به گفته برخی ناظران، این یک پست در رسانه‌های اجتماعی بود که بر نفوذ فزاینده اسرائیل در آفریقا تاکید می‌کند. با افزایش تلفات جنگ، دولت‌های آفریقایی وارد بحث‌های داغ پیرامون درگیری می‌شوند. قاره سیاه در این زمینه به دو دسته تقسیم شده است. مقامات آفریقای جنوبی در بیانیه‌ای روز یکشنبه، اشغال غیرقانونی و هتک حرمت اسرائیل علیه مسجد الاقصی و همچنین اماکن مقدس مسیحیان را عامل تشدید تنش‌ها دانستند.

یکی از مقامات ارشد، زین دانگور به کانال خبری محلی «ای‌ان‌سی‌ای» گفت: «حمله حماس، اگرچه راه‌حل نهایی نیست، اما غافلگیرکننده هم نبود و درگیری «تا پایان اشغال از سوی اسرائیل» متوقف نخواهد شد.» الجزایر در اوایل جنگ «همبستگی کامل با فلسطین» را اعلام کرد. کمیسیون اتحادیه آفریقا به رهبری موسی مهامت فکی، با ابراز نگرانی از خشونت‌ها، «انکار حقوق اساسی فلسطینیان» را مقصر واقعی دانسته و خواستار راه‌حل دو دولتی شده است. اما کنیا، زامبیا، غنا و جمهوری دموکراتیک کنگو از دیگر کشورهای آفریقایی هستند که با موضع اسرائیل همسو شده‌اند. پس چرا قاره‌ای که قرن‌ها متحمل بدترین ویرانی‌های ناشی از استعمار و نژادپرستی شده و از نظر تاریخی، اکثرا از فلسطین حمایت کرده‌اند، اکنون دوپاره شده است؟ پاسخ کوتاه این است: به گفته کارشناسان، در دو پارگی اخیر تلاش هر دولت برای به‌دست آوردن بیشترین سود دیده می‌شود و بر همین مبنا برخی بر تقویت روابطشان با اسرائیل تاکید می‌کنند.

 ناظران می‌گویند: «از یکسو، پیوندهای ریشه‌ای با جنبش فلسطین وجود دارد. از سوی دیگر، پیشنهاد فناوری پیشرفته، کمک نظامی و کمک اسرائیل نیز بی‌تاثیر بر این دو پارگی نیست.» اگر این درگیری ادامه پیدا کند و اینکه در آینده، کدام یک برنده می‌شوند، می‌تواند تعیین کند که آفریقا در نهایت به کدامین سو می‌رود. این در حالی است که کشورهای آفریقایی که درد حاکمیت وحشیانه استعماری را در دهه۱۹۶۰ با پوست و گوشت خود حس کرده‌اند، نسبت به اسرائیل تازه تاسیس‌شده سرد بودند و با مبارزات فلسطینی‌هایی که در سال ۱۹۴۸ از سرزمین و خانه‌هایشان بیون انداخته شده بودند، همدل بودند. در حال حاضر برخی رهبران آفریقایی را متهم به دورویی می‌کنند. در شرایطی که در مناقشه اخیر آنها خواهان راوابط با اسرائیل هستند، اما در برخی موارد جانب فلسطینی‌ها را می‌گیرند.