به این ترتیب، این رویکرد باعث می‌شود که صلیب سرخ چین به بازوی دولت تبدیل شود و در مواقعی، هدف این گروه وارونه می‌شود و به‌جای اولویت قرار دادن مردم و کمک به آنها، منافع حزب درحفظ کنترل بر جامعه را در اولویت خود قرار می‌دهد. «خاویر. سی. هرناندز» و «سویی- لی وی» در گزارش ۲۸ آوریل برای نیویورک‌تایمز نوشتند، در ووهان، مقام‌های صلیب سرخ چین بر اثر بوروکراسی، اهداف متضاد و آشوب به سرعت در وضعیت فلج‌شدگی قرار گرفت. برای روزها، ده‌ها میلیون دلار کمک بلااستفاده ماند، درحالی‌که وسایل محافظتی در انبارها بی‌استفاده مانده بود و این درحالی بود که کارمندان بهداشتی بدون وسایل محافظتی درحال نبرد با کرونا بودند.

وقتی مقام‌ها این کمک‌ها را توزیع کردند، ده‌ها هزار از این ماسک‌ها را به کلینیک‌های خصوصی فرستادند که بیماران کرونایی را بستری نکرده بودند. اولین کشتی باری که برایشان رسید، بلافاصله وسایل حفاظتی را میان مقام‌های محلی پخش کردند نه کارمندان بهداشتی و درمانی. این همان تضاد وظایفی بود که موجب فلج‌شدگی صلیب‌سرخ چین شده بود و منافع مقام‌های محلی حزبی را به منافع مردم برتری می‌داد. در یک مورد دیگر، تجهیزات استاندارد نبود. «چانگ لی»، پزشکی در بیمارستان‌هانکو در ووهان در یک ویدئویی پس از اینکه صلیب سرخ هزاران ماسک غیرپزشکی را فرستاد به‌صورت آنلاین پست کرد، گفت: «فقط می‌خواستم گریه کنم.» برای حزب، صلیب سرخ با ۹۰ هزار شعبه در کشور، ابزار قابل اعتمادی برای پرداختن به سخت‌ترین چالش بهداشت عمومی کشور بود. حزب از مزیت‌های کمک‌های بشردوستانه بدون سست کردن کنترل‌های اجتماعی که به جامعه مدنی اجازه فعال شدن و جوانه زدن می‌دهد، بهره‌برداری می‌کند.

«هرناندز- لی وی» در گزارش خود می‌نویسند، صلیب سرخ چین که از قضا یکی از ثروتمندترین خیریه‌های کشور است به حزب کمک می‌کند که همچنان بر هدایا و کمک‌های عمومی برای مواقع اضطراری کنترل و نظارت داشته باشد و به پکن اجازه می‌دهد که تعیین کند چگونه و کجا پول هزینه شود و تضمین کند که دولت از حسن‌نیت و خدمات خود اعتبار می‌یابد. همزمان، این گروه رشد سازمان‌های غیرانتفاعی و مردم نهاد دیگر که چالشی برای حزب باشند را محدود می‌کند. اما لایه‌هایی از بوروکراسی و فرامین سیاسی تحمیل شده از سوی دولت می‌تواند واکنش این گروه در مواقع بحران را کُند سازد. شعبه‌های کوچک‌تر زیر نظارت شعبه‌های بزرگ‌تر هستند و بر آنها نظارت سفت و سختی صورت می‌گیرد. اعضای حزب که درون این گروه غوطه می‌خورند کارمندان را در معرض نظارت و کنترل دائمی قرار می‌دهند.

در ووهان، دست و پای صلیب سرخ از سوی مقام‌های محلی بسته شد؛ مقام‌هایی که در تصمیم‌گیری در این باره کُند عمل می‌کردند که چگونه کالاهای مورد نیاز باید توزیع شود. این گروه به‌دلیل سابقه سیاه گذشته و رسوایی‌های مربوطه اعتبار چندانی در میان مردم ندارد و مردم هم به آن اعتمادی ندارند. «جیا شی جین»، قائم مقام موسسه امور خیریه در دانشگاه تسینگوا، می‌گوید: «طی دوره پاندمی، کمبودهای صلیب سرخ به بالاترین شکلی نشان داده شد. صلیب سرخ نمی‌تواند تصمیم‌گیری کند.» جامعه صلیب سرخ به سوالات ما [نیویورک‌تایمز] پاسخی نداد. فدراسیون بین‌المللی صلیب سرخ و جوامع هلال احمر- که صلیب سرخ چین هم عضو آنهاست- از واکنش این گروه در ووهان دفاع کرد. این فدراسیون در بیانیه‌ای گفت: «تیم‌های صلیب سرخ همچون ساعت کار می‌کردند تا کمک‌های انسان دوستانه و منابع انسانی را در دسترس بیشترین تعداد مردم قرار دهند.» پس از انتقادات فراوان، رئیس‌جمهور چین از این گروه خواست تا «بازتر» عمل کند. «شی‌جین‌پینگ» در ماه فوریه گفت:«سازمان‌های خیریه و صلیب سرخ باید به شکل کارآمد عمل کنند، شفافیت را افزایش دهند و فعالانه نظارت بر خود را بپذیرند تا اینکه شفقت و اراده بتواند به سرعت محقق شود.» برای «شی»، اعتبار و پرستیژ صلیب سرخ بسیار مهم است. در دوره رهبری او، صلیب سرخ چین در فعالیت‌های خارج از کشور هم حضور داشته تا به تصویر این کشور در خارج کمک کند. این گروه همچنین در ابتکار «کمربند و جاده» بازیگری مهم است و برای برنامه‌های دولتی کمک‌های انسان دوستانه جمع می‌کند تا پیوند اقتصادی و ژئوپلیتیک در سراسر آسیا، آفریقا و اروپا را برقرار سازد. اکنون صلیب سرخ به مثابه نماینده این کشور در موفقیت علیه کرونا عمل می‌کند. متخصصان این سازمان مشاوره‌ها و کالاهای امدادی را به کشورهایی مانند ایتالیا و عراق ارائه می‌دهند.

رهبران این سازمان هم استراتژی کنترلی چین در مورد کنترل شیوع این بیماری را در بوق و کرنا می‌کنند و از کشورهای دیگر می‌خواهند تا واکنش قاطعانه‌تری داشته باشند. این تلاش‌ها به چین اجازه می‌دهد که انتقادات بین‌المللی را کنار بزند؛ انتقاداتی که این کشور را مسوول شیوع کرونا دانسته و به سستی و اهمال این کشور در قبال مهار ویروس کرونا اشاره می‌کنند. «کارل تایر»، استاد سیاست در دانشگاه «نیو ساوث ولز»، می‌گوید: «صلیب سرخ چین سازمانی کامل است که نقش برجسته در دیپلماسی کرونایی چین بازی می‌کند. به‌نظر می‌رسد که این سازمان مستقل از دولت و حزب کمونیست باشد، درحالی‌که عکس آن درست تر است.»

پول و آشوب

وقتی ویروس کرونا ووهان را محاصره کرد، ده‌ها میلیون دلار کمک‌های اهدایی سیل وار به سوی این شهر جاری شد و بیشتر این هدایا هم راه خود را به سوی صلیب سرخ گشود که البته فقط یکی از پنج خیریه بزرگ دولتی است که اجازه داشت کمک‌ها را برای کمک به کنترل این ویروس دریافت کرده و بپذیرد. جنرال موتورز ۷۰۰ هزار دلار، لوئی ویتون ۳/ ۲ میلیون دلار و  هوندا ۴/ ۱ میلیون دلار کمک ارائه دادند. در مواقع بحرانی و وقوع فجایع، دولت چین انحصار تقریبا تمام عیاری در راستای جمع‌آوری کمک‌ها بر این سازمان اعمال می‌کند. چنین به‌نظر می‌رسد که صلیب سرخ چین ویژگی یک وزارتخانه دولتی را دارد. این سازمان غالبا مملو از نیروهایی غیرمتخصص است. اقتدار دولت مرکزی به‌گونه‌ای است که تصمیم‌گیری‌های آن را با تعویق مواجه می‌سازد.

گزارشگران نیویورک‌تایمز می‌نویسد: این گروه در ووهان فاقد شبکه لجستیکی و امدادرسانی بود و بیشتر تمایل داشت تا عرضه کالاها و خدمات درمانی و بهداشتی را به گروه‌های دیگر واگذارد. قرنطینه ووهان در ۲۳ ژانویه مشکل را بدتر کرد زیرا این گروه سخت در تقلا بود که خودروهایی برای بار زدن اقلام مربوطه بیابد. دولت محلی بر نحوه توزیع اقلام صلیب‌سرخ به بیمارستان‌ها نظارت می‌کرد اما واکنش‌های کُند آن شکایت‌هایی را برانگیخت.

در اوایل فوریه، چندین نفر از کارمندان درمانی خشمگینانه در بیرون از مرکز نمایشگاهی در ووهان در انتظار بودند تا اقلام پزشکی هدیه شده را دریافت کنند. این مرکز- که به اندازه ۱۷ زمین فوتبال است- مملو از جعبه‌های ماسک، گان و دیگر تجهیزات حفاظتی بود. دکتر چانگ، پزشک بیمارستان‌هانکو در ووهان، می‌گوید ما به انبار رفتیم زیرا یک اهدا‌کننده تعداد ۱۰ هزار ماسک N۹۵ اهدا کرده بود اما وقتی رسیدیم، ماسک‌ها به‌جای دیگر برده شده بودند و صلیب سرخ در عوض اقلام غیراستاندارد تحویل او دادند.

دکتر چانگ می‌افزاید: «دوست دارم از صلیب سرخ ووهان بپرسم: کمک‌هایی که قرار بود به ما اختصاص داده شود، چگونه توانستید از ما بگیرید و به‌جای دیگر بدهید؟ دریافت کمک از شهروندان سریع‌ترین راه است زیرا از سوی سیستم محدودیتی ندارد.» فعالان سرخورده و نگران داده‌های صلیب‌سرخ استان «هوبی» را جمع کرده و دریافتند که این گروه ۳۶ هزار ماسک به دو بیمارستان خصوصی هدیه داده بود که اصلا هیچ بیمار کرونایی نداشت. خشم عمومی زمانی برانگیخته شد که صلیب سرخ چین در ۳۰ ژانویه اعلام کرد که از ۵۶ میلیون کمک دریافتی، فقط ۶/ ۷ میلیون دلار را هزینه کرده است. گزارشگران نیویورک‌تایمز می‌افزایند، صلیب سرخ زیر فشار قرار گرفت. تماس‌ها هر سه دقیقه یکبار برقرار می‌شد و داوطلبان به‌صورت شیفتی جواب تلفن‌ها را می‌دادند. یک داوطلب می‌گفت «شوکه شده» وقتی به او گفته شده که هدایای دریافتی را به‌جای استفاده از کامپیوتر، با قلم و کاغذ روی تکه کاغذی بنویسد. در اواخر ژانویه صلیب سرخ استان هوبی از سوءمدیریت خود در قبال کمک‌های دریافتی ابراز تاسف کرد. پس از آن صلیب سرخ هوبی گزارش‌هایی منتشر کرد دال بر اینکه چگونه کمک‌های دریافتی را توزیع می‌کند. مقام‌های متخلف نیز مجازات شدند. در هر حال، اواخر آوریل، صلیب سرخ چین بیش از ۳۰۰ میلیون دلار هدایای عمومی به‌صورت نقدی و جنسی برای مبارزه با کرونا دریافت کرد.