تجربه یا جوانی؟

گروه بین‌الملل- پیروزی دیمیتری مدودف، در انتخابات ریاست‌جمهوری که در حال حاضر می‌تواند لقب جوان‌ترین رهبر یکی از پیرترین و کهنسال‌ترین کشورهای جهان را بگیرد، این مدعا را ثابت می‌کند که جوانی سیاستمداران می‌تواند بسیار بیشتر از تجربه‌شان به کمک آنها بیاید.

به نظر می‌رسد جوانی رهبران سیاسی کشورها در گذشته امری معمول بوده است، لشکرکشی‌ها و جنگ‌ها و شرکت رهبران کشورها در جنگ‌ها به عنوان فرمانده، امکان عمر طولانی را از سیاستمداران جنگاور که دلیری و شهامت آنها یکی از محاسن و امتیازات آنها بود را دریغ کرده بود.

از زمانی که ارتش‌ها سازماندهی شدند و ضرورت حفظ زندگی ریش‌سفیدان و رهبران برای اداره کشور و سیاست‌سازی مطرح شد، جهاندیدگی رهبران عنصری مهم برای رسیدن به قدرت و ماندن آنها شد. اما سیاسی شدن لایه‌های بیشتری از مردم و به اصطلاح مردمی شدن سیاست باعث شد عنصر «جوانی» مقبولیت زیادی نزد مردم و به ویژه جوانان پیدا کند. برای بسیاری از مردم، جوانی این مزیت را دارد که رهبران جوان به ساختارهای پیچیده قدرت هنوز آلوده نشدند و در بسیاری از موارد هم ساختار شکن هستند. از این نمونه می‌توان فراوان مثال آورد، جان اف‌کندی رییس‌جمهوری ۴۳ ساله ایالات متحده که در سال ۱۹۶۱ بر سر کار آمد، مظهر این ساختار شکنی به شمار می‌رود و جانش را بر سر آن گذاشت.

تونی بلر ۴۳ ساله رهبر حزب کارگر وقتی در سال ۱۹۹۷ بر سر کار آمد، امید فراوان می‌رفت که چهره‌ای متفاوت به عنوان رهبران جوان و چپگرا در بریتانیای محافظه‌کار از خود بر جای بگذارد، اما او تنها چپگرایی بود که بیش از هر محافظه‌کار دیگری به نو محافظه‌کاران ایالات متحده دلبسته بود.

با این همه هنوز جوانی عاملی مهم برای پیروزی بر رقبا در انتخابات است. باراک اوباما در انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده که ۴۷ سال سن دارد این روزها با انتقاد رقیب دموکرات خود مواجه است که بی‌تجربگی و جوانی وی در سیاست خارجی را به چالش کشیده است.

اما پیشتازی او در انتخابات مقدماتی در ایالات متحده نشان داده است که این انتقادها کارگر نبوده است. در واقع کاندیداهای جوان از آنجا که می‌توانند مسائل جامعه را دقیق‌تر ترسیم کنند، زیرا هنوز از میانگین سنی جامعه فاصله نگرفته‌اند می‌توانند آرای بیشتری هم کسب کنند.

بسیاری از رهبران جوان توانسته‌اند در تاریخ کشورها نقش‌های مهم و ماندگاری ایفا کنند.

والری ژیسکاردستن در فرانسه که در سال ۱۹۷۴ بر سر کار آمد از جمله این رهبران بود. اما شینزو آبه ۵۲ ساله که رهبری جوان برای ژاپن به شمار می‌رود، نتوانست بیش از یک سال دوام بیاورد.