گروه بین‌الملل: نیک هانوئر، یکی از ابرثروتمندان آمریکایی که خود را جزو یک‌ درصد ثروتمند جامعه می‌داند در مطلبی که در نشریه «پولیتیکو» منتشر شد به دوستان «تریلیونرش» هشدار داد، شکاف طبقاتی به حدی رسیده است که اگر تغییراتی سریع اعمال نشود، شاهد اتفاقاتی مثل انقلاب اکتبر روسیه یا انقلاب کبیر فرانسه خواهیم بود. به گزارش بی‌بی‌سی، هانوئر که ثروتش را با سرمایه‌گذاری و کارآفرینی در اینترنت اندوخته است، می‌نویسد:«اگر برای حل نابرابری خیره‌کننده‌ای که در این اقتصاد وجود دارد کاری نکنیم، چوبش را خواهیم خورد. هیچ جامعه‌ای تحمل چنین نابرابری فزاینده‌ای را ندارد. در واقع در تاریخ بشر هیچ مثالی وجود ندارد که ثروت این‌گونه انباشته شده باشد و سرانجام چوبش را نخورده باشد.»

او اضافه می‌کند: «در سال ۱۹۸۰، ۸ درصد درآمد آمریکا در اختیار یک درصد جامعه بود و سهم نیمه پایین جامعه از درآمد ۱۸ درصد بود. امروز آن یک درصد، ۲۰ درصد درآمد را در اختیار دارد و آن ۵۰ درصد، دوازده درصد درآمد را.» او به ثروتمندانی مثل خود هشدار می‌دهد که از خواب بیدار شوند «چون این وضعیت دوام نخواهد داشت. اگر تغییرات اساسی در سیاست‌هایمان ندهیم، طبقه متوسط نابود خواهد شد و ما به فرانسه قرن هجدهم، پیش از انقلاب برخواهیم گشت.»

پیشنهاد هانوئر افزایش حداقل دستمزد در آمریکا است، چون «طبقه متوسط رو به رشد، منشأ شکوفایی آمریکا است نه محصول آن. طبقه متوسط ثروتمندانی مثل ما ایجاد می‌کند نه برعکس.»

هانوئر معتقد است، دموکراسی می‌تواند باعث انتخاب درست شود: «یا عده‌ای اندک در کوتاه‌مدت نفع ببرند یا عده‌ای کثیر در درازمدت. کار دموکراسی این است که جامعه را به سمت دومی پیش برد.»

این در واقع همان چیزی که اقتصاددان فرانسوی توماس پیکتی در کتابش «سرمایه در قرن بیست و یکم» مطرح کرده است. پیکتی در کتابش می‌نویسد دلیل ایجاد این وضعیت این است که در قرن بیست و یکم مثل قرن نوزدهم سود سرمایه از نرخ رشد اقتصادی پیشی گرفته است و این به بنیان جامعه دموکراتیک که بر اساس شایسته سالاری است، آسیب می‌زند.

دامنه این بحث فراتر از آمریکا است. در بریتانیا هم شکاف روزافزون طبقاتی به موضوعی جدی تبدیل شده است. نابرابری اقتصادی در جامعه بریتانیا از سال ۱۹۷۷ تاکنون ۴۲ درصد افزایش داشته است.

ریچارد ویلکینسون جامعه‌شناس بریتانیایی معتقد است در کشورهای توسعه‌یافته هر چه نابرابری اقتصادی در جامعه‌ای بیشتر باشد، سلامت فردی و اجتماعی در آن جامعه وضعیت وخیم‌تری پیدا می‌کند و در کمال تعجب، این فقط دامنگیر فقرا نمی‌شود، هم گریبان فقرا را می‌گیرد و هم اغنیا را. براساس گزارش نابرابری بریتانیا، هزینه نابرابری اقتصادی برای بریتانیا سالانه ۳۹ میلیارد پوند است که سهم هر بریتانیایی از آن ۶۲۲ پوند می‌شود.