کثیف‌ترین انتخابات پاکستان

رقابت اصلی در این انتخابات بین دو رقیب به نام‌های عمران خان، رهبر حزب تحریک انصاف از یک‌سو و حزب حاکم مسلم لیگ شاخه نواز است که کاندیدای اصلی آن شهباز شریف، برادر نواز شریف، نخست‌وزیر برکنار شده این کشور است. الجزیره در گزارش دیروز خود نوشت: «این انتخابات دومین انتخاباتی بود که در آن قدرت از سوی غیرنظامیان به غیرنظامیان واگذار می‌شد.» به نوشته الجزیره، ۸۵هزار حوزه رای‌گیری از سوی ۸۰۰ هزار نیروی پلیس و ارتش محافظت می‌شد. این گزارش حاکی است که بیش از ۳۰ حزب سیاسی و ۱۲هزار و ۵۷۰نامزد در انتخابات دیروز حضور داشتند تا رای ۱۰۶ میلیون رای‌دهنده واجد شرایط را به‌دست آورند. به نوشته الجزیره، با وجود ۸۰۰ هزار نیروی پلیس و ارتش اما در پی حملات شبه‌نظامیان در هفته‌های پایانی کمپین‌های انتخاباتی بیش از ۱۸۰نفر از جمله سه کاندیدای پارلمانی کشته شدند. دیروز همچنین یک انفجار انتحاری در یک ایست بازرسی در نزدیکی مرکز اخذ رای کویته پاکستان ۳۵ کشته برجای گذاشت.

الجزیره معتقد است نامزدهای اصلی این رقابت‌ها عبارتند از: «حزب تحریک انصاف پاکستان» به رهبری عمران خان؛ مسلک لیگ شاخه نواز به رهبری نواز شریف که به دنبال زندانی شدن او برادرش شهباز شریف مدعی نخست‌وزیری است؛ «حزب مردم پاکستان» به رهبری بیلاول بوتو زرداری. نیویورک‌تایمز هم در گزارشی به قلم «سلمان مسعود» و «ماهر احمد» در ۲۴ جولای، عمران‌خان را پدیده این روزهای پاکستان می‌داند. «مسعود-احمد» می‌نویسد عمران خان که در دنیای کریکت برای خود نامی دست و پا کرده و کلوب‌های شبانه لندن هم معروف است آیا رهبر جمهوری اسلامی پاکستان با تسلیحات هسته‌ای خواهد شد؟ این گزارشگران بر این باورند که از دو دهه پیش به این سو عمران خان برای دستیابی به بالاترین نهاد قدرت در پاکستان تلاش کرده و تحولات سختی را از سر گذرانده است. او مدافع اسلام متعصب است، علیه آمریکا تظاهرات به راه می‌اندازد و از گذشته خود دوری می‌کند. این گزارش معتقد است که ممکن است «خان» چشم همه را خیره سازد.

خان از محبوبیتی واقعی در کل پاکستان برخوردار است و روابط خوبی با ارتش پاکستان دارد. او از محبوبیت خود، کاریزمای خود و پول خود برای مبارزه با فساد استفاده کرده و به‌خاطر مجموع این عوامل است که نیویورک‌تایمز او را «پدیده» انتخابات و «احتمالا» پیروز رقابت‌ها می‌داند و می‌نویسد بخت عمران خان در این انتخابات طلوع کرده است. به نوشته «مسعود-احمد»، پاکستانی‌ها همواره شاهد یک سلسله سیاسی بوده‌اند که خود را ثروتمند و کشور را فقیر کرده‌اند. نخست‌وزیر بعدی هر که باشد باید با مشکلاتی از این دست مقابله کند: بیمارستان‌های دولتی در بدترین شرایط خود هستند؛ نرخ مرگ‌ومیر کودکان به بیشترین میزان خود در کل آسیا رسیده است؛ تعداد بی‌شماری از پاکستانی‌ها سالانه و در جست‌وجوی کار (راننده، کارگر ساختمانی، سرایدار و ...) کشور را ترک می‌کنند زیرا در داخل مشاغل اندکی وجود دارد. خان خود را به منزله «پادتنی پوپولیست» برای تمام این مشکلات مطرح کرده است.

«رضا رومی»، تحلیلگر و مفسر سیاسی در «موسسه امور دولتی کرنل» می‌گوید: «خان مزیتی نسبت به سایر نامزدها دارد: اینکه او هیچ رسوایی مرتبط با فساد ندارد و کسی فسادی به او نسبت نداده. این اتفاقی نادر در پاکستان است به‌ویژه در میان سیاستمداران.» فساد دیگر سیاستمداران، فساد در ارتش، سوءاستفاده‌های حقوق بشری و البته، حمایت ارتش از خان باعث شده او شانس بیشتری داشته باشد. با این حال، بسیاری به‌دلیل حمایت ارتش از خان، منتقدان او را دست‌نشانده ارتش می‌دانند.