فرار از تله - ۱۶ شهریور ۹۴
مترجم: رفیعه هراتی

کشورهایی که در معرض خطر جنگ داخلی قرار دارند آنهایی هستند که گروه‌های اصلی هویتی از دولتی که زمانی کنترل آن را در دست داشتند، محروم شده‌اند و دولت‌های جدید نتوانسته‌اند به خوبی حکمرانی کنند. متاسفانه حکمرانی خوب و فراگیر در خاورمیانه به سختی یافت می‌شود.



احتمال دارد دموکراسی نوپای تونس اولین نمونه این نوع حمکرانی باشد. اکثر کشورهایی که(تاکنون) از جنگ داخلی اجتناب کرده‌اند همچنان همه انواع حکمرانی بد را تجربه می‌کنند و بنابراین در معرض خطر شورش گروه‌های محروم شده قرار دارند. در شرایطی که اردن و لبنان به دلیل مجاورت با جنگ‌های داخلی جاری به شدت در معرض خطر قرار دارند، کشورهایی مانند الجزایر و مصر نیز به دلیل حکمرانی ضعیف و انحصاری به شدت نسبت به وقوع جنگ داخلی آسیب‌پذیر هستند.


دومین عامل اصلی که یک کشور را در معرض خطر جنگ داخلی قرار می‌دهد، وقوع جنگ در کشور همسایه است. محققان دلایل بسیاری را برای این مساله عنوان کرده‌اند، اما اصلی‌ترین دلیل تاثیر بی‌ثبات‌کننده سیل آوارگان است. مطالعات انجام شده نشان می‌دهند پذیرفتن آوارگان کشور همسایه به‌طور چشمگیری خطر درگیری مسلحانه را افزایش می‌دهد. براساس این معیار، امروزه کشورهای لبنان، ترکیه و اردن به شدت آسیب‌پذیر هستند. براساس تحلیل‌های انجام شده درمورد پیش‌بینی خطری که جنگ داخلی سوریه برای کشورهای همسایه دارد، حضور آوارگان سوری در لبنان خطر جنگ داخلی در لبنان را تا 88/ 53 درصد و حضور این آوارگان در اردن خطر جنگ داخلی در اردن را تا 51/ 53 درصد افزایش می‌دهد. حضور آوارگان به سه دلیل خطر جنگ داخلی را افزایش می‌دهد: اول، شبه‌نظامیان از کمپ‌های آوارگان به‌عنوان منبع تامین مایحتاج خود و سربازگیری استفاده می‌کنند. دوم، آوارگان اقتصاد کشور میزبان را مختل می‌کنند و بر جامعه بار مالی تحمیل می‌کنند و سوم، سیل آوارگان تعادل نژادی و فرقه‌ای را در کشور میزبان به هم می‌زند. بنابراین ایالات‌متحده باید اطمینان حاصل کند که کمپ‌های آوارگان در لبنان، اردن و ترکیه امن هستند و شبه‌نظامیان از این کمپ‌ها به‌عنوان مرکز فعالیت خود استفاده نمی‌کنند و این کشورهای میزبان و جامعه بین‌الملل در شرایطی که آوارگان را می‌پذیرند نسبت به نیازهای مردم محلی نیز حساس هستند. دولت‌های ضعیف سومین عامل بی‌ثبات‌کننده هستند که شرایط بروز جنگ داخلی را فراهم می‌کنند.