محرمانه‌های کره‌شمالی

روش‌های شکنجه مانند غرق مصنوعی در آب و «موقعیت استرس‌زا» [pigeon stress position: که به آن «موقعیت تسلیم» هم گفته می‌شود وضعیتی است که جسم انسان را در وضعیت پر تنش و فشارآلودی قرار می‌دهد و وزن زیادی را بر قسمت خاصی از بدن تحمیل می‌کند. مثلا نشستن طولانی مدت به حالت «کلاغ پر» یا ایستادن طولانی‌مدت روی یک پا یا اسکوات رفتن به تعداد زیاد] مجازات‌های معمولی هستند چنانکه ضرب و شتم‌ها برای تخطی‌های سبک با مجازات شدید مواجه می‌شود. تجاوز و سوءاستفاده جنسی از سوی نیروهای امنیتی ظاهرا ممنوع است اما این معنای رخ ندادن آن نیست؛ در هر صورت، قربانیان هیچ منبعی برای شکایت ندارند. آنها که مظنون به دزدی یا تلاش برای فرار هستند ممکن است در برابر دیدگاه زندانیان دیگر اعدام شوند. وقتی زندانی از هیچ حقوقی برخوردار نباشد، این می‌شود که بخشش زندانیان هوالیسو در دست زندان‌بان قرار می‌گیرد. برخی نگهبانان هوالیسو گاهی حس ترحم برای زندانیان‌شان می‌یابند، اما برای به حداقل رساندن این حس، عوامل SSD – به گفته یک منبع- به عمد بیماران روانی را بر می‌گزینند. طی آموزش نیروهای حفاظتی [گارد]، این نیروهای تازه نفس ترغیب می‌شوند که در اردوگاه زندانیان و از میان آنها قربانیانی را به‌صورتی رندومی و به میل خود انتخاب کرده و مورد ضرب و شتم قرار دهند. افزون بر این، مدیران برخی از این زندان‌ها اغلب مقام‌های SSD هستند که یک‌ جورهایی دچار ناکامی شده‌اند و برای تنبیه‌شان آنها را برای اداره زندان‌های هوالیسو می‌فرستند؛ این «فرهنگ تلخ»ی را نشان می‌دهد و از بالا به پایین را «به مجازات و تنبیه می‌کشند.»

تبعید

با وجود این حقیقت که زندانیان هوالیسو بیشتر اوقات بیداری خود را در کارهای معدنی، کار در کارخانه‌ها و مزارع زندان سپری می‌کنند- آن هم در ازای قوتی در حد نمردن و شرایط زیستی دهشتناک- کره‌شمالی ظاهرا حفظ این سیستم را بسیار پرهزینه می‌بیند. در نتیجه، روش قدیمی کره‌ای برخورد با دشمنان درحال بازگشت است. اگرچه کره‌شمالی مدت‌های مدیدی «مجرمان» سیاسی را به جاهای دورافتاده تبعید می‌کرد، تکرار چنین مجازاتی امروز هم روندی صعودی گرفته است. این سیستم بسیار ابتدایی و بدوی است. مخالفان دولت به کوه‌ها برده می‌شوند و بدون هیچ آب و غذایی به حال خود رها می‌شوند. انتظار این است که آنها همان جا بمیرند. با این حال، نویسندگان این کتاب هیچ شاهدی دال بر این قضیه نیافته‌اند. احتمالا کسانی که بتوانند به پایین کوه برسند و وارد شهر یا روستایی شوند، در صورتی که گرفتار شوند به‌شدت مجازات خواهند شد، زیرا اجازه حضور در آنجا را ندارند. کره‌شمالی همچنین دارای چند جزیره غیرقابل سکونت است و گفته می‌شود که گاهی برای مجازات، افراد به این جزایر دورافتاده و غیرقابل سکونت تبعید می‌شوند. گاهی، ممکن است به مقام‌های عالی‌رتبه امتیازاتی مازاد بر دیگران داده شود؛ مثلا «قفسی طلایی» [golden cage] به آنها داده شود. «ری‌یونگ‌هو»، که روزگاری یک چهره نظامی قدرتمند بود که فرماندهی دفاعی پیونگ‌یانگ [Pyongyang Defense Command] را بر عهده داشت، به‌دنبال روی کار آمدن کیم‌جونگ‌اون کنار زده شد. رسانه‌های دولتی بازنشستگی او را به دلیل بیماری اعلام کردند و او را به‌عنوان یکی از خادمان بزرگ کشور مورد تمجید و تجلیل قرار دادند. به او منزلی اشرافی در حومه شهر داده شد، اما خانه‌ای که او نمی‌توانست از آن خارج شود. با دور کردن او از شبکه قدیمی رفقایش و از مرکز قدرت در پیونگ‌یانگ، نفوذ او اکنون محدود است. اگرچه همچنان از «ری» طی بازنشستگی‌اش به‌عنوان قهرمانی ملی یاد می‌شود (به‌جای اینکه مجازات شده یا به جای دور دستی فرستاده شود)، اما رژیم می‌تواند قدرت او را با محبوس نگه داشتنش در خانه خنثی کند.

فصل ۵

پوشش، مد و گرایشات

در یکی از دیالوگ‌های یک سریال تلویزیونی ۵ قسمتی که اکنون (لااقل از بعد بین‌المللی) بسیار مضحک به نظر می‌رسد و برای اولین‌بار هم در تلویزیون مرکزی کره در سال ۲۰۰۴ پخش شد گفته می‌شد: «بیا موهای خودمان را به سبک و سیاق سوسیالیستی کوتاه کنیم.» این نمایش جروبحث‌های «الکی»ای به راه انداخت دال بر اینکه چرا موی بلند از «عملکرد فکری» کاسته و بنابراین، از مردانی نام برد و شرمسارشان کرد که جرأت کرده بودند موهای خود را تا گوششان بلند کنند. به همین ترتیب، کسانی که سبک پوشش نامتعارفی در کره‌شمالی داشتند محکوم به تنبیه یا شرمساری عمومی بودند. برای مثال، شلوارهای جین – که بیش از هر پوشش دیگری نمایانگر آمریکایی شدن است – ممنوع هستند. بنابراین، کسانی که پوششی این گونه دارند به زندان (اردوگاه کار) «رودونگ تین یون دی» فرستاده می‌شوند.

اخبار مرتبط