شرق در ادامه نوشت: شهردار تهران به‌عنوان رئیس‌جمهور انتخاب شد تا بخش دیگری از تاریخ ایران رقم زده شود. جابه‌جایی صورت گرفت و قالیباف به شهرداری رفت. او حتی تحصیلاتش هم مربوط نبود اما دیسیپلین نظامی و همراهان نظامی‌اش شکل دیگری از شهر و فعالیت شهری را آغاز کردند. تابلوهایی که بر سر پروژه‌های عمرانی قرار گرفت تا نشان داده شود همه‌چیز طبق برنامه پیش می‌رود. انواع صبحگاه‌ها و دیدار با ساکنان تهران در مناطق کوچک و بزرگ در کنار شکلی از هنر که در شهرداری‌ها رنگ می‌باخت، مهم نبود. مهم نبود که حجم زیادی از فرهنگ‌سراها از آموزش موسیقی محروم شدند، مسئولان وقتی در جمع هنرمندان ظاهر می‌شدند اول به ظاهر توجه می‌کردند. شکل ظاهری فعالیت‌ها مناسب بود اما هرکسی آن را می‌دید، واقعی به نظرش نمی‌رسید. مراسم گشایش سینما آزادی را اهالی سینما فراموش نمی‌کنند، کارگردانان آمدند و با شوق‌زدگی از ساخت پردیس آزادی سخن گفتند، حتی آن را در حد فتح خرمشهر دانستند. اما کمتر از یک سال بعد، درون ساختمان دچار مشکل شده بود، دیوارها ترک داشت. اما رابطه قالیباف و شهرداری با اهالی هنر خوب بود. تعدادی از نام‌های شناخته‌شده جزء علاقه‌مندانش بودند. در سال ٨٨ تهران، تهران دیگری شد. اما داستان علاقه قالیباف به صندلی ریاست‌جمهوری ادامه داشت. انگار خود آقای قالیباف هم زیاد علاقه‌ای نداشت تا دیگر طرح‌های خود را برای مردم افتتاح کند. تصمیمی گرفته بود کارهایش آن‌قدر بزرگ باشد که کمتر کسی نتواند آن را ببیند، نمونه‌اش شد پل صدر؛ پل ٤٤٠‌میلیاردی صدر. پلی که به جایش می‌شد ۲۲ کیلومتر مترو ساخت؛ پل‌ها و تونل‌ها و متروهایی که با مشکل روبه‌رو می شد.

 علاقه قالیباف به ریاست‌جمهوری ادامه داشت. همین‌طور علاقه هنرمندان به او؛ او را در برابر طرفداران احمدی‌نژاد، منعطف‌تر می‌دانستند. نامه ١٥٠ هنرمند موسیقی در سال ٩٢ را می‌توان جزء افتخاراتش دانست. باز هم او موفق نشد. بازهم ماند در شهرداری تهران با اختلاف یک رأی – به خاطر خانم راستگویی که کاندیدای اصلاح‌طلب بود و سر حرفش نماند - به جای محسن هاشمی نشست بر این صندلی. تهران به راه خودش می‌رفت. اهالی رسانه مدام تعجب و البته پیگیری می‌کردند و راه به جایی نمی‌بردند. وقتی هم ماجرای #املاک_نجومی پیش آمد، فرد بیان‌کننده  بازداشت شد. کمتر کسی یادش می‌آید که قالیباف کنفرانس خبری ماهانه یا حتی سالانه با اهالی رسانه داشته باشد. حتی تعداد گفت‌وگوها با او که هم شهردار تهران و بارها نامزد ریاست‌جمهوری بود، از تعداد انگشتان دست کمتر است. خبرنگاران منتقد به سیاست‌ها از نشست‌های خبری معاونان و مسئولان شهرداری هم حذف می‌شدند. معمولا سؤال‌ها و گزارش‌ها حتی از طریق اعضای شورای شهر بی‌جواب می‌ماند. البته که تیم رایزنی قوی‌ای داشتند، در نتیجه در کمیسیون عمران مجلس بارها طرح تحقیق و تفحص از شهرداری رأی نیاورد. اما سال ٩٦ برای قالیباف سال ناکامی مدام بود. هم مجبور شد عرصه را به حجت‌الاسلام رئیسی واگذار کند هم شهرداری تهران. حالا ١٤٠ روز از آمدن محمدعلی نجفی به شهرداری تهران گذشته است. او در گزارش صدروزه‌اش به شورای شهر تهران روایت‌هایی از هزینه‌های شهرداری داده است که هوش از سر می‌برد.  در شبکه‌های اجتماعی آن هم پس از رفع فیلتر تلگرام غوغایی برپاست.  دو هشتگ #میراث_قالیباف و #بدهی_نجومی درباره گزارش #نجفی بیش از همه مورد استفاده قرار گرفته است. 

چند نکته درباره این گزارش بیش از همه به چشم آمده است: از مجموع املاک در اختیار شهرداری تهران ۶۷۴ ملک غالبا به صورت سلیقه‌ای در اختیار اشخاص و نهادها قرار گرفته است. اما تعداد صفرهای بدهی ۵۲‌هزارو ١٠٠ ‌میلیارد تومانی شهرداری تهران در دوره قالیباف که تقریبا سه برابر بودجه مصوب سال ۹۶ شهرداری است، جزء نکته‌هایی است که سبب حیرت کاربران شده است. 

تنها در فاصله ٩٢ تا ٩٥ در بیش از ١٠٩ هکتار از باغات تهران پروانه مسکونی صادر شده است. ۱۶‌ هزار پست در شهرداری داریم اما ۶۸‌ هزار نفر استخدام شده‌اند. یعنی به‌ازای هر چهار نفر یک پست سازمانی در شهرداری وجود دارد. 

در قراردادی یک‌میلیارد و ٧٣٠‌ میلیون تومان واریز شده که بخش زیادی از آن به حساب شخصی فردی واریز و صرف انتخابات شده است. برای حمایت‌های مذهبی ۲۸۰‌ هزار ‌میلیارد تومان در ۱۲ سال هزینه شد. طبق این گزارش شهرداری خطاهای محاسباتی زیادی در این مدت داشته است؛ نمونه آن خطا در محاسبه هزینه‌های عمرانی پروژه‌هایی مثل پل صدر، تونل توحید و... است. اما در شبکه‌های اجتماعی احتمالا به‌زودی کمپینی در حمایت از قالیباف راه می‌افتد و همچنین درخواست برای بررسی سوءهزینه‌های او و تیمش از دیروز بیان شده است. 

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.