دوران فروپاشی

اگر به نظرسنجی‌ها اعتقاد داشته باشیم، باید باور کنیم که باراک اوباما که اکنون در ششمین ماه ریاست‌جمهوری‌اش به سر می‌برد، دیگر محبوب‌تر از جورج بوش یا ریچارد نیکسون نیست. رتبه محبوبیت او به‌خصوص به خاطر رای حیاتی رای‌دهندگان مستقل الکتورال در حال افول است...

دوران فروپاشی

چند هفته آینده تعیین‌کننده سرنوشت ریاست جمهوری باراک اوباما خواهد بود

شادی آذری- اگر به نظرسنجی‌ها اعتقاد داشته باشیم، باید باور کنیم که باراک اوباما که اکنون در ششمین ماه ریاست جمهوری‌اش به سر می‌برد، دیگر محبوب‌تر از جورج بوش یا ریچارد نیکسون نیست. رتبه محبوبیت او به خصوص به خاطر رای حیاتی رای‌دهندگان مستقل الکتورال در حال افول است. دوسوم آن‌ها بر این باورند که او می‌خواهد پول زیادی از آن‌ها را خرج کند. دو مورد از تعهدات ویژه‌ای که او به رای دهندگان الکتورال داده بود، اکنون با مشکل مواجه شده است. این دو وعده شامل اصلاح نظام بهداشت‌و‌درمان و اصلاح ساختار تجاری برای کاهش گازهای گلخانه‌ای بود. عقیده‌ای درمورد ریاست جمهوری اوباما در واشنگتن در حال شکل‌گیری است، مبنی بر این‌که سیاست‌های داخلی این دولت از سیاست‌های کنگره بسیار دور است و عمدا یا سهوا به سمت چپ متمایل است و اینکه این دولت بیشتر به دیدگاه‌های بزرگ اهمیت می‌دهد تا به جزییات. در دوران رقابت‌های ریاست‌جمهوری، اوباما نشان داد که توانایی بی‌مثالی در تغییر روند‌ها دارد. در این تابستان هم او به این توانایی خود نیاز خواهد داشت.

البته همه امیدها هم از او قطع نشده است. درست همان‌طور که ارقام اولیه نظرسنجی‌ها به طرز گمراه‌کننده‌ای خوش‌بینانه بود، اکنون هم مشکلات اوباما را باید دقیق‌تر از نظر گذراند. آنچه که واضح است این است که اوباما با گذشت حدود ۲۰۰ روز از ریاست‌جمهوری‌اش تقریبا از ارتکاب اشتباهی فاحش اجتناب کرده است، به خصوص این امر در زمینه سیاست‌های اقتصادی او بسیار واضح است. در زمینه بازگرداندن وجهه ایالات‌متحده در جهان او توانست تا حدودی به آنچه وعده داده‌بود عمل کند. (هر چند هنوز هم راهی دشوار پیش‌رو دارد تا رهبر بعدی آمریکا مشخص شود.) اوباما با بزرگ‌ترین رکود نیم قرن گذشته دست‌وپنجه نرم کرد و البته دولت او با دشواری‌های زیادی روبه‌رو شد. به عنوان مثال در زمینه تعطیلی گوآنتانامو سال‌ها زمان لازم است تا این مهم به طور کامل به اجرا درآید.

عملکرد کمتر از انتظار اوباما نسبی و مقطعی است، اما بسیار جدی است، به خصوص در سیاست داخلی. اگر برنامه‌های او در عرصه داخلی به مشکل برخورد، از اعتبار او در عرصه خارجی کاسته می‌شود. به همین دلیل است که چند هفته پیش رو برای او بسیار حیاتی است.

در عرصه سیاست خارجی رییس‌جمهوری ایالت متحده از حداکثر آزادی عمل برخوردار است. در داخل او از سوی کنگره تحت فشار است. اوبامایی که در روزهای نخست ریاست‌جمهوری‌اش با رزولت مقایسه می‌شد،دیگر با او مقایسه نمی‌شود.

تردیدها از آن حکایت دارد که اوباما بیش از حد به تجربیات بیل کلینتون وابسته است. این رییس جمهوری پیشین دموکرات هم نتوانسته بود اصلاحات را در نظام بهداشت ‌و ‌درمان به کنگره سال‌های ۱۹۹۳-۹۴ تحمیل کند. بیل‌کلینتون در سال ۱۹۹۴ هم در کاخ سفید و هم در سنا به جمهوری‌خواهان باخت. آشکار است که رییس‌جمهوری نباید نقش کنگره را نادیده بگیرد.

در مورد بهداشت‌و‌درمان تمایل اوباما به عبارت‌های گنگی در مورد اصول به جای تمرکز بر جزییات خاص منجر به لایحه‌ای از سوی نمایندگان شد که بر اساس آن بار مالیات‌ها بر دوش ثروتمندان تحمیل می‌شود و بسیاری از مراکز خصوصی درمان به‌خاطر آنکه از پس تحمل این بار بر نمی‌آیند، دست از کار می‌کشند.

از سوی دیگر بیش از ۴۰ نفر از نمایندگان جمهوری‌خواه با لایحه تغییرات جوی او مخالفت کرده‌اند. اکنون به نظر می‌رسد لایحه بهداشت‌و‌درمان و تغییرات جوی هر دو تا پاییز به تعویق می‌افتند و تا آن زمان ترس از کسری بودجه همزمان با تعویق این دو لایحه پر هزینه افزایش خواهد یافت.

به نظر نمی‌رسد جمهوری خواهان از ریاست جمهوری اوباما محافظت کنند، مگر آنکه او اقدامی عاجل انجام دهد. به عنوان مثال او باید بتواند در معافیت مالیاتی نظام بهداشت و درمان که هزینه واقعی بیمه درمان را مستتر می‌سازد، تجدید نظر کند. اوباما همچنان یک مهره الهام‌بخش است، اما اگر می‌خواهد ریاست جمهوری خود را که رو به افول گذارده نجات دهد، باید دستان خود را آلوده سازد.