردند و داوران گرفتند.

اگر قرار باشد وزنه برداری ایران و آمریکا را با هم قیاس کنیم این اتفاق شدنی است؟

اصلا قابل قیاس که نیستند.از لحاظ سیستمی که آمریکا جلوتر است.از لحاظ استعداد هم از همه ملیت ها آنجا هستند اما وزنه برداری آمریکا تازه جان گرفته اند و آنها در 5 سال آینده می توانند مدعی باشند اما وزنه برداری ایران یک سر و گردن که نه،10 سر و گردن از آمریکا جلوتر است و ما تنها حسنی که نسبت به آمریکا داریم این است که با کمترین امکانات بهترین نتایج را می گیریم.اگر امکانات داشته باشیم خانواده های ما بیشتر ترغیب می شوند،چون رشته پهلوانی است و آینده خوبی را درست می کند.اگر امکانات داشته باشیم و یک دهم آمریکا امکانات داشته باشیم قبضه می کنیم.

نظر شما درباره وزنه برداری بانوان چیست؟

استعدادهای زیادی داریم و شک نداشته باشید که در بانوان هم مدعی هستیم.عقیده من این است که می توانیم در سال های آینده حتی بیشتر از مردان مدال بگیریم.