به گزارش نیویورک‌تایمز، حزب مهاجرستیز دموکرات سوئد بدون ائتلاف با هیچ حزب دیگری توانست بیشترین درصد از کل آرای پارلمانی را کسب کند. با ۹۹ درصد آرای شمارش شده، کمیسیون انتخابات ملی سوئد اعلام کرد که حزب حاکم سوسیال دموکرات (چپ میانه) ۴/ ۲۸ درصد آرا را به‌دست آورد. ائتلاف راست میانه هم ۸/ ۱۹ درصد کسب کرد اما حزب راست‌افراطی دموکرات‌های سوئد در رتبه سوم قرار گرفت و ۶/ ۱۷ درصد از آرا به‌دست آورد. حزب راست‌افراطی در سال ۲۰۱۴ توانسته بود ۹/ ۱۲ درصد از آرا را از آن خود کرد. این به آن معناست که ائتلاف حاکم به رهبری سوسیال دموکرات‌ها تقریبا ۱۴۴ نماینده در پارلمان خواهد داشت و ائتلاف راست میانه حدود ۱۴۲ نماینده. درحالی‌که شمار کل کرسی‌های پارلمان سوئد ۳۴۹ عدد است و برای برخورداری از اکثریت دست‌کم ۱۷۵ کرسی نیاز است.

اولف کریستین‌سن، رهبر ائتلاف راست میانه، در سوئد خواستار آن شده بود که نخست‌وزیر این کشور بی‌درنگ کنار برود. او اعلام کرد: «دوره کار این دولت تمام شده است. بنابراین باید کنار برود.» استفان لوفون، نخست‌وزیر سوئد هم بامداد دوشنبه در واکنش به این سخنان اعلام کرد:‌ «دو هفته تا آغاز به‌کار پارلمان فرصت داریم. من با احترام به رای‌دهندگان و نظام انتخاباتی کشور، همچنان به‌عنوان نخست‌وزیر در این مدت با آرامش به‌کار خود ادامه می‌دهم.» اوج‌گیری بحران مهاجرت در اروپا و رسیدن بیش از ۱۶۰ هزار پناهجو در سال ۲۰۱۵ میلادی به سوئد، توازن قوای سیاسی را در این کشور که تنها ۱۰ میلیون نفر جمعیت دارد، به سود راستگرایان افراطی بر هم زد.

گزارش نیویورک‌تایمز حاکی است که «دو بلوک اصلی رقابت‌کننده در این انتخابات یعنی چپ‌گرایان و راست‌های میانه‌رو نتوانستند اکثریت را به‌دست آورند و به این ترتیب، ترکیب دولت بعدی سوئد نامشخص باقی مانده است.» استفان لوفون، نخست‌وزیر سوئد، از مخالفان راست میانه‌رو موسوم به بلوک «آلیانس» خواسته تا در مذاکراتی با هدف یک «همکاری فرا بلوکی» شرکت کنند. با تمام این تفاصیل، حزب لوفون یعنی «سوسیال دموکرات»ها همچنان بزرگ‌ترین بخش از کرسی‌های پارلمان را با ۴/ ۲۸ درصد آرا در اختیار دارد هرچندکه در این انتخابات ضعیف‌ترین نتیجه انتخاباتی خود را در یک قرن گذشته به‌دست آورد. لوفون اظهار کرد که نتایج این انتخابات نشان‌دهنده «مرگ سیاست‌های بلوکی» در سوئد است.

بلوک متعلق به لوفون که یکی از معدود دولت‌های چپ‌گرا در اروپا را در اختیار داشته از مجموع ۳۴۹ کرسی پارلمان ۱۴۴ کرسی را به‌دست آورده که یک درصد بیشتر از مجموع کرسی‌های بلوک آلیانس است. هیچ بلوکی نتوانسته ۱۷۵ کرسی لازم را برای داشتن اکثریت در پارلمان سوئد به‌دست آورد. ائتلاف آلیانس متشکل از چهار حزب میانه‌روهای محافظه‌کار، دموکرات‌های مسیحی، لیبرال‌ها و حزب سنتر است. نیویورک‌تایمز این احتمال را مطرح می‌کند که در صورتی که ۲۰ درصد آرای باقی‌مانده هم تا روز چهارشنبه ۲۱ شهریورماه شمارش شود، حزب راست‌افراطی دموکرات‌های سوئد ممکن است در جایگاه دوم قرار گیرد. این ۲۰ درصد باقی مانده همان ۲۰۰ هزار رای متعلق به سوئدی‌های خارج کشور است. در سیاست سوئد رئیس پارلمان این کشور بعد از انتخابات با همه رهبران احزاب مشورت می‌کند و سپس کسی را که بیشترین احتمال موفقیت را دارد مامور تشکیل دولت می‌کند.

حزب راست‌افراطی دموکرات‌های سوئد که بر نارضایتی رای‌دهندگان از موضوع مهاجرت بعد از پذیرش حدود ۴۰۰ هزار پناهجو از سال ۲۰۱۲ سرمایه‌گذاری کرده، توانسته موفقیت بی‌سابقه‌ای به‌دست آورد. جیمی آکسون، رهبر راست‌های افراطی دموکرات‌های سوئد در جمع حامیان این حزب گفت: «ما نقش خود را به‌عنوان یک حزب تعیین‌کننده تقویت کرده‌ایم. ما قصد داریم نفوذی واقعی در سیاست سوئد به‌دست آوریم.» مارین لوپن، رهبر حزب راست‌افراطی فرانسه در توئیتی موفقیت راست‌افراطی سوئد را تحسین کرد. او در این توییت نوشت: «باز هم یک شب بد دیگر برای اتحادیه اروپا به‌وجود آمده است. انقلاب دموکراتیک در اروپا درحال حرکت به جلو است.» لوفون این انتخابات را یک همه‌پرسی بر سر آینده نظام رفاهی سوئد تلقی کرده اما راست‌های افراطی این انتخابات را یک نظرخواهی درباره مهاجرت و نحوه پیوستن مهاجران به جامعه این کشور خوانده است. حزب دموکرات‌های سوئد که ریشه در اندیشه‌های نئونازیسم دارد، تعداد انبوه پناهجویان در سوئد را تهدیدی برای فرهنگ سوئد خوانده و آنها را مایه فشار بر نظام رفاهی سوئد دانسته است. براساس آمارهای رسمی سوئد حدود ۵/ ۱۸درصد جمعیت این کشور از مجموع ۱۰ میلیون نفر جمعیت آن، زاده کشورهای خارجی هستند. اس‌دی یا همان دموکرات‌های سوئد در سال ۲۰۱۰ برای اولین بار وارد پارلمان شد. این حزب برای معرفی چهره تازه‌ای از خود در تلاش بوده و از جمله نمادش را از یک مشعل سوزان به یک گل مینای آبی و زرد که رنگ‌های پرچم سوئد است تغییر داد. آکسون می‌گوید که نژادگرایی دیگر در این حزب تحمل نخواهد شد و چند عضو آن اخراج شده‌اند. با این حال چند رسوایی مربوط به نژادگرایی دامن این حزب را گرفته است.