جاده جدید امپراتور
پیمان‌کاران چینی در برابر فشار عمومی محفوظ‌تر یا مقاوم‌تر هستند و می‌توانند رسوایی‌های فساد در خارج را راحت‌تر تحمل کنند. ژاپن متحد آمریکا بوده و هست. تا اوایل دهه ۱۹۸۰، مقام‌های آمریکایی و ژاپنی همکاری روی پروژه‌های کمک‌رسانی را پذیرفتند. حتی زمانی که ژاپن به‌دلیل اقدامات اقتصادی «تهاجمی»اش به‌نقد کشیده شد، روابط دیپلماتیک بسیار نزدیک‌تری با ایالات متحده داشت.
بااین‌حال، طی دهه ۱۹۸۰، حمایت از ظهور چین مساله‌ای بود که آمریکا و ژاپن روی آن توافق کرده بودند. سیاستگذاران آمریکایی با مشاهده چین به‌مثابه سدی در برابر شوروی، فروش تجهیزات نظامی به چین را مجاز اعلام کردند. مقام‌های آمریکایی، ژاپنی‌ها را ترغیب کردند که کمک‌های خارجی خود را به چین افزایش دهند. ژاپن که مشتاق دسترسی به بازار بزرگ و نوظهور چین بود از تعهد به انجام این کار ابراز رضایت کرد. کمک‌های ژاپن به چین در سال ۱۹۷۹ آغاز شد و محرک آن دو چیز بود: اشتیاق به تشویق اصلاحات اقتصادی اعلامی از سوی دنگ شیائوپینگ و صعود سریع. دریچه‌های سد باز شده بود و تا سال ۱۹۸۳، چین در صدر دریافت‌کنندگان کمک‌های ژاپن بود. از بسیاری جهات، طی دهه ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰، «شرکت‌های ژاپنی» به تاسیس «شرکت‌های چینی» کمک کردند؛ ژاپن تقریبا ۲۴میلیارد دلار کمک به چین ارائه داد که بیشتر آن برای پروژه‌های زیرساختی استفاده می‌شد. نظرسنجی دولت ژاپن در سال ۱۹۹۸ نشان داد که یک‌سوم از کل شبکه راه‌آهن برقی چین با استفاده از وام‌های ژاپن ساخته شد. در سال ۲۰۰۰، بیش از ۶۰ درصد از تمام کمک‌های دوجانبه چین از ژاپن بود. با افزایش بودجه دفاعی چین، آن اشتیاق در میان مقام‌های ژاپنی کمرنگ شد. آنها شکایت می‌کردند که مقام‌های چینی به‌قدر کافی در عرصه داخلی چین سخنی از سخاوتمندی ژاپن به میان نیاورده‌اند.
همسایگان کوچک‌تر چین خیلی پیش از اینها به خشم آمده بودند. وقتی ماهاتیر در سال ۱۹۸۴ با جورج شولتز، وزیر خارجه اسبق آمریکا، دیدار کرد، درباره تهدیدی که چین قدرتمند به دنبال خواهد داشت هشدار داد. سخنگوی ماهاتیر پس از این دیدار پیام وی به شولتز را چنین خلاصه کرد: «یک چین مرفه و از نظر اقتصادی پیشرفته، یک چین قدرتمند به لحاظ نظامی هم خواهد بود؛ این چین بعدها می‌تواند به سیاست‌های برتری‌جویانه متوسل شود که از نظر تاریخی در این نقطه از دنیا همواره یک مساله جدی برای نگرانی بوده است.» ماهاتیر پس از بازگشت به قدرت در سال ۲۰۱۸، این تهدید را چندان جدی نگرفت و آن را کم‌اهمیت جلوه داد. او گفت: «من هرگز هیچ حس ترسی از چین نداشته‌ام.. .آنها هرگز سرزمین ما را فتح نکرده‌اند.»
