جاده جدید امپراتور
انتظار می‌رود که نیمی از رشد جمعیت جهان در سال ۲۰۵۰ در آفریقا باشد؛ منطقه‌ای که زادگاه سریع‌ترین بازار رو به رشد اینترنت است. شرکت‌های فناوری چینی با تامین مالی سخاوتمندانه، هزینه‌های مصنوعی پایین و مهارت برای اتصال مناطق روستایی خود را در جایگاهی نشانده‌اند تا درصورت کمرنگ شدن حضور غربی‌ها بیشتر رشد کنند. چین اهداف بلندپروازانه صنعتی‌ای برای کسب سهم در بخش «های‌تکِ» بازار جهانی تعیین کرده و با استفاده از BRI به‌عنوان اصلی‌ترین راه در حال حرکت به همان مسیر BRI است. در سال ۲۰۰۸، شرکت‌های چینی در مجموعه‌ای از فعالیت‌های کابلی مشارکت کردند که به‌طور انحصاری در چین، تایوان و هنگ‌کنگ وجود داشت. یک دهه بعد «هوآوی مارین» زیرشاخه‌ای از غول فناوری هوآوی با ۹۰ کابل زیر دریا در اطراف جهان سروکار پیدا کرد. زیر نام «ساخت چین ۲۰۲۵»، سیاست امضایی «شی‌جین‌پینگ» برای تسخیر قله‌های فرماندهی تولید «های‌تک» هدف پکن همانا تسخیر ۶۰درصد از بازار جهانی برای کابل‌های فیبر نوری بود. از میان تمام ابعاد BRI، ارتباطات دیجیتالی‌اش ممکن است در نهایت بیشترین اهمیت را داشته باشد. گره‌گشایی از انگیزه‌های تجاری و استراتژیک پکن در ارتباطات جهانی دشوار است، همان‌طور که یک پروژه شاخص نشان می‌دهد. همان‌طور که از نامش پیداست، کابل پاکستان و شرق آفریقا یا PEACE که به اروپا می‌پیوندد، نسبتا ملایم به نظر می‌رسد. کابل‌های زیر دریا در ابتدا «Pakistan and East Africa Express» نامیده می‌شد؛ اما پس از افزودن فرانسه به‌عنوان نقطه‌ای محوری از نو نام‌گذاری شد. قرار است این کوتاه‌ترین مسیر برای ترافیک اینترنت پرسرعت میان آسیا و آفریقا باشد؛ البته آن‌گاه که در اواخر ۲۰۲۰ عملیاتی شود. شرکتی که در پس این پروژه قرار دارد، تخمین می‌زند که سود سالانه‌اش ۱۳۰میلیون دلار خواهد شد.
این پروژه همچنین می‌تواند سودهای استراتژیک پرداخت کند. یک‌ونیم قرن پیش، محرک استیلای بریتانیا بر شبکه‌های تلگراف جهانی ابتدا انگیزه‌های تجاری بود (همان‌طور که در فصل ۲ بازگو شد). شرکت‌های بریتانیایی با مصالح نوآورانه و فناوری‌های کابل‌کشی بر بازار مسلط بودند و نقشی برجسته در تعیین معیارهای جهانی داشتند. در پایان قرن نوزدهم، دولت بریتانیا شروع به توسعه سیستم کوچک‌تری از کابل‌ها کرد که فقط مختص این کشور و مستعمراتش بود. این کابل‌ها در زمان‌های صلح برای جاسوسی مفید بودند و زمانی که جنگ جهانی اول آغاز شد، بریتانیایی‌ها آمادگی بهتری نسبت به بقیه برای حفظ ارتباطات در میان نیروهای خود داشتند؛ درحالی‌که همزمان ارتباطات دشمن را رصد و آن را مختل می‌کردند. توسعه‌دهنده این کابل‌های اکسپرس « Hengtong Group» بود که بزرگ‌ترین تولیدکننده کابل‌های فیبرنوری چینی و محبوب «ارتش آزادی‌بخش خلق» (PLA) است. دولت چین این شرکت را به‌عنوان الگوی «ادغام نظامی- مدنی» برای توسعه فناوری کابلیِ درجه نظامی تحسین کرده است. ارتش آزادی‌بخش خلق در سال ۲۰۱۵ به این شرکت جایزه نوآوری داد و سال بعد، ارتش مذکور برای تحقیق درباره کابل‌های زیر دریا دست به مشارکت زده و گروهی مشارکتی با این شرکت ایجاد کردند. یک شرکت جداگانه تشکیل شد تا بر کابل PEACE نظارت کند و این اقدامی رایج در صنعتی است که اغلب بر مشارکت‌هایی به سبک کنسرسیوم برای هر پروژه متکی است. افسر ارشد عملیاتی‌اش تقریبا دو دهه را به‌عنوان کارمند Hengtong Group در آنجا سپری کرد؛ از جمله مدتی هم به‌عنوان معاون مدیر کل شرکت تابعه‌ای کار کرد که با PLA همکاری می‌کرد. در اواخر ۲۰۱۹ و با تقویت بیشتر این روابط، «هنگتونگ» برنامه‌هایی را برای خرید «هوآوی مارین» اعلام کرد.
