گروه بین‌الملل- وال استریت آخرین روز سال ۲۰۰۷ را تحت‌تاثیر اخبار ناامیدکننده رسیده از بخش مسکن با تنزل در شاخص‌ها به پایان برد.

به گزارش رویتر از نیویورک، در حالی که همه تحلیلگران انتظار داشتند که بازار روز آخر سال ۲۰۰۷ را با افزایش به پایان برد، نگرانی ناشی از تداوم کسادی بخش مسکن در آمریکا در سال نو و نیز بحران پولی و مالی بر وال استریت سایه انداخت و سبب تنزل شاخص ما شد. براساس گزارش موسسه ملی خرده‌فروشان میزان فروش خانه‌ها ۴/۰درصد در ماه نوامبر افزایش داشته است که ۲۰درصد کمتری از سطح معاملات مسکن در سال گذشته است. همچنین قیمت مسکن در ۱۲ماه گذشته حدود ۳/۳درصد تنزل یافته است.

با وجود تنزل بازار در روز دوشنبه، سرمایه‌گذاران از اینکه دوشنبه پایان یکسال دردناک و بد برای بازارها بود، خوشحال بودند، هر چند دلایل منطقی و کافی برای آغاز سال پررونق و خوبی وجود ندارد.

سال ۲۰۰۷ یکسال مهم برای وال استریت بود. آنها سال را با رونق و ترقی در شاخص‌ها آغاز کردند به طوری که شاخص داوجونز برای اولین بار از واحد ۱۳۰۰۰۰ گذشت. در اواخر ماه فوریه آغاز به کار بازار سهام چین و سخنان امیدبخش آلن گرین اسپن، رییس سابق بانک مرکزی آمریکا سبب شد تا شاخص سهام داوجونز در یک روز ۴۱۶واحد به دست آورد. در آوریل، داوجونز از واحد ۱۳۰۰۰ گذشت و در اواسط ماه جولای رکورد تاریخی بر جای گذاشت و به عدد ۱۴۰۰۰رسید، اما در اواخر همین ماه هم بود که بازار دریافت، تداوم کسادی در بخش مسکن می‌تواند سرانجام شاخص‌ها را به زیر بکشد و بازار را در تلاطم و آشفتگی فرو برد. بحران دقیقا از همین جا آغاز شد. وام‌هایی که ارزش ۱۰تریلیون دلار بود در قالب وام‌های اعتباری به متقاضیان وام برای خرید خانه که درآمد ثابتی دارند، اعطا شد و به دلیل مشکلات اقتصادی و ارزش سیال این وام‌ها، مردم در اندک زمانی دیگر قدرت پرداخت آنها را نداشتند. عدم بازگشت پول به بانک‌ها، بحرانی دامنه‌دار ایجاد کرد که از نیویورک تا لندن و سپس توکیو را در نوردید. مشکل مضاعف این بود که بسیاری از موسسات مالی آمریکا و نیز غیرآمریکایی میلیاردها دلار را به شکل سرمایه‌های مالی نگهداشته بودند و در اثر بحران و از طرفی کاهش ارزش دلار هر روز از ارزش آنها کاسته می‌شد. نام های بزرگی چون مریل لینچ، سیتی گروپ از جمله موسساتی بودند که گزارش ضرر خود را منتشر کردند و نیز ناگزیر از تغییر مدیریت شدند.

بانک مرکزی آمریکا از اواسط ماه اوت برای حمایت از بازارها با تزریق پول وارد عمل شد و سپس در ماه سپتامبر با کاهش نیم درصدی نرخ بهره گام مهم دیگری برداشت. وال‌استریت در ماه دسامبر ۲۵درصد دیگر نرخ بهره را کاهش داد.

با این همه به نظر نمی‌رسد که همه نگرانی‌های وال‌استریت که از نیمه سال ۲۰۰۷ سبب تنزل و آشفتگی بازارها شد، در سال ۲۰۰۸ به یکباره از بین برود. چشم‌انداز افزایش قیمت نفت همچنان وجود دارد و هر چند هنوز به ۱۰۰ دلار برای هر بشکه رسیده است، اما شوک ۲۹/۹۹ دلار برای هر بشکه را در روزی از روزهای ۲۰۰۷ به سرمایه‌گذاران وارد کرده است.

قیمت نفت در سال گذشته حدود ۶۰درصد افزایش یافته است. دلار هم سال پرفراز و نشیبی را طی کرد و به پایین‌ترین حد خود در برابر یورو رسید، هر چند در آخرین روز سال اندکی قد علم کرد و با ترقی در برابر یورو سال را به پایان برد، اما قیمت طلا در این روز تنزل یافت و آینه‌ای از آشفتگی تزلزل و عدم قطعیت را پیش روی وال‌استریت برای سال ۲۰۰۸ نهاد.

برخی از تحلیلگران بازار معتقدند تزلزل و بی‌ثباتی حداقل بخشی از ایام سال ۲۰۰۸ را در بر خواهد گرفت. در عین حال که نباید فراموش کرد استراتژی سرمایه‌گذاران نقش مهمی در موفقیت اشخاص و معاملات آنها در سال جدید بازی خواهد کرد.

در روز دوشنبه شاخص سهام داوجونز ۱۰۱ واحد یا ۷۶/۰درصد از دست داد و به واحد ۱۳۲۶۵ رسید.

شاخص سهام استاندارد اندپورز ۱۰ واحد یا ۶۹/۰درصد ضرر کرد و به واحد ۱۴۶۸ رسید تا سال ۲۰۰۷ را با ۵۳/۳درصد سود به پایان ببرد.

شاخص سهام تکنولوژی نزدک هم ۲۲ واحد یا ۸۳/۰درصد از دست داد و به طور کلی سال را با ۸۱/۹درصد سود به پایان برد.

بخش تکنولوژی در سال ۲۰۰۷ خوب عمل کرد. شاخص سهام داوجونز هم به لطف رونق شش ماه نخست سال سود منطقی و قابل قبول ۴۳/۶درصد را به دست آورد.

در بازار معاملات ارزی ارزش دلار در آخرین روز سال در مقابل ارزهای رقیب و به ویژه یورو جان تازه‌ای گرفت.

روز دوشنبه هر یورو به ازای ۴۵۷۰/۱ دلار معامله شد. در روز ۲۳ نوامبر سال ۲۰۰۷ ارزش یورو در مقابل دلار رکورد بر جای گذاشت و نرخ برابری دلار در برابر یورو به ازای هر یورو ۴۹۶۷/۱ دلار رسید.

اما وضع برای آسیایی‌ها در سال ۲۰۰۷ چگونه بود؟ بازارهای سهام آسیایی به جز بازار سهام توکیو در زمره بازارهای نوظهور قرار می‌گیرند که جملگی در سال ۲۰۰۷ عملکرد مثبت و قدرتمندی نشان دادند.

بازار سهام چین در این سال آغاز به کار کرد و سرعت رشدی باورنکردنی و مهارنشدنی از خود نشان داد، چنانکه مقامات چین را ناگزیر از وضع مالیات بر مالیات کرده، براساس گزارش آسوشیتدپرس بازارهای سهام آسیایی به طور کلی ۲۰درصد ترقی کردند و فقط بازار سهام توکیو و نیوزیلند سال را با ضرر به پایان رساندند.

با این حال تحلیل‌گران معتقدند چشم‌انداز بازارها برای سال ۲۰۰۸ اندکی مبهم است و همه چیز بستگی به اخبار وضعیت اقتصاد ایالات متحده دارد. اگر چرخ اقتصاد ایالات متحده به راه بیفتد، بنابراین رشد و رونق بازارهای آسیایی منطقی و در عین حال ناگزیر خواهد بود. شاخص سهام شانگهای در سال گذشته ۷/۹۶درصد رشد یافته است و بهترین عملکرد در میان بازارهای سهام جهان از خود بر جای گذاشت. بازارهای سهام هند رونق ۴۷درصدی در سال ۲۰۰۷ داشتند. با این وجود رشد سریع بازارهای نوظهور آسیایی ترس از اینکه بازارهای آسیایی بیش از پیش حبابی و گسترده شوند را افزایش داده است، به همین دلیل چین سعی دارد تا رشد بازار سهام خود را کنترل کند، زیرا افزایش بیش از حد بازارهای سهام آسیایی آنها را در مقابل بحران‌های مالی مانند بحران وام‌های اعتباری آسیب‌پذیر خواهد ساخت. در حالی که برخی از تحلیل‌گران پیش‌بینی می‌کنند بازارهای آسیایی در سال آینده، سال پرفروغ و پرجنب و جوشی خواهند داشت، عده‌ای دیگر معتقدند برخی از بازارهای آسیایی دچار کسادی و تنزل شاخص‌ها خواهند شد. برای مثال پیش‌بینی شده است شاخص هنگ‌سنگ می‌تواند ۲۱درصد در سال ۲۰۰۸ کاهش یابد. شاخص هنگ‌سنگ در سال ۲۰۰۷ حدود ۳۹درصد به دست آورده است. تحلیل‌گران معتقدند احتمال افزایش قیمت نفت و نیز بی‌ثباتی و تزلزل در وال‌‌استریت از عواملی است که می‌تواند بر عملکرد بازارهای سهام در آسیا تاثیر بگذارد.