صورت وضعیت مالی به زبان ساده مشخص می‌کند که یک موسسه چه میزان دارایی دارد. زمین، ساختمان، اثاثه، وجه نقد در صندوق و... همگی میزان دارایی موسسه را نشان می‌دهند. بدهکاران به شرکت نیز جزو دارایی‌های شرکت محسوب می‌شود. زیرا بدهکاران نیز در نهایت با پرداخت پول به صندوق شرکت یا پرداخت‌های از نوع دیگر (چک و...) موجب افزایش دارایی شرکت می‌شوند.

از طرفی در صورت وضعیت مالی میزان بدهی سازمان نیز مشخص می‌شود. هر سازمان ممکن است به افراد مختلف بدهی داشته باشد (حساب بستانکاران) یا موسسه ممکن است با صدور چک‌های مختلف اسناد پرداختنی مختلفی داشته باشد. خلاصه اطلاعات بدهی موسسه و در نهایت سرمایه تشکیل موسسه نیز در قسمت بدهی‌های ترازنامه مشخص می‌شود. علت امر این است که شرکت همواره به صاحب سرمایه بدهکار است؛ در حقیقت بدهی و سرمایه دیون یک موسسه را به افراد حقیقی یا حقوقی دیگر مشخص می‌کند.

منابع و مصارف یک شرکت

شرکت‌ها، منابعی را تامین می‌کنند تا برای رفع نیازهای خود مصرف کنند. اگر ما بخواهیم متوجه شویم که شرکت از چه منابعی برای خود استفاده کرده است باید به قسمت پایین چپ صورت وضعیت مالی نگاه کنیم. منابعی که شرکت‌ها استفاده می‌کنند شامل بدهی‌ها (تسهیلات دریافتی، حساب‌های پرداختنی و...) و حقوق صاحبان سهام (سرمایه، سود انباشته و...) است. شرکت‌ها این منابع را در سرفصل‌های قسمت بالای راست صورت وضعیت مالی (دارایی‌ها) مصرف می‌کنند (مانند خرید دارایی ثابت، مواد اولیه، موجودی نقد و بانک و...).

همیشه در صورت وضعیت شرکت‌ها یک معادله موجود است:

معادله حسابداری همانند یک ترازو پیوسته تلاش می‌کند که هردو سمت معادله را برابر و یکسان قرار دهد. این معادله به‌صورت زیر است:

دارایی = بدهی+سرمایه

دارایی یک شرکت برابر است با جمع بدهی و سرمایه آن شرکت.