گروه بین‌الملل- نیکولا سارکوزی، رییس‌جمهور جدید فرانسه روز پنج‌شنبه در اولین روز کاری خود به عنوان رییس‌‌جمهور این کشور، فرانسوا فیون، مشاور خود را که یک راستگرای میانه رو است به عنوان نخست وزیر کابینه‌اش منصوب کرد. به گزارش خبرگزاری فرانسه، فرانسوا فیون، سناتور ۵۳ ساله از حزب حاکم اتحادیه جنبش مردمی‌که در دوران مبارزات انتخابات ریاست جمهوری به شدت به سارکوزی کمک کرد، تجربه سرنوشت‌سازی در زمینه اصلاحات حقوق و مستمری دارد که برگ برنده دولت جدید خواهد بود.

رییس‌جمهور جدید فرانسه یک روز پس از تحویل گرفتن این سمت از ژاک شیراک، طی بیانیه‌ای این انتصاب را اعلام کرد.

در این بیانیه که از سوی کاخ الیزه منتشر شد، آمده است: رییس‌جمهور فرانسه، فرانسوا فیون را به عنوان نخست وزیر و مسوول تشکیل دولت جدید منصوب کرده است.

سارکوزی در زمان رقابت‌های انتخابات ریاست جمهوری طی گفت‌وگویی تلفنی با تونی بلر، نخست وزیر انگلیس از فرانسوا فیون به عنوان فرد مورد نظر خود برای ریاست دولت نام برده بود.

فیون ساعاتی پس از اعلام نامش به عنوان نخست وزیر در حالی که شلوارک به پا و پیراهن ورزشی به تن داشت در کاخ الیزه، مقر ریاست جمهوری فرانسه حاضر شد و همراه با رییس‌جمهور به تمرین دو رفت. پیش از آن، طی مراسم کوتاهی در هتل تاریخی ماتینیون در پاریس که دفتر نخست وزیر در آن قرار دارد، دومینیک دوویلپن، نخست وزیر پیشین مقام خود را رسما به فرانسوا فیون واگذار کرد.

قرار است هفت تن از اعضای کابینه پانزده نفری او را وزیران زن تشکیل بدهند و دست کم یکی از وزارتخانه‌ها به احزاب چپ‌گرا داده شود.

انتخاب وزیران دفاع و خارجه با رییس‌جمهور است و نام برنار کوشنه، بنیانگذار سازمان پزشکان بدون مرز به عنوان وزیرخارجه احتمالی او مطرح شده است.

سارکوزی با شعارهای اصلاح طلبانه در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه پیروز شده و نخست وزیر منتخب او، فرانسوا فیون نیز به اصلاحاتی که در زمان تصدی وزارتخانه‌های کار و آموزش عالی انجام داد، شهرت دارد.

از جمله این اقدامات، خارج ساختن شبکه مخابرات فرانسه از انحصار دولت بود.

دومینیک دووپلپن نخست‌وزیر پیشین فرانسه روز چهارشنبه ساعاتی پیش از تحویل قدرت به وسیله شیراکف‌ در کاخ الیزه حضور پیدا کرد و رسما از مقام خود استعفا کرد. سال‌های آخر نخست‌وزیری دووپلپن با ناآرامی‌های گسترده‌ای در فرانسه همراه بود.

این ناآرامی‌ها با خشونت‌های حومه پاریس که کم‌کم به دیگر شهرهای بزرگ فرانسه همچون لیون و مارس کشیده شد آغاز شد و با ناآرامی‌های کارگری در سال ۲۰۰۶ به اوج خود رسید. عدم توانایی اجرای قانون کار جدید فرانسه یکی از ناکامی‌های بزرگ دولت دومینیک دووپلپن بود.