افرادی مانند او معتقدند فرهنگ آمریکایی بخشی از هویتی است که به آن می‌بالند. اما برای بسیاری از کهن‌سالان و پیرانی که نبرد اوکیناوا در جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ را درک کرده‌اند، این دیدگاه مطلوب از حضور پایگاه‌های نظامی آمریکا قابل‌پذیرش نیست. در آن نبرد که تقریبا ۳ماه به طول انجامید و یکی از خونین‌ترین جنگ‌ها بود، این جزیره یک‌سوم جمعیت خود را از دست داد و طی ۲۷ سال آینده در اشغال نیروهای آمریکایی قرار گرفت. در سال ۱۹۷۲، ایالات‌متحده اوکیناوا را به ژاپن بازگرداند اما ده‌ها هزار نفر از نیروهای آمریکایی در این پایگاه‌ها باقی ماندند. برای ساکنان قدیمی‌تر اوکیناوا، پایگاه‌های آمریکایی با خشم، تجاوز به عنف، اعتراضات و تصادف نیروهای آمریکایی با شهروندان ژاپنی در ارتباط است. پیران و کهنسالان بر این باورند که جوانان هیچ درکی از دشواری‌های دوران جنگ و تبعات آن ندارند.

اگر جوانانی مانند اوراساکی پایگاه‌های آمریکایی را نماد صلح دانسته و به آن می‌بالند اما قدیمی‌تر‌ها گذشته‌ای تراژیک را می‌بینند و تجربیات‌شان با هم متفاوت است. «یوشیکو شیمابوکورو»، ۹۰ ساله، همراه با ۲۲۱ هم‌مدرسه‌ای و ۱۸ معلم به «واحد دانش‌آموزان سلطنتی Lily» پیوستند که یک واحد پرستاری در ارتش سلطنتی ژاپن در سال ۱۹۴۵ بود. در آن زمان شیمابوکورو ۱۷ ساله بود. او فکر می‌کرد که این جنگ چند روزه پایان خواهد یافت اما ماه‌ها طول کشید و شاهد مداوای سربازانی بود که یا جسم‌شان از هم پاشیده بود یا زخم‌های کاری بزرگی داشتند. پیش از جنگ او فقط یاد گرفته بود که چگونه پانسمان یا باند روی زخم بگذارد. در این جنگ، برخی از اعضای این واحد کشته و برخی جان به‌در بردند. برخی هم پس از انحلال این واحد رهایی یافتند. سربازان آمریکایی به آنها به محض دستگیری تجاوز کردند. خانم شیمابوکوروی ۹۰ ساله می‌گوید دختران ژاپنی همگی به میدان جنگ می‌رفتند و باکی از تجاوز نیروهای آمریکایی نداشتند. این خانم به یاد می‌آورد که به همراه دو هم‌مدرسه‌ای دیگر گریخت و در سوراخی پنهان شد اما نیروهای آمریکایی آنها را یافتند. او می‌گوید سر نیروهای آمریکایی فریاد می‌زد که باید ما را بکشید اما گوش آنها بدهکار نبود.  او و دوستانش به کمپ اسرای جنگی منتقل شدند. او در ابتدا به‌شدت در برابر مداوا مقاومت و سعی می‌کرد خود را بکشد تا از گناه زنده ماندن بگریزد چراکه می‌دید بسیاری از هموطنانش از جمله خواهر و برادرش کشته شده‌اند. افرادی مانند این خانم بر این باورند که اگرچه این پایگاه‌ها برای حمایت از ما اینجا هستند اما هرگز آمریکایی‌ها را نمی‌بخشیم. گزارشگر سی‌ان‌ان می‌نویسد این پایگاه‌ها مانعی در روابط ژاپن با آمریکا هستند. همه‌ساله تظاهراتی برگزار می‌شود و تعدادی دستگیر می‌شوند. برخی خواستار این هستند که این پایگاه‌ها به مناطق دورافتاده خارج از شهر منتقل شوند و برخی خواستار تعطیلی کامل این پایگاه‌ها و خروج نیروهای آمریکایی هستند. برخی شهروندان ژاپنی می‌گویند: «دولت مدعی است کره‌شمالی و چین کشورهایی خطرناک هستند اما دولت ژاپن برای ما خطرناک‌تر است.» ژاپنی‌ها امیدوارند که اوکیناوا قربانی شرایط گذشته و حال خود نباشد. اکنون مساله برای ژاپنی‌ها این است که یا نسل جوان باید خود را به دیدگاه‌های نسل قدیم نزدیک کند یا نسل قدیم باید با دیدگاه‌های جوانان انطباق بیشتری بیابد. با این حال، حضور نیروهای آمریکایی به بخشی از زندگی روزمره و هویت اوکیناوا تبدیل شده است.

اخبار مرتبط