این دنباله‌دار روز ۷ سپتامبر ۲۰۱۶ (۱۷ شهریور ۱۳۹۵) با استفاده از تلسکوپ PanSTARRS کشف شد و یکی از دنباله‌دارهای بلنددوره‌ای است که از ابر اورت به ملاقات ستاره مرکزی منظومه آمده است. ابر اورت، دورترین ساختار منظومه شمسی است که بقایای ابر اولیه منظومه شمسی به شکل هسته‌های یخ‌زده دنباله‌دارها در آن پراکنده‌اند.

برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگ، این‌جا را کلیک کنید.

دنباله‌دار پن‌ستارس هم‌اکنون ۲۴ دقیقه نوری یا ۳ واحدنجومی (هر واحدنجومی، فاصله متوسط زمین از خورشید است که معادل ۱۵۰ میلیون کیلومتر فرض می‌شود) با خورشید فاصله دارد. این فاصله بیش از آن است که در شرایط معمول، دنباله‌ای پشت هسته تشکیل شود؛ اما همان‌طور که در این تصویر می‌بینید، دنباله گازی آبی‌رنگی با ساختاری پیچیده شکل گرفته است.

بررسی طیف این دنباله نشان می‌دهد که فراوانی غیرمعمولی از یون کربن‌مونوکسید مثبت (+CO) در آن دیده می‌شود و ترکیب اثر فلوئورسنت این یون‌ها با تابش فزاینده خورشید، درخشش آبی‌رنگ این دنباله را رقم زده است. کربن‌مونوکسید همان گاز بی‌رنگ و بویی است که در اثر احتراق ناقص سوخت‌های هیدروکربنی روی زمین شکل می‌گیرد و تنفس نسبتا طولانی‌مدت آن، مرگ موجودات زنده را به دنبال دارد.

این تصویر شامگاه ۷ ژانویه ۲۰۱۸ (۱۷ دی ۱۳۹۶) گرفته شده و ستاره پرنوری که هاله آن در گوشه پایین-چپ تصویر دیده می‌شود، ستاره گاما-ثور است.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.