پازل‌چینی برای پیش‌بینی آینده سوری‌ها؛
راه طولانی به سوی صلح؛ سوریه پس از اسد چه خواهد شد؟
به گزارش گروه آنلاین روزنامه دنیای اقتصاد؛ سوریه کشوری موزاییکی از اقوام، طوایف و مذاهب است. اکونومیست می‌نویسد آنها هرگز در یک دموکراسی پایدار در کنار هم زندگی نکرده‌اند؛ با این حال شادی مردم سوریه در این هفته نشان می‌دهد که آنها از جنگ خسته شده‌اند و با این حال هنوز ممکن است بتوانند راه طولانی به سوی صلح را انتخاب کنند.
بسیاری نسبت به آینده بخشی از جهان که گرفتار خشونت قومی و درگیری‌های مذهبی است، ابراز نگرانی می‌کنند و از احتمال وقوع بدترین اتفاق‌ها می‌ترسند.
دنیا از تجربه بهار عربی در سال‌های ۲۰۱۰-۲۰۱۲ آموخت کشورهایی که مقامات خود را سرنگون می‌کنند، سرنوشت آنها اغلب به جنگ یا سلطه گروه دیگر می‌انجامد.
این واقعیت را نمی‌توان انکار کرد که نیروهای بسیاری برای کشاندن سوریه به تنش بیشتر توطئه خواهند کرد؛ به خصوص اینکه سوریه سازه ناهمگونی است که از امپراتوری عثمانی به جا مانده است.
اسد متعلق به اقلیت علوی است که حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد جمعیت را تشکیل می‌دهند و برای چندین دهه، با استفاده از وضعیت اضطراری، نظام سکولاری را بر جامعه سوریه تحمیل کردند.
پس از ۱۳ سال جنگ داخلی در کشوری مملو از سلاح، بدیهی است که برخی از جناح‌ها به دنبال تسویه حساب باشند و همینطور افراد خطرناکی که تازه از زندان آزاد شده‌اند. در همین حین بنظر می‌رسد گروه مسلط جدید سوریه چندان پیام‌آور صلح به نظر نمی‌رسد.
هیئت تحریر الشام تا سال ۲۰۱۶ به عنوان جبهه النصره، شاخه سوریه القاعده شناخته می‌شد. بنیانگذار آن، احمد الشرع، به عنوان یکی از اعضای داعش در عراق با نام ابو محمد الجولانی با آمریکایی‌ها می‌جنگید؛ اگرچه جولانی اکنون سوگند یاد می‌کند که آن روزها را پشت سر گذاشته است.
با این حال در بحبوحه شرایط سخت فعلی، ممکن است چنین گروهی با این چنین پیشینه‌ای برای تحمیل حکومت افراطی اقدام کند. به عقیده اکونومیست در صورت وقوع چنین اتفاقی کشورهای خارجی مانند امارات متحده عربی، علیه آنها سرمایه‌گذاری خواهند کرد.
در حال حاضر نیز برخی از کشورهای خارجی در سوریه برای پیشبرد منافع خود می‌جنگند. در شمال، نیروهای نیابتی ترکیه با کردهایی که خواهان حکومت خودمختار هستند درگیرند. در مرکز سوریه، آمریکا از ترس احیا و فراخوان جهاد مجدد، اردوگاه‌های داعش را بمباران می‌کند. اسرائیل تجهیزات نظامی و تسلیحات شیمیایی را منهدم و به عمق بلندی‌های جولان اشغالی نفوذ کرده و در حال اشغال اراضی بیشتری در سوریه است.
به نظر اکونومیست شرط اساسی برای ثبات سوریه برپایی دولتی بردبار و فراگیر است. درسی که از سال‌های جنگ به سختی آموخته شده این است که هیچ گروهی بدون توسل به سرکوب نمی‌تواند به این کشور تسلط یابد.
