به گزارش ایسنا و به نقل از دیلی‌میل، کهکشان راه شیری یک کهکشان مارپیچی است که دارای دو کهکشان اقماری در اطراف خود است.

منجمان برای یافتن کهکشانی مشابه راه شیری، حدود 20 هزار تصویر از کهکشان‌های مشابه را بررسی کردند و موفق شدند در فاصله 180 میلیون سال نوری از زمین کهکشانی را بیابند که دقیقا همین ویژگی‌ها را دارد.

این کهکشان NCG ۲۷۱۸ نام دارد و علاوه بر ساختار مارپیچی، دو کهکشان اقماری نیز در اطراف آن قرار گرفته‌اند.

دو کهکشان اقماری راه شیری، ابرماژلانی کوچک و ابر ماژلانی بزرگ هستند که به ترتیب در فاصله ۲۰۰ هزار و ۱۶۰ هزار سال نوری از زمین واقع شده‌اند.

در حالیکه اکثر کهکشان‌های اطراف راه شیری برای تولید ستاره‌های جدید گاز مورد نیاز را در اختیار ندارند اما این دو کهکشان اقماری گاز کافی برای تولید ستارگان جدید را در اختیار دارند.

ترکیب قرارگیری یک کهشکان مارپیچی بزرگ و دو کهکشان کوتوله اقماری در اطراف آن، ترکیبی نادر محسوب می‌شود.

منجمان دانشگاه "یونسی"(Yonesi) در کره جنوبی به بررسی این موضوع پرداختند که آیا می‌توان چنین ترکیبی را در هستی پیدا کرد یا نه.

کهکشان‌های اقماری NCG ۲۷۱۸، به ترتیب UGC ۴۷۰۳ و UGC ۴۷۰۳B نام دارند و محققان دانشگاه "یونسی" در بیانیه مربوط به این تحقیق اعلام کرده‌اند که ویژگی‌های آنها همانند ابرهای ماژلانی کوچک و بزرگ است.

کهکشانِ راهِ شیری، کهکشانی است که منظومه شمسی در آن قرار دارد.

در آسمانی صاف و تاریک و به دور از آلودگی نوری، این کهکشان به صورت نوار شیری‌رنگی در پهنه آسمان دیده می‌شود. این نوار در واقع از میلیون‌ها ستاره تشکیل شده‌است که چشم غیرمسلح قادر به تفکیک آن‌ها نیست.

راه شیری کهکشانی از نوع مارپیچی میله‌ای است. کره زمین به عنوان عضوی از منظومه شمسی، در یکی از بازوهای مارپیچی آن قرار دارد. چون ما از درون صفحه کهکشانی به آن می‌نگریم، آن را به این صورت می‌بینیم.

راه شیری بعد از کهکشان اندرومدا بزرگترین کهکشان در گروه محلی است. قطر صفحه کهکشان راه شیری حدود ۱۰۰ هزار سال نوری است.

ضخامت این صفحه در بیشتر نقاط حدود ۱۰۰۰ سال نوری است ولی در مرکز آن به ۱۲۰۰۰ سال نوری می‌رسد. تعداد ستارگان کهکشان راه شیری بین ۱۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد تخمین زده می‌شود.

شمردن ستاره‌های یک کهکشان غیرممکن است. حتی در کهکشانی مانند اندرومدا که همسایه نزدیک راه شیری است، تنها تعداد کمی از ستارگان بسیار پرنور را می‌توان با تلسکوپ تشخیص داد. دانشمندان با روش‌هایی مانند بررسی حرکت چرخشی کهکشان‌ها و همچنین طیف‌سنجی، جرم یک کهکشان را محاسبه می‌کنند. سپس بر اساس آن، تعداد ستارگان کهکشان را تخمین می‌زنند.

اندازه‌گیری‌های اخیر نشان داده‌ است که کهکشان راه شیری بسیار حجیم تر از آن است که قبلا تصور می‌شد. جرم کهکشان ما در حال حاضر مشابه با جرم بزرگترین کهکشان همسایه، آندرومدا، در نظر گرفته می‌شود.

منجمان با استفاده از فرضیات کمتری نسبت به تلاش قبلی، قادر به اندازه‌گیری تغییرات ظاهری کهکشان و مناطق پرت و دور افتاده‌ای که ستاره‌ها در آنجا شکل می‌گیرند، هستند. البته در زمانیکه زمین در سمت مخالف خورشید باشد.

جدیدترین و دقیق‌ترین سرعتی که برای چرخش کهکشان در نظر گرفته می‌شود، در حدود ۲۵۴ کیلومتر بر ثانیه‌است، و این به میزان قابل توجهی بیشتر از مقدار قبلی یعنی ۲۲۰ کیلومتر بر ثانیه‌ است. با توجه به روش مورد استفاده و داده‌های گوناگون موجود مقادیر مختلفی برای جرم کهکشان راه شیری تخمین زده‌اند.

در تحقیق صورت گرفته در سال ۲۰۱۳ جرم این کهکشان را از حدود ۱٫۵ تریلیون برابر تا ۴٫۵ تریلیون برابر جرم خورشید تخمین زده‌اند.

 

بخش سایت‌خوان، صرفا بازتاب‌دهنده اخبار رسانه‌های رسمی کشور است.