گروه بین‌الملل- کمیسیون اروپا دیروز با تشکیل جلسه‌ای به بررسی سیاست‌های بلندمدت این اتحادیه در بخش تولید کربن پرداخت.

اتحادیه اروپا یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان گازهای گلخانه‌ای در جهان است. با جدی شدن جنبش‌های مبارزه با تغییرات آب و هوایی از سال ۲۰۰۷ این اتحادیه نیز تصمیم گرفته است تا تغییراتی را در سیاست‌های انرژی کشورهای عضو خود پدید آورد. هدف نهایی این تغییر رویکرد کاهش تولید دی‌اکسید کربن و دیگر گازهای گلخانه‌ای است. کمیسیون اروپا در جلسه دیروز خود از ۲۷کشور عضو این اتحادیه درخواست کرد تا سال ۲۰۲۰ میلادی میزان تولید کربن خود را یک‌پنجم نسبت به سطح کنونی کمتر کنند. اگرچه اتحادیه اروپا چنین تصمیمی را اتخاذ کرده و آن را به اعضای خود ابلاغ کرده است، اما این تصمیم چندان با استقبال کشورهای اروپایی مواجه نشده است. سازگار کردن صنایع با قوانین جدید انرژی موجب وارد شدن هزینه‌های سنگینی به کشورهای عضو اتحادیه اروپا به خصوص کشورهای صنعتی و کشورهای سابق بلوک شرق می‌شود.

از ا‌ین رو می‌توان گفت که اتحادیه اروپا اکنون در دوراهی سختی گرفتار آمده است. از یکسو سیاستمداران و سران اتحادیه اروپا اصرار دارند تا با تغییر استراتژی‌های صنعتی از حجم تولید کربن در این اتحادیه کاسته شود. چه آنکه این کار موجب افزایش قدرت چانه‌زنی آنها در برابر دیگر تولیدکنندگان اصلی گازهای گلخانه‌ای خواهد شد و از سوی دیگر مدیران اقتصادی و اقتصاددانان اروپا به دلیل بار مالی فراوان این تغییرات با آن مخالف هستند.

برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که هزینه این تغییرات سالانه به ۸۰میلیارد دلار می‌رسد که ۵/۰درصد تولید ناخالص داخلی اتحادیه اروپا را تشکیل می‌دهد. از سوی دیگر برای کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی که اصلی‌ترین تولیدکننده کربن هستند، صنایع نیازمند استفاده از انرژی‌های جایگزین می‌شوند. احتمال زیادی وجود دارد که صنایع و خانه‌ها برق را برای این منظور انتخاب کنند که این مساله موجب افزایش بیش از حد تقاضا برای برق خواهد شد که به این ترتیب قیمت برق نیز افزایش چشمگیری پیدا خواهد کرد.

از سوی دیگر، این کار می‌تواند به تعطیلی برخی صنایع در کشورهای ضعیف‌‌تر اتحادیه اروپا منجر شود. در برخی کشورهای عضو سابق بلوک شرق اروپا هنوز ذغال‌سنگ به عنوان یکی از سوخت‌های پایه در صنایع به کار برده می‌شود. به گزارش آسوشیتدپرس تغییر رویکرد انرژی در اروپا ممکن است به از بین رفتن ۵۰هزار شغل تنها در بخش فولادسازی اتحادیه اروپا منجر نشود.

برخی تحلیل‌گران اقتصادی اروپا بیان می‌کنند که کاهش کربنی که اروپا انتظار دارد اکنون غیرقابل اجرا است؛ چرا که اتحادیه هنوز فکری اساسی برای انرژی‌های جایگزین نکرده است. گاز طبیعی یکی از این انرژی‌ها است که اتحادیه اروپا هنوز نتوانسته است امنیت عرضه کامل آن را تامین کند. روسیه یکی از اصلی‌ترین تامین‌کنندگان گاز اتحادیه اروپا است. با این وجود تاکنون چندین‌بار روسیه گاز خود را به روی اتحادیه اروپا بسته است. به این ترتیب است که کارشناسان نمی‌توانند نسبت به عرضه کافی و همیشگی گاز در اروپا ابراز اطمینان کنند.

با این وجود، جنبش‌های غیردولتی فراوانی در اتحادیه اروپا به راه افتاده است که به دولتمردان فشار می‌آورند تا هرچه بیشتر در مسیر کاهش تولید گازهای گلخانه‌ای گام‌های عملی و عینی بردارند.