پیشرفت‌های آهسته اما واقعی در تغییرات اقلیمی
از منظر اکونومیست، جهان در حالی برای شرکت در اجلاس بیست و هشتم تغییرات اقلیمی آماده می‌شود که بخش اول معیار ارزیابی عملکرد کشورها بسیار مثبت است. در زمان اجلاس پاریس، انتظارها بر این بود که گرمایش زمین تا سال۲۱۰۰ درصورتی‌که سیاست‌ها تغییر نکند، بیش از ۳درجه سانتی‌گراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن باشد. اما اگر از سیاست‌های امروزی پیروی شود، تخمین‌ها آن را حدود ۲.۵ تا ۲.۹درجه سانتی‌گراد نشان می‌دهد. این افزایش دما هنوز هم بسیار بالاست؛ اما پیشرفت قابل توجهی محسوب می‌شود. بسیاری از این پیشرفت‌ها ناشی از انرژی‌های تجدیدپذیر ارزان‌تر و گسترده‌تر چون باتری‌های خورشیدی بوده است. سیاست‌های بهتری نیز اجرا شده است؛ به عنوان نمونه، در سال۲۰۱۴ تنها ۱۲درصد انتشار دی‌اکسیدکربن مرتبط با انرژی تحت طرح‌های قیمت‌گذاری کربن قرار داشته است و میانگین قیمت هر تن ۷ دلار بود، اما امروز ۲۳درصد انتشارها زیرنظر این طرح‌ها قرار دارد و قیمت هر تن حدود ۳۲دلار است.
روندی که اجلاس پاریس به راه انداخت انتظارات جدیدی ایجاد و آب‌وهوا را تبدیل به موضوعی کرد که کشورها باید درباره آن صحبت کنند. این اجلاس اهداف «صفر خالص» را به مساله‌ای رایج تبدیل کرد. جو بایدن و شی جین پینگ متعهد شدند تا سال۲۰۳۰ سهم خود را در افزایش سه‌برابری ظرفیت تولید انرژی‌های تجدیدپذیر انجام دهند. اما هیچ‌کدام از اینها به این معنا نیست که این اجلاس جهان را نجات داده است. پاریس زمینه‌ای را برای رونق انرژی‌های تجدیدپذیر فراهم کرد؛ اما سرمایه‌گذاری را که باعث تحقق آن شد، فراهم نکرد. افزایش در سرمایه گذاری مورد نیاز باید از بخش خصوصی حاصل شود. کشورها برای جذب منابع مالی باید بازارهای انرژی را بازطراحی کنند، در گرفتن مجوزها تعجیل کرده و سیاست‌هایی را که به نفع سوخت‌های فسیلی است، حذف کنند.
تا زمانی که انتشار خالص کربن ادامه داشته باشد، دما افزایش پیدا می‌کند. از زمان اجلاس پاریس، این گرمایش به حدی رسیده است که دیگر نمی‌توان به آن به‌عنوان مشکلی در آینده نگاه کرد. امسال تغییرات اقلیمی کاملا احساس شد. از منظر نشریه اکونومیست، صریح بودن درباره این واقعیت که در نهایت، آلاینده‌ها برای حذف ضایعات خود هزینه می‌پردازند، سرمایه‌گذاری در فناوری‌ها را ترغیب و ذهن انتشار‌دهندگان کربن را متمرکز می‌کند. اما باز هم یک فرآیند سازمان ملل متحد نمی‌تواند تغییراتی را که جهان به آن نیاز دارد، تحمیل کند. اما وقتی بحث‌ها را عاقلانه تنظیم می‌کند و قوانین مناسبی وضع می‌شود، می‌تواند به پیشرفت کمک کند.
