براساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ١٣٩٥ «میزان باروری کل»، ایران رقمی برابر با ۲.۰۱ فرزند محاسبه شد. این شاخص براساس نتایج سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال ١٣٩٠ برابر ۱.۸ فرزند محاسبه شده بود.

میزان باروری کل ایران برای نقاط شهری کمتر از سطح جانشینی و برابر ۱.۸۶ فرزند و در نقاط روستایی بالاتر از سطح جانشینی و برابر ۲.۴۸  فرزند به دست آمد.

حداقل میزان باروری کل مربوط به استان گیلان با رقم ۱.۳۸ و حداکثر آن مربوط به استان سیستان و بلوچستان با مقدار ۳.۹۶  فرزند است. این شاخص برای استان تهران برابر ۱.۵۶ فرزند محاسبه شد.

استان‌های گیلان، مازندران و تهران به ترتیب با ارقام ۱.۳۸ و ۱.۵۱ و ۱.۵۶ حداقل میزان باروری و استان‌های سیستان و بلوچستان، خراسان جنوبی، خراسان شمالی و هرمزگان به ترتیب با مقدار ۲.۶۹، ۲.۸۵، ۲.۸۴  و ۲.۶۴ فرزند، بالاترین میزان باروری را در کشور به خود اختصاص داده‌اند.

میزان باروری کل در همه استان‌های کشور، به غیر از استان گیلان، نسبت به دوره‌های سه ساله قبل، افزایش یافته است.

در مجموع، میزان باروری کل در ١٧ استان بالاتر از میانگین باروری کل کشور بوده و ١٤ استان نیز باروری پایین تر از میانگین کشوری داشته‌اند.

الگوی سنی باروری نشانگر افزایش میزان باروری در سنین ٣٩-٣٠ ساله و ١٩-١٥ ساله است. این تغییر از یک‌سو بیانگر جبران باروری تاخیری و از دیگر سو پیش‌رسی ازدواج و باروری سنین پایین تر از ٢٠ سال بوی‌ژه در نقاط روستایی را نشان می‌دهد.

میزان باروری ویژه سنی ١٥-١٩ ساله تا ٤٠-٤٤ ساله کل کشور اندکی افزایش یافته است. افزایش باروری به ترتیب در گروه‌های سنی ٣٥-٣٩ ساله، ٣٠-٣٤ ساله و ١٥-١٩ ساله زنان شهری مشهود است.

بیشترین افزایش در باروری ویژه سنی ٣٥-٣٩ ساله زنان شهری صورت گرفته است. این تغییر الگوی سنی سهم بسزایی در رسیدن میزان باروری کشور به سطح جانشینی را داشته است. در نقاط روستایی، بیشترین افزایش باروری در گروه سنی ١٥-١٩ ساله مشاهده می‌شود. سطح باروری در ایران در سال های اخیر روند افزایشی آرام داشته است.

الگوی سنی باروری در سال‌های اخیر از الگوی زودرس فرزندآوری به سمت الگوی دیررسی فرزندآوری در حال تغییر بوده است.

 

اخبار مرتبط

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.