دیوار روستایی به جای دیوار چین

همچنین چین خانه‌های جدیدی را به ۱۰۰روستای دیگر اضافه کرد تا افراد بیشتری را در خود جای دهد. این پایگاه‌های غیرنظامی یکی از راه‌هایی است که پکن قدرت خود را در خارج از کشور نشان می‌دهد و حکومت خود را در داخل تضمین می‌کند. در این راستا چین هزاران نفر را به شهرک‌های جدید در مرزهای خود منتقل کرده است. پکن، آنها را «نگهبانان مرز» می‌نامد. روستای جدید کیونگلین در اعماق هیمالیا، تنها سه مایل دورتر از منطقه‌ای است که در آن تجمع نظامی سنگینی وجود دارد و این ترس هست که هر آن بین نیروهای چینی و هندی رویارویی به‌وجود آید. این زمین زمانی یک دره خالی بود، بیش از ۱۰هزار پا بالاتر از دریا که فقط شکارچیان محلی از آن عبور می‌کردند. سپس مقامات چینی روستای کیونگلین را با خانه‌های نقلی و جاده‌های آسفالت‌شده ساختند و به مردم پول دادند تا از سکونتگاه‌های دیگر به آنجا نقل مکان کنند. شی جین‌پینگ، رهبر چین، چنین افرادی را «نگهبانان مرز» می‌نامد.

روستای کیونگلین اساسا در خط مقدم ادعای چین بر آروناچال پرادش، شرقی‌ترین ایالت هند که پکن اصرار دارد، بخشی از تبتِ تحت حاکمیت چین است، قرار دارد. بسیاری از روستاها مانند کیونگلین به‌وجود آمده‌اند. در غرب چین، آنها به حاکمیت این کشور پایداری جدید و غیرقابل انکاری در امتداد مرزهای مورد مناقشه هند، بوتان و نپال می‌بخشند. در شمال آن، شهرک‌ها امنیت را تقویت می‌کنند و تجارت با آسیای مرکزی را ارتقا می‌دهند. در جنوب، آنها در برابر جریان مواد مخدر و جنایات گروه‌های گانگستری از آسیای جنوب شرقی محافظت می‌کنند.

این تجمع واضح‌ترین نشانه این است که شی جین‌پینگ از شهرک‌های غیرنظامی برای تحکیم کنترل چین در مرزهای دوردست استفاده می‌کند، درست مانند شبه‌نظامیان ماهی‌گیری و جزایر مصنوعی در دریای مورد مناقشه چین جنوبی. نیویورک تایمز سکونتگاه‌ها را در امتداد مرز چین نقشه‌برداری و تجزیه و تحلیل کرد تا اولین تصاویر دقیق از چگونگی تغییر شکل مرزهای این کشور با پاسگاه‌های استراتژیک غیرنظامی، تنها در ۸سال را مشاهده کند.این روزنامه با همکاری شرکت هوش مصنوعی «آر-ای-‌آی‌-سی لبز» که تصاویر ماهواره‌ای از کل مرز زمینی چین را که توسط «پلانت لبز» گرفته شده بود، اسکن کرد، تایمز مکان‌های روستاهای جدید را شناسایی کرد و آنها را با تصاویر تاریخی، رسانه‌های دولتی، پست‌های رسانه‌های اجتماعی و سوابق عمومی بررسی کرد.

 به گفته متیو آکستر، محقق مستقل تبت و رابرت بارنت، پروفسور از دانشگاه SOAS لندن، این نقشه‌برداری نشان می‌دهد که چین دست‌کم یک روستا را در نزدیکی هر گذرگاه هیمالیا که با هند هم‌مرز است و همچنین در بیشتر گذرگاه‌های هم مرز بوتان و نپال قرار داده است. آکستر و بارنت که سال‌ها روستاهای مرزی تبت را مطالعه کرده‌اند، یافته‌های تایمز را بررسی کردند. آکستر گفت: «چین نمی‌خواهد که خارجی‌ها بتوانند به راحتی از مرز عبور کنند، بدون اینکه توسط پرسنل امنیتی یا شهروندانش به چالش کشیده شوند.» ایجاد شهرک‌ها به نگرانی در منطقه درباره جاه‌طلبی‌های پکن دامن می‌زند. خطر درگیری همیشه وجود دارد: «درگیری‌های مرگباری در امتداد مرز بین نیروهای هند و چین از سال۲۰۲۰ رخ داده است و ده‌ها هزار سرباز از هر دو طرف آماده جنگ هستند.»