تلاش استقلال برای خاموش کردن فریاد وینفرد شفر

ایلنا : زمانی که همه سوت می‌زنند و هورا می‌کشند صدای فردی که فریاد می‌زند را هیچ کس نمی‌شنود. همه دوست دارند صدایی را بشنوند که برای آنها شادی و نشاط می‌آورد و زیاد حوصله غرغر شنیدن را ندارند.

در روزی که صدای کف و هورا کشیدن‌ها در استادیوم آزادی گوش‌ها را کر کرد یکی آن‌طرف‌تر خنده تلخی کرد و رفت. قدم‌هایش را طوری برمی‌داشت که انگار نمی‌خواهد برگردد. مسیر رفتنش طوری او را خسته کرده بود که تصمیم گرفت به برگشت فکر نکند. در ورزشگاه آزادی کسی نفهمید شفر قصد رفتن دارد و همه فکر کردند پشتک‌های جباروف و نحوه شادی قربانی جای پای شفر را محکم کرده است اما در فکر مرد آلمانی چیزهای دیگری بود. به همین دلیل هم فردای بازی گفتند که قرار است شفر از ایران برود و با استقلالی‌ها به مشکل خورده است.

درست روز بازی استقلال و سپاهان بود که با محمد نوازی تماس گرفتیم تا از او مصاحبه بگیریم. لحن صدای نوازی مشخص بود از یک چیز ناراحت است وقتی دلیل ناراحتی‌اش را جویا شدیم گفت هیچ کس به داد تیم‌های پایه نمی‌رسد. مسوولان استقلال هم پاسخی به تماس ما نمی‌دهند. یک عالمه مشکل داریم اما هیچ کس نیست آن را حل کند.

این حرف‌های محمد نوازی سرمربی تیم امید استقلال بود. اما کمی آن طرف‌تر و در تیم بزرگسال استقلال هم در حالی که همه فکر می‌کنند همه چیز سر جای خودش است و شفر در پر قو زندگی می‌کند، از این خبرها نیست.

شفر هم درد مشترکی از جنس نوازی دارد. آقای رییس انگار عادت ندارد پاسخ تلفن هیچ کدام از مربیان استقلال را بدهد به همین دلیل است که سرمربی آلمانی استقلال وقتی نیم‌فصل اول تمام می‌شود شال و کلاه می‌کند و چمدان‌هایش را دم در می‌گذارد تا برود. همین که زنگ خطر را به صدا در می‌آورد دوباره سر و کله آقای رییس پیدا می‌شود و سعی می‌کند مشکلات را حل کند. آن وقت است که محل اسکان شفر درست می‌شود و از هتل به یک جای لوکس انتقالش می‌دهند، بعد بحث حامی مالی را حل می‌کنند و می‌خواهند پول بازیکنان را بدهند و خلاصه اینکه هرآنچه تا دیروز شفر را آزار می‌داد یک به یک درست می‌شود. زمین تمرین استقلال هم قرار است به نوبنیاد انتقال پیدا کند.

تصور اینکه مدیرعامل باشگاه پاسخ تماس‌های سرمربی تیم را ندهد سخت و شاید غیر قابل باور باشد. بگذریم از اینکه مدیران باشگاه‌ها از اصحاب رسانه فراری هستند و خیلی راغب نیستند پاسخ به حق آنها را بدهند اما اینکه این رویه را نیز برای افرادی که در بدنه تیم قرار دارند، اعمال کنند امری غیر قابل باور است. این طبیعی است که سرمربی تیم خواسته‌هایی از مدیریت باشگاه داشته باشد و توقع برآورده شدن این خواسته می‌تواند تیم را تا حدود زیادی جلو بیندازد. نکته اینجا است که به نظر می‌رسد مسوولان استقلال به دلیل چند شغله بودن درگیری‌های خاص خود را دارند و چندان وقت نمی‌کنند خواسته‌های به‌حق و بجای تیم را بر‌آورده کنند. مدیران استقلال حتی مدت زیادی است که دور هم جمع نشده‌اند و جلسه‌ای در هیات مدیره نداشتند و در این میان شفر حق دارد که در لابلای این بی توجهی‌ها چمدان‌های خود را جمع کرده و عزم رفتن بکند. نیم‌فصل اول تمام شده و توقع این است که برای از بین رفتن ضعف‌های تیم آنچه سرمربی صلاح می‌داند در اولویت کاری قرار گیرد.

استقلال برای جذب بازیکنان و رفع نقص‌های خود باید در تعطیلات لیگ درست عمل کند. موقعیتی که می‌تواند برای استقلال یک فرصت طلایی محسوب شود. برای هواداری که تازه عادت کرده تیمش خوب بازی کند بازگشت به عقب یعنی قهر دوباره با سکوها و حذف حمایت هواداری که بازوی اصلی تیم است. بهتر است در این شرایط مدیران استقلال که امروزه به چند شغله بودن متهم هستند اولویت خود را تیم پرطرفدار استقلال قرار دهند و به خواسته‌های به حق مربیان خود توجه کنند.