دیندارترین رفیق روزنامه‌نگارمان رفت

ايسنا : «رضا مقدسی بسیار اهل مدارا بود. وقتی عصبانی می شد تصمیم نمی گرفت. هر چند صورتش سرخ می شد و چشم هایش دو دو می زد اما زبانش در کام می ماند و سخن تلخی نمی راند.»

 رضا مقدسی از مدیران و فعالان رسانه‌ای، صبح جمعه پس از ماه‌ها تحمل بیماری درگذشت. محمد مهاجری در یادداشتی در خبرآنلاین نوشت:‌ «از رضا مقدسی حرف می زنم. آدم خوش مشربی که حتی در بستر بیماری و در اوج ناخوشی، با بذله گویی هایش سرخوش می کرد آدم را.

حتما بسیاری از دوستان شهادت می دهند که در بین همکاران و همصنفان ما، کمتر آدمی به تقید او به شرع بود. عاشق تماشای نمازخواندن‌هایش بودم. آرام، متین، خاضع، خاشع و...

رضا از معدود آدم هایی بود که حتی وقتی کاملا جدی با عقیده و روش و ایده ات مخالف بود و مخالفتش را با شدت و حدت بیان می کرد، ذره ای کینه و خشم به دلت نمی نشست. این را بارها به خودش هم گفته بودم  و او با لبخند از کنارش می گذشت.

بسیار اهل مدارا بود. وقتی عصبانی می شد تصمیم نمی گرفت. هر چند صورتش سرخ می شد و چشم هایش دو دو می زد اما زبانش در کام می ماند و سخن تلخی نمی راند.

همیشه برای توسل و روضه و هیات و عزاداری پایه بود و خانه خودش هم گاه حسینیه می شد. در سفر و حضر اخلاصش نسبت به اهل بیت را مکرر حس کرده بودم.

اعتراف می کنم در سوگ نزدیک ترین بستگانم توانستم جلوی اشکم را بگیرم اما در سوگ رضا نشد که نشد.

سفرت به بارگاه رفیق اعلی خوش باشد، رفیق!»