ریسک ورشکستگی در صورت‌های مالی
یکی از نسبت‌های نقدشوندگی، نسبت بدهی به حقوق مالکانه است. این نسبت مشخص می‌کند که یک شرکت چه میزان می‌تواند از محل بدهی برای تامین مالی خود استفاده کند. هرچه حقوق مالکانه یک شرکت بیشتر باشد، می‌تواند از میزان بدهی بیشتری برای تامین مالی بهره ببرد و برعکس. در محاسبات مربوط به نسبت‌های مالی، گاه تحلیلگران متناسب با موضوع مورد استفاده خود، فرمول‌ها را تعدیل می‌کنند. مثلا در مورد این نسبت، به جای بدهی کل می‌توان برخی آیتم‌های موجود در بدهی را کم و زیاد کرد. این موضوع کاملا به نیاز تحلیلگر وابسته است.
یکی دیگر از نسبت‌های نقدشوندگی، نسبت بدهی به سرمایه است. در صورت این نسبت، «کل بدهی‌ها» و در مخرج آن مجموع «حقوق مالکانه و بدهی‌ها» را قرار می‌دهیم. این نسبت نیز معیاری برای سنجش میزان توانایی شرکت در استفاده از بدهی به عنوان تامین مالی است.
از دیگر نسبت‌های نقدشوندگی، نسبت بدهی به دارایی است. همانطور که مشخص است، این نسبت از تقسیم «کل بدهی‌ها» به «کل دارایی‌ها» محاسبه می‌شود. این نسبت نشان می‌دهد که چه میزان از ساختار سرمایه شرکت را بدهی‌های آن تشکیل می‌دهند. هرچه این نسبت کوچکتر باشد، یعنی شرکت میزان اندکی از تامین مالی خود را از محل بدهی‌ها انجام داده و بیشتر از محل حقوق مالکانه در تامین مالی استفاده کرده است.
