به گزارش الجزیره، مقامات سوریه هنوز علت درگذشت ولید معلم را اعلام نکرده‌اند، اما او طی چند سال اخیر شرایط جسمانی مناسبی نداشت و به‌ویژه دچار بیماری قلبی بود. ولید معلم دیپلمات کهنه‌کار سوری و عضو حزب بعث از سال ۲۰۰۶ سمت وزیر خارجه سوریه را بر عهده داشت. او قبل از آن نیز برای دهه‌ها به‌عنوان دیپلمات در کشورهایی چون عربستان سعودی، اسپانیا، انگلستان و رومانی فعالیت می‌کرد. ولید معلم همچنین چندی پس از آغاز جنگ داخلی در سوریه از سال ۲۰۱۲ به سمت معاون نخست‌وزیر منصوب شد. او از مدافعان سرسخت بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه به شمار می‌رفت که در نهایت درگیری‌ها در داخل این کشور به جنگ داخلی انجامید.ولید معلم این مدت شاهد چرخش کامل کشور خود به سمت روسیه بود؛ کشوری که به بشار اسد کمک کرد تا حکومت خود را ادامه دهد و بخش اعظم سرزمین‌هایی را که شورشیان تصرف کرده بودند، بازپس بگیرد.

سوریه حدود یک دهه قبل به ورطه جنگ داخلی تمام عیاری افتاد که بسیاری از شهرهای آن را ویرانه ساخت و میلیون‌ها نفر را آواره کرد. ولید معلم طی این سال‌ها ایالات متحده و غرب را به دامن زدن به ناآرامی‌ها در سوریه متهم می‌کرد و گروه‌های شورشی در جنگ داخلی را تروریست‌هایی خواند که با کمک کشورهای غربی و عربی به این کشور وارد شده‌اند. با این حال با فوت ولید معلم، دولت این کشور طی یک بیانیه‌ای او را مورد ستایش قرار داد و گفت: «او به موضع شریف مهین‌پرستانه خود شهرت داشت.» در بحران جاری سوریه او اغلب کنفرانس‌های خبری برگزار می‌کرد و از مواضع دولت اسد دفاع می‌کرد. در بحوحه انتقادات به حکومت دمشق نیز موضع او عوض نشد و او همواره جزو کسانی بود که آمریکا و کشورهای غربی را مسبب این مشکلات می‌دانست.

ولید معلم که در یک خانواده سنی مذهب در سال ۱۹۴۱ در دمشق به‌دنیا آمده بود، دوران مدرسه خود را در سوریه و مصر دنبال کرد و در سال ۱۹۶۳ نیز در دانشگاه قاهره فارغ‌التحصیل شد. او در سال ۱۹۶۴ به سوریه بازگشت و در وزارت خارجه این کشور مشغول به کار شد تا اینکه در سال ۲۰۰۵ به مهم‌ترین پست زندگی خود رسید. او نخستین ماموریت‌هایش در قالب فردی دیپلمات را از دهه ۱۹۶۰ و با کشورهای آفریقایی همچون تانزانیا آغاز کرد. بعدها وی به مادرید، لندن و رومانی رفت. در سال ۱۹۸۴ به دمشق بازگشت و یکی از ارشدترین افراد وزارت خارجه سوریه شد.

در سال ۲۰۰۶ در نهایت او وزیر خارجه شد اما پس از ترور رفیق حریری از سوی کشورهای عربی و غربی مورد تحریم واقع شد. کشورهای عربی و غربی بدون ارائه اسناد و مدارک مستدل، سوریه را در ترور رفیق حریری مسوول می‌دانند. سوریه تحت فشار قرار گرفته بود تا نیروهای خود را پس از سه دهه از لبنان خارج کند و بالاخره مجبور شد در آن سال نیروهای خود را از این کشور بیرون بکشد.  در سال ۲۰۰۶، ولید معلم نخستین فردی شد که پس از خروج سربازان سوری به لبنان سفر کرد. او در اجلاس وزیران خارجه عرب حضور پیدا کرد که این جلسه در دوران جنگ ۳۴ روزه حزب‌الله لبنان با اسرائیل بود. حزب‌الله لبنان یک متحد بسیار قوی برای دولت اسد به‌حساب می‌آید. معلم در آن جلسه گفته بود: «ای کاش من هم جزو سربازان مقاومت بودم.» از سال ۲۰۱۱ هم ولید معلم عمدتا در حال برگزاری جلسات با خبرنگاران بود. در این زمان آلن ژوپ، نخست‌وزیر وقت فرانسه مدعی شده بود که نفس‌های دولت دمشق به شماره افتاده است. ولید معلم با رد این ادعا با خنده به خبرنگاران گفت: «اگر ژوپ معتقد است که نفس‌های حکومت به شماره افتاده است، من از خدا می‌خواهم که اگر خدا به وی عمر طولانی داد، منتظر بماند و ببیند.» معلم در سال ۲۰۱۴، مسوول هدایت گفت‌وگوهای دولت سوریه با نیروهای شورشی و مخالفان شد و در دو نوبت در سوئیس با مخالفان گفت‌وگو کرد. او سفرهایی هم به ایران و روسیه داشت. این دو کشور از متحدان اصلی سوریه به حساب می‌آیند. المعلم سالیان سال با همسرش سوسن خیاط زندگی کرد. حاصل زندگی وی طارق، صحت و خالد بود.

اخبار مرتبط