گروه جهان: این مساله در زمان‌ها و شکل‌های مختلفی پیش می‌آید اما وقتی جنگ در جنوب شرق اوکراین در سال گذشته شروع شد، هواپیماهای بدون سرنشین سازمان امنیت و همکاری اروپا هنگام پرواز با همان مشکل مواجه شدند: نیروهای روسی روی زمین آنها را دچار کوری مجازی می‌کنند. این فقط یک بخش از تلاش‌های جنگی الکترونیک و پیچیده روسیه (EW) در اوکراین بود که تجربه‌ای جدی برای ایالات‌متحده به حساب می‌آید. در مواجهه با اینکه ارتش به تازگی نوسازی شده روسیه در اوکراین و روسیه چگونه عمل می‌کند - با استفاده از تجهیزاتی مانند کراسوخا ۴ که رادارها و هواپیماها را فلج می‌کند- مقام‌های نظامی آمریکا مجبور به اعتراف شده‌اند که به تکاپو افتاده‌اند تا از روس‌ها عقب نمانند.

سرلشکر «بن‌هاجز»، فرمانده واحدهای ارتش آمریکا در اروپا، ظرفیت‌های جنگ الکترونیکی روسیه در اوکراین را به مثابه «باز کردن چشم‌ها» توصیف کرد. «رونالد پنطیوس»، معاون فرمانده ارتش سایبری به رهبری سرلشکر ادوارد کاردون، ماه جاری در کنفرانسی گفت: «نمی‌توان به این نتیجه‌ رسید که همپای تهدیداتی که ما را احاطه کرده، پیشرفت کرده‌ایم.» جنگ الکترونیکی با یورش روسیه به کریمه در بهار ۲۰۱۴ آغاز شد. اندکی پس از آنکه تجهیزات جنگ الکترونیکی روسیه شروع به در نوردیدن منطقه کرد، نیروهای اوکراینی پی بردند که رادیوها و تلفن‌هایشان برای ساعاتی در روز غیرقابل استفاده است. در همین حال، سازمان امنیت و همکاری اروپا- گروهی که همواره بر تعارض‌های بین‌المللی نظارت داشته و آنها را رصد می‌کند- گزارش داد که هواپیماهای بدون سرنشینش که ناظر بر جنگ در شرق اوکراین بودند، در معرض «مسدود شدن GPS نظامی‌شان بودند.» در خط مقدم فشار برای سرعت عمل در واکنش آمریکا سرهنگ «جفری چرچ»، فرمانده جنگ الکترونیک ارتش، قرار دارد اما این کار آسانی نخواهد بود. در برخورد با کاهش بودجه، فقدان تجهیزات جنگ الکترونیک و نیرویی که با ده‌ها هزار سرباز در حال کوچک شدن است، چرچ می‌گوید که موفق شده تا فقط چند صد سرباز را آموزش دهد؛ کسری از نیروهای جنگ الکترونیک که رقبای بالقوه‌ای مانند روسیه و چین به میدان فرستادند. چرچ در مصاحبه با فارن پالیسی می‌گوید: «آنها شرکت‌ها، گردان‌ها و تیپ‌هایی دارند که وقف جنگ الکترونیک هستند.» این واحدها «با تجهیزات خاص جنگ الکترونیک» به کار گرفته می‌شوند.

در حال حاضر، ۸۱۳ سرباز ماموریت جنگ الکترونیکی ارتش را بر عهده دارند. دیگر واحدهای ارتش در برابر تلاش چرچ مبنی بر الحاق سربازان دیگر واحدها به واحد خودش مقاومت می‌ورزند. انتظار می‌رود فشار نیروی انسانی در قالب قراردادهای کلی ارتش بدتر و بدتر شود: ارتش در اوج جنگ‌های خود در عراق و افغانستان، ۵۷۰ هزار سرباز داشت؛ قرار است تا سال ۲۰۱۷ این رقم به ۴۵۰ هزار سرباز کاهش یابد. در چند سال آینده این تعداد ممکن است بیشتر هم کاهش یابد و به ۴۲۰ هزار سرباز برسد اگر واشنگتن طی ماه‌های آینده بر سر بودجه به بن‌بست بخورد. در حال حاضر، گردان ارتش ایالات‌متحده به‌طور معمول دو سرباز را به ماموریت‌های جنگ الکترونیک گمارده است و به گفته چرچ آنها «باید ۲۴ ساعته» در نبرد علیه دشمنان پیچیده باشند. این شامل برنامه‌ریزی و هماهنگی با دیگر واحدهای گردانی و همچنین حصول اطمینان از این است که ابزارهای پارازیت‌اندازی و ارتباطی پیشرفته‌شان کار می‌کند. چرچ می‌گوید: «کار کسانی که در گردان هستند بسیار زیاد است. بنابراین، چگونه شما در یک محیط پرخطر در برابر دشمن خود را حفظ می‌کنید؟»

بخش قابل توجهی از تجهیزات خریداری شده جنگ الکترونیک به گفته چرچ درون قفسه‌ها در انتظار تعمیر و نوسازی است بدون اینکه بودجه‌ای برای آنها در نظر گرفته شود. دفتر مطالعات نظامی خارجی ارتش با نگاه به قابلیت‌های مسکو چنین ارزیابی خود را ارائه می‌دهد که سال جاری «روسیه به ظرفیت بالایی از جنگ الکترونیک دست یافت و رهبری سیاسی و نظامی اهمیت این جنگ را درک می‌کنند.» این ارزیابی چنین نتیجه گرفت که «توانایی روزافزون آنها برای کور کردن یا اختلال در ارتباطات دیجیتالی زمانی به افزایش زمین بازی کمک می‌کند که نبرد علیه یک دشمن برتر اما متعارف در حال انجام است.» اوکراین که دارای سیستم‌های الکترونیکی ضعیفی است نشان داد که می‌تواند بهترین مکان برای نشان دادن توانمندی مسکو باشد. دمیتری گورنبرگ، یک دانشمند محقق در بنیاد CNA، یک سازمان غیر انتفاعی تحقیق و تحلیل، می‌گوید تلاش روسیه «آنقدر که ناتو و دشمنان جدی‌تر را هدف گرفته کاری با اوکراین ندارد.» اگرچه ارتش آمریکا هم اکنون مطالعاتی را در دست دارد تا به سرعت قابلیت‌های جنگ الکترونیک خود را به روز رساند اما هیچ‌یک به این زودی‌ها محقق نخواهد شد. در عین حال، چرچ می‌گوید سربازان باید برای انواع جدیدی از جنگ‌ها آموزش ببینند به ویژه جنگ‌هایی که تا حد زیادی به سلاح الکترومغناطیسی پیچیده ارتباط دارد.