گروه جهان: در منتها الیه شرق روسیه معلمان دست به اعتصاب زدند. در مرکز روسیه، کارگران ریخته‌گری دست به اعتصاب زدند. در سن پترزبورگ کارگران خودرو‌سازی کار را زمین گذاشتند. در یک مرکز ساختمانی در سیبری، کارگران شکایت خود را به شکل نقاشی‌های عظیم روی بام خوابگاه شان ترسیم کردند. آنها نوشته بودند: «ما چهار ماه است حقوق نگرفته‌ایم.» پس از ماه‌ها سرخوردگی از وضعیت در هم ریخته اقتصادی به خاطر فشار کمرشکن تحریم‌ها و کاهش قیمت انرژی، کارگران در روسیه تظاهرات به خاطر عدم پرداخت حقوق خود را آغاز کردند. این اولین اعتراض سراسری به سیاست‌های اقتصادی پوتین است. چنین اعتراضی اقدامی ناگهانی تلقی می‌شود چرا که کارگران در روسیه مدرن نیروی چندان مهم سیاسی و اقتصادی به حساب نمی‌آمدند. در دوران شوروی، اتحادیه‌های کارگری در اداره و مدیریت امور دخیل بودند. شرکت‌های روسی تمایل دارند در مواقع رکود و به منظور محدود کردن پرداختی‌های خود از به‌کار گرفتن کارگران اخراج شده خودداری ورزند. بنابراین، با وضعیت فعلی اقتصاد روسیه انتظار می‌رود تعداد کارگران بیکار افزایش یابد یا ممکن است کارگران در چنین زمان‌هایی به تعطیلات ناخواسته بروند. به گزارش مرکز آمار روسیه، دستمزدهای پرداخت نشده یا عقب افتادگی دستمزد در روسیه در یکم آوریل به ۹/ ۲ میلیارد روبل یا ۵۶ میلیون دلار رسید. این ۱۵ درصد بیش از سال گذشته است. پس از الحاق کریمه به روسیه نارضایتی از دستمزدهای پرداخت نشده برای مدتی به آرامش رسید چرا که مکرر در تلویزیون دولتی اعلام می‌شد که این سختی‌ها هزینه

غیر قابل اجتناب مقاومت برای منافع روسیه است. در هر صورت، اعتصاب‌ها در رسانه‌های دولتی به‌طور عمومی بازتاب نیافته است.

به گزارش نیویورک‌تایمز، این اعتصاب‌ها و تظاهرات که با شعارهای دیواری علیه پوتین همراه است، جدیدترین چالش در برابر دولت اوست. تظاهرات ضددولتی بسیاری در روسیه شکل گرفته که از آن جمله می‌توان به جنبش «روبان سفید» در سال ۲۰۱۱ در مسکو اشاره کرد که انگیزه اش بیشتر سیاسی بود تا اقتصادی. واکنش کرملین به تظاهرات سیاسی هم سخت بود. کرملین با توسل به قوانین سفت و سخت و دستگیری‌های گسترده واکنش نشان می‌داد. گاهی هم ترور فیزیکی شخصیت‌های سیاسی معترض در دستور کار قرار می‌گرفت.

اما اقدامات و تظاهرات کارگران مسائل اقتصادی، مالی و معیشتی را در دستور کار قرار داده است. آنها در شهرهای فقیرتر روسیه سکونت دارند که امکان ارائه خدمات اقتصادی و بهبود معیشتی برای آنها اندک است. روزنامه‌های منطقه‌ای تظاهرات معلمان را اولین تظاهرات گسترده در نوع خود در روسیه مدرن می‌دانند. برخی معلمان را تشویق می‌کردند که به دلایل میهن دوستانه تقاضای مطالبات خود را نکنند. گروهی دیگر می‌گویند احساسات میهن دوستانه پس از بحران کریمه در میان روس‌ها کمتر شده است. استاندار زابایکال- که هم مرز چین است- می‌گوید: «بله. عدم پرداخت دستمزدها مساله‌ای جدی است اما نه آنقدر جدی که سر کار نیایند.» این اعتصاب در میان سایر اقشار جامعه روس هم فراگیر شده و بسیاری از استان‌های این کشور را درنوردیده است. به گزارش نیویورک‌تایمز، این تحولات در راستای پیش‌بینی اقتصاددانان است که گفته بودند رکود ناشی از بحران اوکراین و کاهش قیمت نفت شرایط را برای روسیه

سخت تر خواهد کرد. مرد قدرتمند کرملین هرگز تصور نمی‌کرد که روزی بسیاری از اقشار جامعه روسیه - اعم از کارگران در بسیاری از رده‌های شغلی و معلمان- «اقتصاد» را اولویت اعتصاب‌های خود اعلام کنند. اکنون پوتین با چالشی مواجه است که بسیاری از کارشناسان آن را آغاز سونامی تظاهرات برای کنار زدن پوتین دانسته‌اند.