تعبیر خبرهای خوش از اقتصاد جهان

گروه هفت: نشانه‌های ثبات پیدا شده است

دنیای اقتصاد-نورهای امید‌بخش بسیاری در اقتصاد جهانی منتشر شده است، اما در وجود بارقه‌های حقیقی امید تردیدی نیست.شاخص‌های اقتصادی مختلف در نقاط مختلف جهان درخشان شده‌اند.به‌نظر می‌رسد رکود تولیدات جهانی رو به کاهش است. بازار املاک آمریکا و انگلستان نشانه‌هایی از حیات را از خود نشان می‌دهند چون نرخ بهره وام‌ها کاهش یافته و قیمت مسکن قابل پرداخت‌تر شده است. اعتماد رو به فزونی است. اما واقعیت این است که خوش‌بینی دو رو دارد: یکی واضح است و آن دیگر ظریف تر. تازه‌ترین سرمقاله اکونومیست به تحلیل اقتصاد جهان اختصاص یافت

کورسوی امید؟

بدترین اتفاق برای اقتصاد جهان این است که تصور کنیم بدترین اتفاق به پایان رسیده است

شادی آذری- نورهای امید‌بخش بسیاری منتشر شده است، اما در وجود بارقه‌های حقیقی امید تردیدی نیست. ارزش سهام به شدت افزایش یافته است. حتی پس از کاهش در اوایل هفته جاری، دو سوم از ۴۲ بورس تحت بررسی اکونومیست، در شش هفته اخیر تا ۲۰‌درصد افزایش را در شاخص‌هایشان شاهد بودند.

شاخص‌های اقتصادی مختلف از نقاط مختلف جهان درخشان شده‌اند. اقتصاد چین در حال احیاست. به‌نظر می‌رسد رکود تولیدات جهانی رو به کاهش است. بازار املاک آمریکا و انگلستان نشانه‌هایی از حیات را از خود نشان می‌دهند چون نرخ بهره وام‌ها کاهش یافته و قیمت مسکن قابل پرداخت‌تر شده است. اعتماد رو به فزونی است . یک شاخص معتبرمربوط به شرایط سرمایه‌گذاران در آلمان برای اولین بار طی دو سال اخیر مثبت شده است.

همه این خبرها خوش هستند. البته نه فقط به این دلیل که رکود اقتصادی با وحشت و نومیدی وخیم‌تر شده است. وقتی نظام مالی در ماه سپتامبر در آستانه فروپاشی قرار گرفت، سرمایه‌گذاران از هرگونه سرمایه‌گذاری خودداری کردند، مصرف‌کنندگان هزینه‌های خود را متوقف کردند و شرکت‌ها تعطیل شدند. این فروروی در گودال عمیق می‌توانست تبدیل به یک چرخش موفقیت‌آمیزشود که در آن چرخ‌های امور مالی دوباره به گردش درآید، مصرف‌کنندگان خوشحال سر کیسه‌هایشان را شل ‌کنند و شرکت‌های باانگیزه به جای از دست دادن پول نقد به سودآوری روی ‌آورند.

اما واقعیت این است که خوش‌بینی دو رو دارد. یکی واضح است و آن دیگر ظریف تر. روی واضح آن این است که اعتماد بوجود آمده نابجاست. یعنی بارقه‌های امید درست تعبیر نشده‌اند و از آن‌ها به عنوان یک احیای اقتصادی قدرتمند یاد می‌شود در حالی‌که همه آن کورسوهای امید تنها دال بر کند شدن روند افت اقتصادی است. اما روی ظریف‌تر ماجرا، به خصوص برای سیاستمداران، این است که اعتماد و خبرهای بهتر خوشنودی ویرانگری را در پی دارد. خوش‌بینی یک مساله‌ است و غرور از این‌که اقتصاد جهانی به شرایط عادی برمی‌گردد مساله‌‌ای دیگر. این دومی می‌تواند در بهبود اوضاع خلل ایجاد کند و سیاست‌هایی را که از فروروی بیشتر در مشکلات جلوگیری می‌کنند، متوقف ‌سازد.

سیاستمداران باید به خود مجالی برای تغییرات آتی بدهند. بانک‌های مرکزی باید قوانینی را بکار گیرند که بر خروجشان از شرایط مسموم قوانین سهل‌انگارانه نظارت کند.

در تعطیلات آخر هفته میلادی جاری بسیاری از وزرای دارایی و مقامات ارشد بانک‌های مرکزی جهان در اجلاس بهار صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی شرکت می‌کنند. به‌خاطر افزایش اعتماد، آن‌ها تلاش خواهند کرد تغییرات را ناشی از تلاش‌های خود جلوه دهند و احساس غرور کنند.‌ اما اکنون وقت این کار نیست. بدترین رکود جهانی از زمان رکود بزرگ تا به امروز، با پایان خود فرسنگ‌ها فاصله دارد. هنوز باید کارهای زیادی انجام داد.